ADVERTORIAL
Ένα πολύ όμορφο απόγευμα μας επιφύλαξε η εταιρεία –ή πιο εύστοχα η οικογένεια- Μπουτάρη. Για την ακρίβεια, πρέπει να ήταν μία από τις πιο πρωτότυπες και ευφάνταστες παρουσιάσεις που έχω παραβρεθεί γιατί ξέφυγε από όλα τα μοτίβα των εταιρικών παρουσιάσεων. Είχε μια βάση ενημερωτική/εκπαιδευτική, με ένα στήσιμο που θύμιζε ταξιδιωτική εκπομπή, με μπόλικο χιούμορ, συνοδευόμενη με τα απαραίτητα εδέσματα που έκαναν χαρούμενους και τους ουρανίσκους μας.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το event έλαβε χώρα σε έναν πολύ ωραίο μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας, με μια εσωτερική αυλή και χώρους που εξυπηρέτησαν τα μάλα το σκοπό. Στην είσοδο μας περίμενε, τι άλλο; Ένα ποτήρι λευκό κρασί, από τα πειραματικά τους, ιδανικό για το καλωσόρισμα.
Αφού έγιναν οι απαραίτητες συστάσεις, μετά από λίγο μπήκαμε στο κυρίως θέμα. Οικοδεσπότες της βραδιάς ο γευσιγνώστης Ted Lelekas και ο ηθοποιός Λευτέρης Ελευθερίου. Σε έναν ενιαίο χώρο, ήταν στημένα 5 «περίπτερα» που μας πήγαν ταξίδι στα οινοποιεία της Μπουτάρη σε όλη την Ελλάδα. Γνωρίσαμε τους αμπελώνες, από τις γνωστές σε όλους μας ετικέτες, μέσα από την ιστορία τους, τον τρόπο παρασκευής και όλα αυτά συνοδεία οινογνωσίας και ενός finger food ειδικά σχεδιασμένου ώστε να αναδεικνύει τα αρώματά τους.
Θεωρητικά, μπορούσαμε σε κάθε σταθμό να αφήνουμε το προηγούμενο κρασί ώστε να συνεχίσουμε στο επόμενο. Αλλά δεν σου πήγαινε η καρδιά να εγκαταλείψεις στα ειδικά δοχεία τη Μαντινεία, για να δοκιμάσεις τη Μαλαγουζιά. Τα έπινες όλα και μάλιστα με περισσή χαρά.
Δοκιμάσαμε σε αυτό το οινικό «ταξίδι», τα περίφημα κρασιά από το οροπέδιο της Μαντινείας, από την Αττική (Κτήμα Μάτσα), πήγαμε στις Κυκλάδες και συγκεκριμένα στην όμορφη Σαντορίνη με το εντυπωσιακό θολωτό οινοποιείο, για να συνεχίσουμε στην ιστορική Γουμένισσα και μετά στη Νάουσα Ημαθίας (όπου ξεκίνησαν όλα), για να καταλήξουμε στο Σκαλάνι της Κρήτης, που είναι και το νεότερο οινοποιείο της εταιρείας, δίπλα στο αρχαιότερο πατητήρι της ιστορίας (πατητήρι Βαθύπετρου). Και όλα αυτά όπως προ-έγραψα με τις ανάλογες λιχουδιές. Από σαντορινιούς ντοματοκεφτέδες και φάβα, μέχρι σολομό και κρητική γραβιέρα και ό,τι άλλο θα μπορούσε αυτόματα να ενεργοποιήσει τους σιελογόνους αδένες μας.
Το σενάριο της μικρής αυτής παράστασης ήταν πολύ πετυχημένο, με τους δύο ξεναγούς να έχουν βρει μια ισορροπία μεταξύ σοβαρού και αστείου, δίνοντας από τη μία όλη την πληροφορία που χρειαζόταν, με το ανάλογο γέλιο από τις επεμβάσεις του Ελευθερίου, που άλλοτε βάσει ρόλου και άλλοτε αυτοσχεδιάζοντας, φρόντισε να περάσει η ώρα νερό. Νερό βέβαια μπορεί να μην ήπια ιδιαίτερα, έχοντας το νέκταρ των θεών ανά χείρας όλη την ώρα αλλά δεν μου έλειψε κιόλας...
