ADVERTORIAL
Λένε ότι η γεύση έχει μνήμη και είναι σωστό. Νομίζω όμως πως και η ακοή έχει μνήμη και όταν κάποια ερεθίσματα δεν φτάνουν πια στα αφτιά μας, τότε η μνήμη γίνεται λήθη. Υπάρχουν πολλοί ήχοι του παρελθόντος που δεν θα ξανακούσουμε και που η σκέψη τους και μόνο μας γυρνά σε μια εποχή ρετρό με άλλες συνήθειες και άλλη αισθητική. Η εικόνα αυτής της εποχής αποτυπώνεται με ιδιαίτερο τρόπο στις συσκευασίες του Cocio της Arla, του σοκολατούχου γάλακτος που μόλις ήρθε για να εδραιώσει την ρετρό εικόνα του!
Χαζεύοντας, το ρετρό μπουκάλι σου έρχεται στο μυαλό η φωνή του γαλατά. Ο γαλατάς είναι ένα επάγγελμα που φυσικά έχει εκλείψει, αλλά κάποτε ανθούσε στα μεγάλα αστικά κέντρα γιατί εκείνος μετέφερε μέχρι τις πόλεις το γάλα που έβγαινε άφθονο στην επαρχία. Η κλασική εικόνα του γαλατά είναι αυτή πάνω σε ένα ποδήλατο που μεταφέρει τα τελάρα με τα μπουκάλια και η φωνή του διαπερνά την ησυχία, αφού η δουλειά του γινόταν πρωί πρωί, πριν ακόμα ο κόσμος φύγει από το σπίτι για τη δουλειά.
Αντίστοιχη, αλλά στο πιο νόστιμο, ήταν και η δουλειά του παγωτατζή που έσερνε με το ποδήλατό του ένα καρότσι με παγωτά. Φυσικά οι γεύσεις ήταν πολύ περιορισμένες (καμία σχέση με τη σημερινή ποικιλία, όπου έχει γίνει παγωτό ακόμα και το άνθος του κάκτου, λέμε τώρα...) ωστόσο, η φωνή του ή ακόμα και ο ήχος από το ποδήλατό του ακουγόταν σαν τραγούδι στα αφτιά των μικρών, που τότε έπαιρναν το παγωτό σαν το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε να τους κάνει κάποιος. Ο πάγος και το αλάτι μέσα από τον κάδο των παγωτών ήταν αυτά που διατηρούσαν τη χαμηλή θερμοκρασία και τα «διαφημιστικά μηνύματα» του πωλητή ήταν αυτά που εξασφάλιζαν τις πωλήσεις.
Αν αυτές τις μέρες δείτε ένα βανάκι που σας θυμίζει κάτι από το παρελθόν να ξέρετε ότι είναι το φορτηγάκι του Cocio που ταξιδεύει στις γειτονιές θυμίζοντάς μας εικόνες του παρελθόντος και χαρίζοντας γεύση από το παρόν με όλη την παράδοση που διατηρεί η απλή κλασική συνταγή που χρησιμοποίησε το το 1951 ο Anker Pallesen: γάλα, κακάο, ζάχαρη! Πλησιάστε και δοκιμάστε τα νέα Cocio της Arla. Καθώς τα απολαμβάνετε μπορεί να φτάσουν στα αφτιά σας διάφοροι ξεχασμένοι ήχοι, όπως το μοτοποδήλατο που έπαιρνε μπροστά με το γύρισμα των πεντάλ, το ψηστήρι του καφέ που γύριζε όλο το πρωί στα παλιά καφεκοπτεία αλλά και ο ήχος του μόντεμ που έχουμε πλέον ξεχάσει. Οι ήχοι, οι μυρωδιές και οι εικόνες του παρελθόντος ζωντανεύουν μέσα από το ρετρό ταξίδι στο οποίο μας παρασύρει η γεύση του cocio. Γεύση και αισθητική που θα μας θυμίσουν παρελθόν και θα ομορφύνουν το παρόν μας!
