22.12.2010 Στήλες Ο Κανόνας του Κανένα ΑΠΟ ΤΟ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 22.12.2010 Ο άνθρωπος της χρονιάς για την Ελλάδα ήταν αναμφισβήτητα ο Κανένας. Ο Ούτις, όπως θα τον ονόμαζε ο Οδυσσέας. ΑΠΟ ΤΟ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
15.12.2010 Στήλες Πέντε λεπτά ευτυχίας ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 15.12.2010 Το σπίτι βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου. Ο ανήφορος είναι πολύ απότομος. Στο ψηλότερο σημείο σταματάει το χωριό και ο δρόμος, που συνεχίζει ως στενός χωματόδρομος μέσα στον λόγγο. ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
8.12.2010 Στήλες Τα στερνά και τα πρώτα ΑΠΟ ΤΟ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 8.12.2010 Αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια με τον Μίκη Θεοδωράκη δεν έχει προηγούμενο στην ελληνική ιστορία - ίσως και την παγκόσμια. ΑΠΟ ΤΟ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
1.12.2010 Βιβλίο Το έπος της τρυφερότητας ΑΠΟ ΤΟ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 1.12.2010 Στον χώρο του ελληνικού βιβλίου, ο Κυριάκος Ντελόπουλος (γ. 1933) είναι ένα φαινόμενο. Πατριάρχης της ελληνική βιβλιοθηκονομίας, πρωτεργάτης της βιβλιογραφίας και της φιλολογικής έρευνας - και μαζί καλός λογοτέχνης. ΑΠΟ ΤΟ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
1.12.2010 Στήλες Σκοτώστε τον Δήμου! ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 1.12.2010 Την περασμένη εβδομάδα σε πολλά μπλογκ κυκλοφόρησε ένα κείμενο (νομίζω πως ξεκίνησε από το «Βαρόμετρο») με τίτλο «Σκότωσε τον Νίκο Δήμου που κρύβεις μέσα σου!». ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
24.11.2010 Βιβλίο Αινίγματα και καθρέφτες ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 24.11.2010 Είναι φίλοι δικοί μου, φίλοι μεταξύ τους - και συνεργάτες χρόνια. Έτσι, αυτό το σημείωμα για τα δύο βιβλία που έβγαλαν ταυτόχρονα δεν είναι αμερόληπτο. Άλλωστε, αυτή η στήλη δεν είναι κριτική - είναι αυτό που επιγράφεται: Ημερολόγιο Ανάγνωσης. Πρόχειρα ριγμένες σημειώσεις για βιβλία που διάβασα (ή που ξαναδιάβασα). ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
24.11.2010 Στήλες Ο «Σερ» ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 24.11.2010 Κυκλοφορεί τελευταίως εν Αθήναις άτομο διακεκριμένο και πολυτιτλούχο. Μέλος επτά ή δέκα Ακαδημιών, κάτοχος τίτλου ευγενείας (Sir!), σύμβουλος βασιλέων, διδάκτωρ και καθηγητής πολλών και φημισμένων πανεπιστημίων. Οι πρώτες εμφανίσεις του συνοδεύτηκαν με ομοβροντίες δεκάδων τίτλων και αξιωμάτων, τόσο που να προκαλέσουν κατάπληξη. ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
17.11.2010 Στήλες Τέως Λούζερ; ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 17.11.2010 Αυτό δεν είχε ξαναγίνει! ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
10.11.2010 Στήλες Μιζέρια και σύγχυση ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 10.11.2010 Άσχετα από το αποτέλεσμά τους, οι εκλογές μου άφησαν μία γεύση τριτοκοσμικής μιζέριας. Δεν ήταν μόνο που η παλιά μου γειτονιά ανήκει πλέον πραγματικά στον τρίτο κόσμο (ακόμα και οι επιγραφές των μαγαζιών ακατάληπτες), αλλά ο χώρος και η εκλογική διαδικασία σού έφερναν κατάθλιψη. ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
3.11.2010 Στήλες Basta! ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 3.11.2010 Επιστρέφω από μία ευρωπαϊκή πόλη και πρώτη φορά, αντί για ντροπή, αισθάνομαι ανακούφιση. Συνήθως, αυτό συνέβαινε όταν γύριζα από τριτοκοσμικές περιοχές (πολυταξιδεμένος φίλος έλεγε: αν σε πνίγει η Αθήνα, πετάξου ως το Κάιρο και θα την εκτιμήσεις). ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
27.10.2010 Στήλες Γελοία Ιταλία! ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 27.10.2010 Σήμερα Πέμπτη 28 Οκτωβρίου που κυκλοφορεί η LifO, εσείς θα γιορτάζετε την επέτειο του ένδοξου πολέμου της Αλβανίας (πραγματικά ένδοξου: είναι από τις λίγες περιπτώσεις που η ιστορία μας δεν υπερβάλλει). Εγώ, πάλι, θα βρίσκομαι στη χώρα του τοτινού εχθρού μας. Κι αν όλα πάνε καλά, θα εκπληρώσω ένα εφηβικό μου όνειρο. ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