Αφού πήραμε μια γεύση από τα καλά του οινοτουρισμού, που σας τον προτείνω ανεπιφύλακτα, καθότι σκέφτομαι σοβαρά να πάω μια επίσκεψη στο νέο οινοποιείο της Κρήτης (μετά και τις περιγραφές της θυγατέρας Μπουτάρη), μας περίμενε και συνέχεια. Ένας πάγκος με άλλα κρασιά και με φαγητό ειδικά πάλι διαμορφωμένο για το κάθε ένα από αυτά. Στεναχωρήθηκα πολύ που δεν άντεχα να δοκιμάσω παραπάνω από ένα μενού, αλλά έχοντας δοκιμάσει όλα τα προηγούμενα, δεν άντεχα άλλο και ντροπή να ζητήσω να πάρω για το σπίτι. Ωραίες γεύσεις σε ψάρι ή κρέας, με σαλάτες πάλι κομμένες και ραμμένες στην ετικέτα που συνόδευαν. Εγώ διάλεξα Καλλίστη Reserve και πολύ μου άρεσε...
Χάριν ιστορίας, η Μπουτάρη κατατάσσεται στις πέντε καλύτερες οινοποιίες στον κόσμο, έχοντας κερδίσει τον τίτλο του «Διεθνούς Οινοποιείου της χρονιάς» 17 φορές. Αξίζει να σημειώσουμε επίσης ότι η Νάουσσα Μπουτάρη, είναι το ελληνικό κρασί που κατέκτησε την υψηλότερη θέση (69) στη λίστα των 100 καλύτερων κρασιών του WINE SPECTATOR το 2013 καθώς και μια θέση στα Wine Spectators Critics Award στο Grand Tasting του New York Wine Experience το 2015, όπως και το Grande Reserve Naoussa Boutari, που βρέθηκε στην ίδια εκδήλωση το 2016 και απέσπασε πρόσφατα το μεγάλο χρυσό στον Διεθνή Διαγωνισμό Οίνου Θεσσαλονίκης το 2017.
Στα 138 χρόνια της ιστορίας της, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι έχει διαμορφώσει τον οινικό χάρτη της χώρας, καθότι ήταν η πρώτη που εμφιάλωσε κρασί στην Ελλάδα, συγκεκριμένα τη Νάουσα Μπουτάρη, ανέδειξε ιστορικούς αμπελώνες όπως αυτός της Σαντορίνης και λάνσαρε ποικιλιακά κρασιά όπως το Μοσχοφίλερο Μπουτάρη, το οποίο παραμένει το πρώτο σε πωλήσεις λευκό εμφιαλωμένο κρασί της χώρας.
Με τα 6 ιδιόκτητα Οινοποιεία και αμπελώνες της, έχει αναδείξει τις κυριότερες τοποποικιλίες της Ελλάδας: το Ξινόμαυρο στη Νάουσσα και τη Γουμένισσα, το Ασύρτικο στη Σαντορίνη, το Μοσχοφίλερο στη Μαντινεία, το Αγιωργίτικο στη Νεμέα και την Βηλάνα στην Κρήτη.
Εγώ φεύγοντας από εκεί, έμεινα με τις καλύτερες εντυπώσεις από την οικογένεια Μπουτάρη (άνθρωποι κοινωνικοί, ζεστοί και φιλόξενοι έξω από σικέ καθωσπρεπισμούς) ενώ σκέφτομαι σοβαρά ένα καλοκαίρι να το αφιερώσω στον οινοτουρισμό, στα βήματα δηλαδή του Ted Lelekas. Και σε αυτό το κομμάτι άλλωστε είναι σημαντική η συνδρομή της εταιρείας, που ήδη από το 1990 άνοιξε τα οινοποιεία της στο κοινό. Κρήτη σου (ξανα)έρχομαι!
Κλείνοντας, την επίσκεψη αυτή, να ευχαριστήσουμε την εταιρεία για την πρόσκληση και να ευχηθούμε στην οικογένεια μια καλή συνέχεια σε αυτό που ξέρουν πολύ καλά να κάνουν: Γευστικά και ποιοτικά κρασιά.
