Νομίζω οτι συγχέονται πολλά πράγματα στο συγκεκριμένο σχόλιο. Κατ'αρχάς η συνέντευξη του Παπαδόπουλου δεν είναι κάποια μορφή τέχνης από μόνη της. Δεν αντιλήφθηκα να κρίνεται κάπου το έργο του Παπαδόπουλου ως αθυρόστομο αλλά ο ίδιος. Και ουτε καν ο ίδιος, αλλά κυρίως ο δημοσιογράφος, που καθοδήγησε και εκθείασε αυτού του είδους την (αισχή κατά τη γνώμη μου) αθυροστομία με τέτοιο τρόπο, λες και είναι η ύψιστη αρετή. Συνεπώς όλο το κομμάτι σχετικά με τη λογοκρισία της τέχνης από το Φασιανό ως τους Queen, θεωρώ οτι ξεφεύγει από το νόημα του κειμένου και δεν εξυπηρετεί σε κάτι τη συγκεκριμένη συζήτηση πέρα από τη δημιουργία εντυπώσεων. Θα είχε κάποια βάση σε κάποια άλλη συζήτηση αλλά εδώ απλά αποπροσανατολίζει. Δεν είναι το ζήτημα η λογοκρισία της τέχνης εδώ, και σίγουρα είναι πολύ far-fetched να λέμε οτι θα είναι άχρωμος ο πολιτισμός μας αν δε προωθούμε τις χυδαιολογίες στις συνεντευξεις.Επίσης δεν είπε κανείς οτι η γυναίκα δεν πρέπει να νιώθει διεκδικίσημη ή ποθητή και οτι ο άντρας δεν πρέπει να ποθεί. Αυτό δε μας αφαιρεί το δικαίωμα να κρίνουμε το πως εκφράζεται κάποιος ως προς τον πόθο του, όταν πρόκειται περί δημοσίου λόγου. Άσε που δεν είχε σχέση με αυτό η συνέντευξη του Παπαδόπουλου. Δεν αναφερόταν σε μία συγκεκριμένη γυναίκα που ποθούσε αλλά στις γυναίκες γενικά. Αν δεν αντιλαμβάνεστε οτι ο συγκεκριμένος τρόπος έκφρασης είναι υποτιμητικός για τις γυναίκες κρίμα. Και το λέω αυτό ως γυναίκα. Κατά τ άλλα δε θα αμφισβητήσω οτι ίσως κάποια γυναίκα νιώσει ποθητή αν κάποιος τη χαρακτιρίσει πρόστυχα, αλλά ούτε και γίνεται να επεκτείνουμε το συλλογισμό αυτό σε όλες τις γυναίκες. Δεν κρίνουμε το τι γίνεται μεταξύ συναινούντων ενηλίκων, αλλά τι προβάλλεται ως πρότυπο συμπεριφοράς/ανδρισμού.