Πάρτε το χαμπάρι, είτε καλαμάκι είτε σουβλάκι, η Θεσσαλονίκη έχει το καλύτερο. Και σε ποιότητα και σε ποσότητα. Το τζατζίκι που βάζουν οι Αθηναίοι στο πιτόγυρο είναι αηδία. Ο συνδυασμός mild μουστάρδας και γλυκιάς κέτσαπ που χρησιμοποιούν οι Θεσσαλονικείς στο πιτόγυρο είναι εμετικός. Και χρεώνουν το τζατζίκι και ΤΗ ΣΟΣ (αν έχεις το θεό σου) παραπάνω.

Η Θεσσαλονίκη έχει σιροπιαστά και τσουρέκια με γέμιση κάστανο, σοκολάτα και τρίγωνα Πανοράματος που στην Αθήνα θα τα βρεις με μια εντελώς basicίλα λευκή αφρόκρεμα. Έχει μπουγάτσες (δεν θα βρεις στην Αθήνα, μάνα μου, ξέχνα το) και μπουγατσάν. Και γνήσια πολίτικη κουζίνα.

Στην Αθήνα υπάρχει καλύτερη σοκολατόπιτα, πορτοκαλόπιτα, λεμονόπιτα κ.λπ. Στην Θεσσαλονίκη αυτά δεν υπάρχουν.

Το σεξ είναι αστεία εύκολο στη Θεσσαλονίκη. Τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες πέφτουν με το τίποτα (μιλάω από την εμπειρία μου). Στη Θεσσαλονίκη οι γκόμενοι/ες είναι πιο ανοιχτοί σε kinky φάσεις και γενικά πιο ανοιχτοί σε όλα και στις ιδιαίτερες στιγμές τους έχουν χαλαρότερες ηθικές αναστολές, με αποτέλεσμα να απολαμβάνουν το σεξ με μεγαλύτερο πάθος και ένταση. Στην Αθήνα οι άνθρωποι δεν είναι έτσι. Έχω βρει συντρόφους στη Θεσσαλονίκη σε όλα τα πιθανά μέρη. Από εμπορικά καταστήματα, εστιατόρια, καφετέριες, εφαρμογές και οπουδήποτε αλλού μπορείς να φανταστείς. Ακόμη και στο δρόμο γίνεται παιχνίδι.

Στην Αθήνα οι περισσότεροι δεν είναι Αθηναίοι αλλά έχουν ανεβοκατέβει από οπουδήποτε και το παίζουν καμπόσοι επειδή τυγχάνει να ζουν στην μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδος. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που μπορείς να πετύχεις όλων των ειδών τα στιλ. Στην Θεσσαλονίκη, τόσο ο Σαλονικιός όσο και η Σαλονικιά βγάζουν μάτι. Ο ένας είναι παντελώς μετροσέξουαλ ή δυτικό καγκούρι ή κουστουμαρισμένος αν δεν είναι πιτσιρικάς και η άλλη είναι περιποιημένη από την κορφή ως τα νύχια (πολλών πιθανών αποχρώσεων οι περισσότερες σε φλούο και με σχεδιασμένα όλων των ειδών τα κιτς μπαρμπαδάκια), μαλλί, γοβάρα και άγιος ο θεός.

Ποια Θεσσαλονίκη; Ένα βράδυ να βγεις στο κέντρο της τα έχεις γυρίσει όλα και έχεις πιει και από ένα ποτό. Τα 15χρονα σκάνε μύτη από παντού και άντε να καλύψεις το χάσμα. Για βραδιές με ρεμπέτικα και ούζα και ρετσίνες καλά είναι. Άντε να πας και σε κάνα μαγαζί που κάνουν comeback ο Μπίγαλης, η Πωλίνα και η Μπέσσυ Αργυράκη. Ή στα μπουζούκια. Στην Αθήνα οι επιλογές, κυριολεκτικά, οργιάζουν. Ακόμη και στις γειτονιές μπορείς να κάνεις στέκια επειδή είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές της Θεσσαλονίκης και έχουν περισσότερα μαγαζιά. Στην Θεσσαλονίκη τα μέρη είναι λίγα. Για φοιτητές είναι καλή η νύχτα της Θεσσαλονίκης, αλλά δεν θα είμαστε για πάντα φοιτητές…

Η Θεσσαλονίκη (σορικιόλας). Παρότι στη νύχτα υστερεί, στον καφέ είναι πρώτη. Παίζουν μεγάλες επενδύσεις σε χώρους για καφέ με τα νεοκλασικά κτίρια να είναι τα νέα must μέρη (και είναι αλήθεια πολύ ωραία)! Οι τοποθεσίες είναι φοβερές. Και ο κόσμος στον καφέ σου ανοίγει την καρδιά και τη διάθεση. Έχει άλλα vibes ρε παιδί μου, πώς να το κάνουμε. Στην Αθήνα τα περισσότερα καφέ είναι copy paste και επενδύουν περισσότερο στην απογευματινή μπίρα και ποτάκι. Για να βρεις πιο ωραία μέρη πρέπει να περπατήσεις και να ψάξεις (εννοείται ότι υπάρχουν άπειρα αλλά χάνονται μέσα στο νέφος της μεγαλούπολης).

Στη Θεσσαλονίκη παίζει ένα φεστιβάλ κινηματογράφου και ένα Reworks κάθε Σεπτέμβρη. Άντε κι ένα Tedex κι ένα Open House. Ε, άντε και να έρθει και η σουπερστάρ Kovacs (φέτος πήγε μόνο 25 φορές). Άντε να ανέβουν και 50 από τις 400 θεατρικές παραστάσεις της Αθήνας. Άντε να γίνει και η ΔΕΘ. Άντε να ανεβεί και κάνα σχήμα από μπουζούκια να γουστάρουμε. Στην Αθήνα έχει τα πάντα.