Ο Μάιος είναι δύσκολος μήνας – εγώ το έλεγα πάντα. Συνήθως το Πάσχα έχει τελειώσει, η καλοκαιρινή άδεια αργεί πολύ, ο καιρός αλλάζει και ζεσταίνει απότομα, το σπίτι και το γραφείο ξαφνικά δεν σε χωράνε.

Αυτή η μεταιχμιακή κατάσταση εμένα τουλάχιστον μου προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα – ανυπομονησία, δυσφορία, κυκλοθυμία και άλλες τέτοιες ομορφιές. Εν αναμονή λοιπόν του καλοκαιριού, η λύση πάντα είναι μία: βόλτες, κι άλλες βόλτες, πρωινές, απογευματινές, βραδινές, μικρές ή μεγαλύτερες αποδράσεις τα Σαββατοκύριακα, εντός ή εκτός Αττικής, οδικώς, ακτοπλοϊκώς, αεροπορικώς, όπως κι αν προκύπτουν, αρκεί να απομακρύνεσαι από τη βάση σου.

Το φετινό τριήμερο του Αγίου Πνεύματος δυστυχώς δεν είχα κανονίσει να απομακρυνθώ καθόλου. Ο «από μηχανής Θεός» όμως βρέθηκε την τελευταία στιγμή και στάθηκε μια ανέλπιστη λύση για ένα απολαυστικό τριήμερο εντός των ευρύτερων τειχών της πόλης: το νέο Grandland X της Opel, που είχα στη διάθεσή μου για όλο το τριήμερο.

Ιδιαίτερο «κόλλημα», εντωμεταξύ, με τα γρήγορα, πολυτελή αυτοκίνητα, τις επιδόσεις και τα χαρακτηριστικά τους δεν είχα ποτέ. Ήμουν πάντα της άποψης ότι η αξία ενός οχήματος είναι πρωτίστως χρηστική, με άλλα λόγια το βασικό για μένα είναι να με βοηθάει να κινούμαι εύκολα στην πόλη ή στα ταξίδια μου και «να κάνω τη δουλειά μου».

Βέβαια, αυτή η άποψη ήταν μάλλον παγιωμένη χωρίς να έχω ασχοληθεί ποτέ με αυτό το «σπορ» που συναρπάζει τόσο πολύ κόσμο. Κλισεδιά, πάντως αυτό το SUV το αγάπησα από την πρώτη στιγμή που «γνωριστήκαμε».

Κατ’ αρχάς μου έλαχε χρώμα χρυσό, μεταλλικό, το λεγόμενο «Golden Sunstone» που κάνει τέλεια διχρωμία με τη μαύρη οροφή. Η πρώτη εντύπωση μετράει όπως και να το κάνουμε, όπως και η πρώτη επαφή με το ευρύχωρο υπερυψωμένο εσωτερικό του. H premium σπορ σχεδίασή του με τις κοφτές γραμμές και το μυώδες στήσιμο είναι one of a kind, τόσο χαρακτηριστική και ιδιαίτερη που αποκλείεται να μην το ξεχωρίσεις όταν το δεις να περνά καμαρωτό μπροστά σου.

Πριν πατήσω το κουμπί start και βάλω πρώτη, άρχισα να περιεργάζομαι με περιέργεια μικρού παιδιού τις εσωτερικές επιφάνειες με τα έντονα περιγράμματα. Τόσα κουμπιά και διαφορετικές λειτουργίες! Ανακαλύπτω δύο από αυτά που ρυθμίζουν χειροκίνητα το ύψος του εργονομικού καθίσματος και προσαρμόζουν σε διαφορετικές θέσεις τη μέση και την πλάτη του, με 16 διαφορετικές ρυθμίσεις. Μ’ αγαπάνε στην Opel: όταν περνάς το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας σου σε καθιστή θέση, μπροστά από έναν υπολογιστή, δεν μπορείς παρά να ενθουσιαστείς με τέτοιες λεπτομέρειες.

Πάνω απ’ όλα όμως η ασφάλεια, οπότε γρήγορη επισκόπηση του εξωτερικού, ζώνη, ρύθμιση του καθρέφτη και φύγαμε!

Σταθερό, στιβαρό, με γερά «πατήματα» και ξεκάθαρα αθλητικό χαρακτήρα, σχεδιασμένο για άνεση αλλά κυρίως ασφάλεια. Αυτή την αίσθηση μου έδωσε το Opel Grandland X στα πρώτα χιλιόμετρα και με άφησε να ανυπομονώ για τις εκδρομές εκτός πόλης που σχεδίαζα τις επόμενες ημέρες.

