Γραφεις ενα σχολιο γεματο μνημες.Τιποτα κακο,τιποτα εναντιον καποιου.Στο οποιο εκφραζεις την νοσταλγια σου για τις "παρεες"των νεων,ανεξαρτητως πολιτικης τοποθετησης,εκεινης της εποχης.Με μια,μονον, εκφραση λυπης για την διαχρονικη "εκμεταλλευση" της νεολαιας απο τα πολιτικα κομματα,ανεξαιρετως.Και σου απευθυνεται ενα σχολιο γεματο "δηλητηριο"απο τον γνωστο "σχολιαστη".Και,φυσικα,με προσωπικη επιθεση ,σχεδον με "μισος".Απροκλητα και χωρις κανενα απολυτως λογο.Ως συνηθως,δηλαδη.Δεν πειραζει.Οσο γινεται κατανοητο,εστω και απο λιγους,οτι προκειται για δυο διαμετρικα αντιθετους τροπους λειτουργιας,για δυο εντελως διαφορετικες σχολες σκεψης,για δυο απολυτως διαφορετικες αντιληψεις της ηθικης,για δυο διαφορετικους,τελικα,κοσμους,δεν πειραζει.Αυτο ειναι αρκετο.