@ αμύριστο λουλούδι Είναι κομμάτι δύσκολο να επιβληθείς στον εαυτό σου όταν διασκεδάζεις τόσο πολύ. Το ίδιο είχα πάθει και με τα ελληνικά reality shows, αν και εκεί η πόρωση ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο, επόμενο, μελλοντικό, και τελεολογικό μην σου πω, προβλεπόμενο σημείο : μέχρι και σε vhs κασέτες (αχ, γλυκιά vhs, άαλλες εποχές μακρινές) είχα παραγγείλει να μου γράφουν τα πιο "αγαπημένα" μου για να τα βλέπω με την ησυχία μου το Καλοκαίρι που γύριζα στα πάτρια. Όπως καταλαβαίνεις, ο λόγος δεν ήταν ότι εκτιμούσα τον Τσάκα (με τον οποίον επιεικώς ξερνούσαν αυτόματα τα έντερά μου ξέρεις πού..) ή τον Ανδρέα Μικρούτσικο ας πούμε... Ίσως να έχεις υποψιαστεί μέχρι τώρα πως δεν με κάλυπτε μήτε ο Πρόδρομος Καθινιώτης (το ότι θυμάμαι ακόμα το επώνυμό του τί σου λέει;), που ήτανε κολλητός του Τσάκα και μετά έγινε και κουμπάρος του. Κι όμως, υπήρξα τρελή τρελή τρελή τρελήηη λέμεεε ριαλιτάκιας. Με είχανε σιχαθεί οι φίλοι μου για αυτόν το λόγο, το ήξερα, παρότι ποτέ δε μου το είπαν. Kαι μήπως τολμούσαν; Το καλό τώρα - για δες(!) - είναι ότι κάτι παρόμοιο έπαθα και με το σεξ. Ήταν να μην το μάθω μια μέρα...