Όλη μου η παρέα φρόντισε να δείξει αντίστοιχο με τον δικό μου ενθουσιασμό με το που άνοιξαν τις πόρτες του συνοδηγού και του πίσω μέρους και ξεχύθηκαν στο άνετο σαλόνι. Άλλωστε η premium αίσθηση που έχεις όταν ταξιδεύεις με το Opel Grandland X είναι αντίστοιχη με την ομορφιά του εξωτερικού του. Στάση για καφέδες, λοιπόν, και ξεκινάμε.

Και κάπως έτσι το Σάββατο με βρήκε να οδηγώ στην παραλιακή, την επονομαζόμενη τα τελευταία χρόνια «αθηναϊκή ριβιέρα», με προορισμό το Σούνιο. Πόσο απολαυστική η οδήγηση στην πιο όμορφη παραλιακή της Ευρώπης, ειδικά μια μέρα χωρίς κίνηση όταν όλοι λείπουν!

Από τα πρώτα πράγματα που προσέχεις, μόλις πιάσεις στα χέρια σου το τιμόνι του νέου Opel Grandland X είναι οι μικρές φωτεινές κόκκινες ενδείξεις στους καθρέπτες του οδηγού και του συνοδηγού, όταν για παράδειγμα κάποιος πάει να σε προσπεράσει. Μάλιστα, το Σύστημα Προειδοποίησης Τυφλού Σημείου σε προειδοποιεί ακόμα κι αν υπάρχουν κινούμενα αντικείμενα στα τυφλά σημεία, αφού αισθητήρες υπερήχων παρακολουθούν ό,τι συμβαίνει γύρω από το όχημα. Σωτήριο στην Παραλιακή, όπου οι προσπεράσεις είναι δεύτερη φύση των Ελλήνων οδηγών.

Υπάρχουν όμως κι άλλοι αυτοματισμοί που λειτουργούν ως σύμμαχοι στη σωστή οδηγητική συμπεριφορά και ως βέλη στη φαρέτρα του οδηγού ενός Opel Grandland X. Με έκπληξη διαπίστωσα πως μόλις πήγα να παρεκκλίνω λιγάκι από τη λωρίδα κυκλοφορίας μου, το ειδικό Σύστημα Υποβοήθησης Διατήρησης Λωρίδας Κυκλοφορίας επενέβη διακριτικά στο τιμόνι, επαναφέροντάς με στη σωστή πορεία. Αντίστοιχες οπτικές και ηχητικές ενδείξεις συμβάλλουν στο βασικότερο κομμάτι της οδήγησης: τη διατήρηση της προσοχής σου.

Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάστηκε (ευτυχώς) να διαπιστώσω πρακτικά πώς λειτουργούν δύο άλλα χαρακτηριστικά τα οποία είχα διαβάσει ότι διαθέτει το Opel Grandland X: το Σύστημα Αναγνώρισης Κόπωσης Οδηγού, που αναλύει τον χρόνο οδήγησης και την τροχιά του αυτοκινήτου για να ορίσει μια προειδοποίηση για το επίπεδο διάσπασης προσοχής (ήμουν ξεκούραστος και οι διαδρομές που έκανα ήταν σχετικά μικρές), και το Αυτόματο Φρενάρισμα Έκτακτης Ανάγκης που προειδοποιεί για τυχόν επικίνδυνες συνθήκες μπροστά από το αυτοκίνητο και, αν πλησιάσει υπερβολικά άλλο όχημα ή πεζός, επιβραδύνει ή φρενάρει ακαριαία (καλύτερα που δεν χρειάστηκε να διαπιστώσω πώς λειτουργεί).

Κάπως έτσι φτάσαμε εγκαίρως στο Σούνιο για να χαζέψουμε το απίστευτο ηλιοβασίλεμα του Μαΐου και να βγάλουμε selfies με φόντο τον Ναό του Ποσειδώνα που στεκόταν επιβλητικός στο βάθος. Επειδή όμως –παρ’ ότι Μάιος, κι εγώ αν δεν ζεστάνει καλά η θάλασσα δεν επιχειρώ την πρώτη βουτιά– φτάσαμε ως εδώ, δεν θα μπορούσαμε να μην πλησιάσουμε λίγο περισσότερο στην παραλία και να αράξουμε στην ακροθαλασσιά.

Κάπου στα Λεγρενά λοιπόν, μάλλον παραπλησίασα την ακτή, με τις ρόδες του Opel Grandland X να χώνονται σε σημεία του μονοπατιού που ήταν περισσότερο αμμώδη απ’ όσο είχα υπολογίσει. Φεύγοντας, λοιπόν, συνειδητοποιώ ότι πάει να μου «κολλήσει».

