«Ο Ιάγο ήρθε σπίτι μας πριν από δώδεκα χρόνια. Θέλαμε παπαγάλο στο σπίτι γιατί μας άρεσαν τα εξωτικά ζώα. Όταν πρωτοήρθε, δεν είχε όλα τα πουπουλάκια του πάνω του και ήταν πολύ γλυκούλης. Μια φορά στις αρχές, του δώσαμε βύσσινο να φάει και μετά νομίζαμε ότι είχε βγάλει αίμα και είχαμε τρομάξει. Η πρώτη του κουβέντα ήταν «μαμά» και ήταν πολύ συγκινητικό. Δεν του έχουμε κλουβί. Θέλουμε να είναι ελεύθερος και να κάνει ό,τι γουστάρει.
Κάθε πρωί, ο Ιάγο –το όνομα το πήραμε από τον παπαγάλο του Αλαντίν- κάνει τις φωνητικές του ασκήσεις σαν σωστός και σέξι τροβαδούρος που είναι. Επίσης, το αγαπημένο του τραγούδι είναι ο ύμνος του Παναθηναϊκού και όποτε το ακούει, κουνάει συνέχεια το κεφάλι του σαν πανκιό.
Η πιο άβολη στιγμή είναι όταν τον έχουμε στο κλουβάκι του για να τον μεταφέρουμε και δεν σταματάει να γαβγίζει. Μας σταματάει τότε ο κόσμος και μας λέει «αχ, τι χαριτωμένο σκυλάκι» και πρέπει να απαντήσουμε ότι είναι παπαγάλος. Έχει πολλή καλή σχέση με τα σκυλάκια γιατί γαβγίζει και αυτός. Ίσως στην προηγούμενη ζωή του, να ήταν σκυλί. Αν δεν ήταν σκυλί, τότε ήταν σίγουρα τενόρος.
Το ρεπερτόριό του όμως δεν σταματάει εκεί. Το μεγάλο του σουξέ είναι η όπερα «Queen of the night» και πολλές φορές το τραγουδάει λάθος, τον διορθώνουμε και κολλάει η βελόνα. Κάνει την ίδια νότα για ώρες. Κάνει όλους του ήχους, τα κουδούνια του σπιτιού, τους ήχους κλήσεις των κινητών μας, ό,τι ακούει στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Είναι ανήσυχο πνεύμα και αυτό βγαίνει προς τα έξω.
Το καλύτερό του χαρακτηριστικό είναι ότι είναι καλό γκατζετάκι για τους κλέφτες. Κάνει φασαρία αν παρατηρήσει τον παραμικρό θόρυβο και τους τρομάζει. Το χειρότερό του είναι ότι είναι τσαντίλας και δεν του αρέσουν τα πολλά πολλά χάδια. Ούτε ο κόσμος του αρέσει. Όταν έχει νεύρα, φουσκώνει και δεν είναι καλή ιδέα να είσαι κοντά γιατί δαγκώνει. Έχει αδυναμία στον μπαμπά της οικογένειας όμως. Τον φιλάει και τον αφήνει να τον χαϊδεύει. Πολλές φορές από τα χάδια πέφτει και κάτω.
Έχει πολύ γέλιο όταν κάνει μπάνιο. Μια φορά την εβδομάδα κάνει μπάνιο μόνος του. Στο μπολάκι του νερού του, βάζει τα πόδια του μέσα και χτυπάει τα φτερά του για να πάει το νερό παντού. Είναι πολύ καθαρός. Αν τύχει καμιά φορά και δεν του καθαρίσουμε το μέρος του, κατεβαίνει από το stand του και σκίζει μόνος του τις εφημερίδες. Έχουμε σταματήσει να του βάζουμε εφημερίδες για αυτό το λόγο. Του έχουμε άμμο και είναι πολύ πιο ήσυχος έτσι.
Η πιο άβολη στιγμή είναι όταν τον έχουμε στο κλουβάκι του για να τον μεταφέρουμε και δεν σταματάει να γαβγίζει. Μας σταματάει τότε ο κόσμος και μας λέει «αχ, τι χαριτωμένο σκυλάκι» και πρέπει να απαντήσουμε ότι είναι παπαγάλος. Έχει πολλή καλή σχέση με τα σκυλάκια γιατί γαβγίζει και αυτός. Ίσως στην προηγούμενη ζωή του, να ήταν σκυλί. Αν δεν ήταν σκυλί, τότε ήταν σίγουρα τενόρος.
Μια φορά είχε κάνει χειρουργείο για να του αφαιρέσουν τα δυο δαχτυλίδια που είχε στα ποδαράκια του από την καραντίνα. Τον στένευαν επειδή είχε μεγαλώσει και δεν μπορούσε να περπατήσει καλά. Του είχαν κάνει ολική νάρκωση και ήταν συγκινητικό για όλη την οικογένεια αφού είναι επίτιμο μέλος της.
Όταν τρώμε και δεν του δώσουμε φαΐ, φωνάζει, πετάει και έρχεται στο τραπέζι. Τρελαίνεται για μπριζολάκια και γενικώς, για οτιδήποτε κρεατικό. Μόνο όταν τρώμε σούπα δεν έρχεται.
Αν βγούμε στον δρόμο αλά Jack Sparrow και τον έχουμε στον ώμο, είναι σίγουρα ο καλύτερος γκομενομαγνήτης. Αντίθετα, αν θες να αποφύγεις έναν πέφτουλα, είναι ο καλύτερος γκομενοαπωθητής. Απλά τον αφήνεις να πετάξει και αναλαμβάνει τα υπόλοιπα. Δεν μπλέκεις με τον Ιάγο. Είναι πολύ thug life. Το κρατάει αληθινό.
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΓΚΡΕΚΑ ΤΟ 2014.
σχόλια