Γνωστός περισσότερο ως γραφιτάς, από την τοιχογραφία του στην Πειραιώς στο εργοστάσιο Ελαΐς και άλλες δουλειές στο δρόμο πολύ πριν μπει μέσα στις πιο κατεστημένες εκθεσιακές αίθουσες, ο Στέλιος Φαϊτάκης δημιουργεί τη δική του εικαστική γλώσσα, αναμειγνύοντας αναφορές από τη βυζαντινή εικονογραφία, τις μεξικάνικες τοιχογραφίες και την παραδοσιακή ιαπωνική τέχνη. Η μεγάλη του τοιχογραφία ο «Σωκράτης ήπιε το Κόνιο» στην πρώτη Μπιενάλε Αθηνών, όπου απεικονίζονταν φιγούρες αρχαίων φιλοσόφων σε δράσεις διαμαρτυριών συνυφασμένες με τον αντι-εξουσιαστικό χώρο, προκάλεσε έντονες συζητήσεις... Πέρσι η πρώτη του ατομική έκθεση στην γκαλερί The Breeder είχε μεγάλη απήχηση, ακόμη και στις διεθνείς foires.
— Πώς βιώνεις το δίπολο δουλειά στο δρόμο - δουλειά στον κλειστό χώρο της γκαλερί; Έξω, και μέσα στο εμπόριο της τέχνης;
Δεν με απασχολεί ιδιαίτερα. Κάνω κάθε φορά αυτό που ικανοποιεί εμένα, ανάλογα με τη στιγμή. Τελευταία δεν βγαίνω στον δρόμο, σχεδόν καθόλου μάλιστα, προτιμώ να δουλεύω ήσυχα στο εργαστήριό μου και να βουτάω όλο και πιο βαθιά στον κόσμο μου. Κάθε πράγμα σου προσφέρει κάτι διαφορετικό, οπότε έχω ξεπεράσει τις αγκυλώσεις και τα ψευδοδιλήμματα που είχα παλιά. Φτιάχνω ό,τι μου αρέσει εμένα και μόνο και χαίρομαι αυτή μου την ελευθερία.
Τελευταία δεν βγαίνω στον δρόμο, σχεδόν καθόλου μάλιστα, προτιμώ να δουλεύω ήσυχα στο εργαστήριό μου και να βουτάω όλο και πιο βαθιά στον κόσμο μου. Κάθε πράγμα σου προσφέρει κάτι διαφορετικό, οπότε έχω ξεπεράσει τις αγκυλώσεις και τα ψευδοδιλήμματα που είχα παλιά. Φτιάχνω ό,τι μου αρέσει εμένα και μόνο και χαίρομαι αυτή μου την ελευθερία.
— Πώς αισθάνεσαι με τη μεγάλη απήχηση που έχει η δουλειά σου τον τελευταίο χρόνο στη διεθνή σκηνή της σύγχρονης τέχνης; Συμβαίνει κάτι διαφορετικό σε σχέση με την ανταπόκριση που είχες όλα τα προηγούμενα χρόνια;
Όχι, περίπου τα ίδια. Σε κάποιους αρέσει η δουλειά και σε κάποιους δεν αρέσει και είναι πολύ λογικό - υπάρχουν τόσες διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες και γνώμες, είτε προκατασκευασμένες είτε ελεύθερες, και δεν μπορεί κανείς και ούτε πρέπει να τις εκφράσει όλες. Είναι ωραίο που υπάρχει τέτοιος πλουραλισμός και ο καθένας μπορεί να διαλέξει με τι και ποιον θα επικοινωνήσει από ένα πολύ ευρύ πεδίο. Όσον αφορά την «απήχηση» που με ρωτάς δεν είναι για μένα παρά μια χίμαιρα. Είναι ευχάριστο σίγουρα να βλέπεις ότι υπάρχει επικοινωνία με τόσο κόσμο, δεν είναι όμως αυτός ο σκοπός ούτε το μέτρο που θα μου δείξει αν βαδίζω καλά. Κάλλιστα αύριο μπορεί να έχω κακές κριτικές, κανένας δεν μου εγγυάται ότι τα πράγματα είναι έτσι για να μείνουν. Σημαντικό για μένα είναι κατά πρώτον να περνάω τον πήχη που ορίζω εγώ ο ίδιος, κάτι που δεν έχει γίνει ακόμη, και να μπορώ να συζητάω σε ικανοποιητικό επίπεδο για τη δουλειά με συγκεκριμένους (ελάχιστους!) σημαντικούς ανθρώπους που έχω επιλέξει. Και μην ξεχνάμε ότι δεν είναι κάθε καλό σχόλιο θετικό: υπάρχουν άνθρωποι που είναι καλύτερα να έχουν κακή γνώμη για σένα. Αν έχουν κακή γνώμη για σένα αυτοί, σημαίνει πως πας καλά!
— Πώς σου φάνηκε η καλλιτεχνική έκφραση στον «κόσμο της τέχνης» στην Ελλάδα το 2008;
Πολύ καλή, λαμβάνοντας υπόψη βέβαια το τι μπορεί να περιμένει κανείς από αυτήν τη χώρα στον τομέα του πολιτισμού. Υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι που δουλεύουν σε πολύ αντίξοες συνθήκες και παράγουν αξιόλογο έργο, το οποίο είναι πολύ ελπιδοφόρο και ελπίζω να συνεχιστεί.
— Το γενικότερο μήνυμα, οι ανησυχίες που εκφράζεις είναι σε άμεση συνάρτηση με αυτά που συμβαίνουν αυτή την περίοδο στην Ελλάδα;
Δεν είναι δυνατό για μένα να βλέπω γύρω μου όλες αυτές τις ασχήμιες και να ασχολούμαι με μια λεπτομέρεια μιας οποιασδήποτε φιλοσοφικής θεωρίας. Αυτό που κάνω, ή προσπαθώ τουλάχιστον να κάνω, είναι πιο βασικό και συνολικό: με αφορμή αυτά που παρατηρώ αναρωτιέμαι για την ανθρώπινη κατάσταση εν γένει. Συνεχίζω να δουλεύω προς αυτή την κατεύθυνση ώστε να καταφέρω να πυκνώσει και να μεστώσει η δουλειά. Βρίσκομαι εδώ και καιρό σε μια πολύ επίπονη αλλά ενδιαφέρουσα για μένα αναζήτηση.
— Θα ήθελες να σχολιάσεις και με λόγια την οργή και των ξεσηκωμό των νέων ανθρώπων απέναντι σε μια «παρακμασμένη» κοινωνία;
Αυτές τις μέρες κάποιοι άνθρωποι εξέπεμψαν ένα μήνυμα. Και το εξέπεμψαν με το μοναδικό τρόπο που μπορούσαν να το κάνουν. Το μήνυμα ήταν δυνατό και καθαρό. Μένει να δούμε αν το έλαβαν αυτοί που έπρεπε. Προσωπικά βλέπω εντελώς το αντίθετο από μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, αλλά έχω λόγους να μη θέλω να επιδοθώ δημόσια σε προβλέψεις για το τι μέλλει γενέσθαι. Τα πράγματα είναι ακόμη πολύ σύνθετα και πολύ ρευστά και υπάρχει μια δυναμική που ακόμα διαμορφώνεται. Τίποτα δεν έχει τελειώσει.
σχόλια