Είναι αυτό το μικρό κλειδί που η κάθε γυναικά δίνει σε ένα άντρα και αυτός της ξεκλειδώνει τη καρδιά. Σωστά; Τι γίνεται όμως όταν δώσεις το ρημάδι το κλειδί σε κάποιον που δεν το θέλει, σε κάποιον που δεν ξέρει τι να το κάνει, σε κάποιον που σε βλέπει φιλικά και σαν αδελφή του..... Εκεί λοιπόν τη πάτησα και εγώ και ακόμα κοπανώ το κεφάλι μου στο τοίχο όπως λένε, δέκα χρόνια μετά ακόμα ερωτευμένη με το λάθος άνθρωπο.
Πρέπει να υποκρίνομαι κάθε μέρα ότι είμαι η κολλητή του που τον στηρίζει σε όλα και δεν νιώθει τίποτα για αυτόν. Κάθε μέρα να γυρνάω σπίτι και να πνίγομαι στα αισθήματα μου για αυτόν.
Ερωτεύτηκα και εγώ σε ένα βράδυ λοιπόν το κολλητό μου χωρίς να καταλάβω τι και πως, απλά ξύπνησα ένα πρωί και τον έβλεπα σαν ένα μικρό θεό. ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΘΕΟ. Αυτός όμως τίποτα στο κόσμο το δικό του ήμουν είμαι και θα είμαι ο άνθρωπος του που θα τον λατρεύει και δεν θα ζητάει ποτέ τίποτα σαν αντάλλαγμα πάρα μόνο την αγάπη του. Πνιγόμουν κάθε μέρα σε αυτή τα φιλία σε αυτό το ψέμα μας μέχρι που αποφάσισα να του μιλήσω. Τι το ήθελα η δύστυχη ; Έπαθε σοκ και μου είπε τα κλασσικά όπως λένε οι περισσότεροι βασικά «σε βλέπω φιλικά και δεν μπορώ να σε κοιτάξω αλλιώς. Είναι καλύτερα να μην μιλάμε για λίγο καιρό μέχρι να δούμε πως θα πάει». Έτσι έγινε λοιπόν αφού το ζήτησε σταμάτησα να του μιλάω να τον συναντάω να του τηλεφωνώ μέχρι που έπαθα κατάθλιψη. Τότε πήρα την πιο λάθος απόφαση της ζωής μου, να του πω ψέματα ότι όλο αυτό μου είχε περάσει και δεν αισθανόμουν τίποτα τελικά για αυτό και ότι ήταν κάτι παιδικό και χαζό. Το πίστεψε γιατί ήθελε και αυτός να βρει μια λύση, από κάπου να πιαστεί για να γυρίσει πίσω στο άλλο του μισό όπως έλεγε. Τα χρόνια πέρασαν και εγώ έβραζα κάθε μέρα δίπλα του. Έκανα και άλλες σχέσεις και αυτός το ίδιο βέβαια αλλά ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να με κάνει να αισθανθώ όπως αυτός. Προσπάθησα να τον σβήσω να τον διαγράψω και για πολλές μέρες το κατάφερνα αλλά αυτός ο « διάολος» έβρισκε πάντα τη πόρτα για να μπει πάλι πίσω. Είχε γίνει η συνήθεια μου, η καθημερινότητα μου, κάναμε τα πάντα μαζί από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ήμασταν ο ένας για τον άλλον, έτσι νόμιζα εγώ βασικά και κράταγα μια ελπίδα μέσα μου.
Η ελπίδα αυτή όμως έλιωσε απότομα το καλοκαίρι που αυτός αποφάσισε να δει ερωτικά μια φίλη μου. ΝΑΙ ΝΑΙ ΜΙΑ ΦΙΛΗ ΜΟΥ καλά το διαβάσετε αγαπημένες μου....... Από τότε λοιπόν κάθε μέρα ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν. Σε ένα κόσμο που πρέπει να υποκρίνομαι κάθε μέρα ότι είμαι η κολλητή του που τον στηρίζει σε όλα και δεν νιώθει τίποτα για αυτόν. Κάθε μέρα να γυρνάω σπίτι και να πνίγομαι στα αισθήματα μου για αυτόν. Μέχρι σήμερα όμως. Φτάνει. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ ΝΑ ΠΝΙΓΟΜΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΝΩ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ.ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ. ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΕΦΕΡΩ. ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΠΟΥ ΧΑΡΙΣΑΜΕ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩΣΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΤΟ ΘΕΛΕΙ. ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕΓΑΛΕ ΜΟΥ ΕΡΩΤΑ.........
σχόλια