Διαθέτουμε όμως το σωτήριο σύστημα IntelliGrip που διατηρεί την πρόσφυση στο καλύτερο επίπεδο, σε κάθε επιφάνεια – χαλίκι, λάσπες, χιόνι κ.λπ. Επιλέγοντας λοιπόν τη λειτουργία «άμμος», η επαναφορά του αυτοκινήτου στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο έγινε σε χρόνο dt. Μόλις γλίτωσα την Οδική Βοήθεια!

Στάση στη Βουλιαγμένη για σουβλάκια στο «Τυλιχτό» και παγωτό στο «Waffle House», για να ολοκληρωθεί σωστά η βόλτα. Κι επειδή, ακόμα και σε τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, το παρκάρισμα στη Βουλιαγμένη Σάββατο βράδυ δεν είναι και η πιο εύκολη υπόθεση, ειδικά αν μιλάμε για ανθρώπους ανεπίδεκτους στο θέμα αυτό, όπως εγώ, η Opel έχει προβλέψει να τους βοηθήσει.

Με το πάτημα ενός κουμπιού ενεργοποιώ το Σύστημα Advanced Park Assist και το Grandland X αναλαμβάνει τον έλεγχο του τιμονιού, ενώ εγώ διατηρώ μόνο τον έλεγχο του γκαζιού και του φρένου. Και κάπως έτσι κατάφερα να παρκάρω σε θέση τόσο στενή και οριακή που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν αδιανόητο να τα καταφέρω.

Αλλά και σε πιο άνετες καταστάσεις -όπως την επόμενη μέρα που έπρεπε να παρκάρω σε μια κάθετη της Πειραιώς για να πάω στο Μουσείο Μπενάκη και να δω την έκθεση «Εν Αναμονή» της Ελληνο-Ινδονήσιας φωτογράφου Ειρήνης Βουρλούμη που πρόλαβα στο τσακ πριν ρίξει αυλαία-, η κάμερα οπισθοπορείας 360° βοηθάει πολύ στο παρκάρισμα και το ξεπαρκάρισμα: ανιχνεύει τα πάντα, εμφανίζοντας κάθε πιθανό εμπόδιο στην οθόνη και διευκολύνοντας πολύ την όλη διαδικασία.

Αφού πήγαμε θάλασσα τη μία μέρα, κατευθυνθήκαμε προς εξοχή την επόμενη. Προορισμός το Τατόι και ευτυχώς που τον έβαλα στο ενσωματωμένο Σύστημα Πλοήγησης γιατί δεν έχω βρεθεί πολλές φορές εκεί πάνω και θα χανόμουν σίγουρα.

Περιττό να σημειώσω πως η οδήγηση με το Grandland X στην Εθνική είναι μοναδική εμπειρία. Μακάρι να είχα περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μου να το πάω και εκτός Αττικής.

Η δροσιά στη δασική έκταση γύρω από τα Ανάκτορα ήταν υπέροχη και το Τατόι αποδείχθηκε ιδανική επιλογή για πικνίκ – καλά, μη φανταστείτε ότι κουβαλήσαμε κεφτεδάκια, κάτι σάντουιτς είχαμε φροντίσει να προμηθευτούμε, αλλά, όπως και να ‘χει, είναι τέλεια η αίσθηση να τρως στην εξοχή.

Το ίδιο απόγευμα ανέλαβα να «πετάξω» φίλη της παρέας μέχρι το αεροδρόμιο – μεγάλη παράκαμψη αλλά όταν απολαμβάνεις την οδήγηση, μάλλον ψάχνεις αφορμές για να παρατείνεις την ώρα που βρίσκεσαι στο τιμόνι. Η αθεόφοβη κουβαλούσε δύο τεράστιες βαλίτσες που, ωστόσο, είχαν στοιβαχτεί με άνεση στον τεράστιο αποθηκευτικό χώρο του πορτ μπαγκάζ.

Επιστρέφοντας, το iPhone μου έφτασε στο οριακό 3% μπαταρίας, κι εγώ, μην έχοντας πάρει μαζί το πάντα αναγκαίο στην καθημερινότητά μου στην πόλη backpack του Sport Billy, δεν είχα ούτε καλώδιο ούτε power bank μαζί. Το Opel Grandland X διαθέτει όμως επαγωγικό σύστημα φόρτισης που σε κάνει να ξεχνάς τα καλώδια. Μιλάμε για το πιο βολικό και αναγκαίο «αξεσουάρ» που μπορεί ένα αυτοκίνητο να προσφέρει σε έναν smartphone junkie σαν εμένα.

Μετά από όλα αυτά, αντιλαμβάνεστε με τι βαριά καρδιά έπρεπε να παραδώσω το «precious» μου τη Δευτέρα. Μήπως, τελικά, θα έπρεπε να ξεκινήσω να κάνω οικονομία και να σκεφτώ σοβαρά μία «αναβάθμιση» από το σαραβαλάκι μου;