20.10.2010 Στήλες Αντιστασιακοί... υπόδουλοι ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 20.10.2010 Ο δημοσιογράφος του BBC αδυνατούσε να κατανοήσει τη συμπεριφορά των Ελλήνων. Όχι, δεν επρόκειτο για τη διαφθορά ή τα σκάνδαλα, για το μνημόνιο ή το έλλειμμα. Γι' αυτά προφανώς είχε βρει απαντήσεις. Αυτό που δεν μπορούσε να καταλάβει ήταν η ολοσχερής απόρριψη της απαγόρευσης του καπνίσματος. ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
13.10.2010 Στήλες Μας έπιπτεν πολύ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 13.10.2010 Η φράση αυτή γράφτηκε (μετά θάνατον) για τον Χαρίλαο Τρικούπη. Τον μεγάλο εκσυγχρονιστή που τόσο εκτίμησαν οι συγκαιρινοί του, ώστε στο τέλος της σταδιοδρομίας του να εκλέξουν αντί αυτού έναν συμπαθή άγνωστο, που έμεινε στην ιστορία μόνο γι' αυτό τον λόγο. («Ανθ' ημών, Γουλιμής»). ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
6.10.2010 Στήλες Το τζάμπα ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 6.10.2010 Πριν 24 χρόνια, στις 29.6.1986, στη στήλη μου στο κυριακάτικο «Βήμα» είχα δημοσιεύσει κείμενο με τον ίδιο τίτλο. Προσπαθούσα να ξεσηκώσω τους πνευματικούς μας ανθρώπους κόντρα στην επιδημία του τζάμπα. ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
29.9.2010 Στήλες Πορτοκαλί πολύχρωμο ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 29.9.2010 Δυστυχώς, από ό,τι μαθαίνω και οι επόμενες εκλογές θα έχουν χρώμα και κόμμα. Δυστυχώς, διότι δεν αρκεί ο Καλλικράτης. Θα έπρεπε να απαλλαγεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση και από την κηδεμονία και τον ολέθριο εναγκαλισμό των κομμάτων. ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
22.9.2010 Στήλες «Εγώ άρξω του γένους!» ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 22.9.2010 Όταν παρατήρησαν στον Ιφικράτη ότι δεν ήταν από μεγάλο σόι, απάντησε υπερήφανα: «εγώ θα ξεκινήσω τη γενιά μου!». Άμποτε τέτοια νοοτροπία να αποκτούσαν όλοι οι Νεοέλληνες. Κι αυτή να ήταν η μόνη κληρονομιά που θα κρατούσαμε ζωντανή από τους προγόνους. ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
15.9.2010 Στήλες Το έπος ως φάρσα ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 15.9.2010 Η Κομμουνιστική Αριστερά πέθανε το 1989 με την κατάρρευση του (αν)υπαρκτού. Ο περισσότερος κόσμος το κατάλαβε αμέσως, μερικοί άργησαν και ελάχιστοι δεν το συνειδητοποίησαν ποτέ, όπως ο Κιμ Τζονγκ Ιλ, η Παπαρήγα και ο Φιντέλ. Αν και ο τελευταίος προχθές ψιθύρισε κάτι περί του συστήματος που δεν τραβάει. ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
8.9.2010 Στήλες Ουαί υμίν, υποκριταί! ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 8.9.2010 Συγκινούμαι βαθύτατα από την εκστρατεία των Ελληνικών ΜΜΕ που επιτίθενται κατά του Προέδρου Σαρκοζί διότι απελαύνει τους παράνομους Ρομά από τη χώρα του. Όλοι οι σχολιαστές μας στηλιτεύουν τον «ρατσιστή» Σαρκοζί για τις ενέργειές του, επικαλούμενοι τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ωστόσο η ευαισθησία τους ισχύει μόνο για τη Γαλλία. ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
1.9.2010 Στήλες «Νόμπελ Μίσους» ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 1.9.2010 Ψεύδονται ασύστολα όσοι (κυρίως ξένοι) ισχυρίζονται ότι οι Έλληνες δεν είναι παραγωγικοί, ότι δεν παράγουν παρά ελάχιστα και άνευ σημασία πράγματα. Σε έναν τομέα είμαστε πολύ ψηλά και κατά κεφαλήν και σε συνολικό όγκο προϊόντος. Στην παραγωγή μίσους. ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
28.7.2010 Στήλες Το τέλος των Αιώνιων Ελληνικών Διακοπών ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ 28.7.2010 Από τον καιρό του σχολείου το τέλος των διακοπών ήταν πάντα μία οδυνηρή εμπειρία. Αργότερα, που οι διακοπές έγιναν οικογενειακή υποχρέωση, ήταν ακόμα επώδυνο, αλλά με στοιχεία ανακούφισης (όσο περνούσαν τα χρόνια, περισσότερα). ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
