Η οργισμένη αντίδραση των Active Member για το πανό της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ

Η οργισμένη αντίδραση των Active Member για το πανό της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ Facebook Twitter
14

Νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ το μεσημέρι της Τετάρτης βρέθηκαν έξω από το 1ο Δημοτικό Σχολείο στο Ωραιόκαστρο για να μοιράσουν ενημερωτικό υλικό ενάντια στο ρατσισμό και υπέρ της αλληλεγγύης στα προσφυγόπουλα. Είχαν και το παραπάνω πανό που προκάλεσε αντιδράσεις. 

Διαβάζω στο Κόκκινο: «Μαζέψτε το να μην το δουν τα παιδιά μας» και «δεν θα ανεχτούμε τη βία σας», φώναζαν γονείς -και όχι μόνο- σε έξαλλη κατάσταση σε νεαρά παιδιά της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης. Το «αυτό» ήταν ένα πανό με μία ζωγραφιά από παιδιά από όλο τον κόσμο πιασμένα χέρι-χέρι με σύνθημα «για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη γκρεμίζω ουρανούς. Στον ρατσισμό απαντάμε με αλληλεγγύη».

Στο βίντεο βλέπουμε την ένταση (και κάτι γονείς γεμάτους «χριστιανική αγάπη») μπροστά απ' το επίμαχο πανό. 

Για τελείως διαφορετικούς λόγους (και σαφώς πιο σοβαρούς), το πανό προκάλεσε την αντίδραση και του B.D. Foxmoor των Active Member, που μέσα απ' την επίσημη σελίδα του συγκροτήματος διευκρίνισε πως σε καμία περίπτωση δε θέλει να χρησιμοποιούνται οι στίχοι του από την κομματική νεολαία:

Βρείτε μωρέ τίποτα δικό σας.
Σταματείστε με τη πάρτη μου κομματοσκυλάκια και μη βάζετε μπροστά τα παιδιά. Αν δε κάνω λάθος είστε με τη κυβέρνηση που τους κρατάει φυλακισμένους τόσο καιρό.
Ήθελα να ξερα γιατί δε βάζετε κανα στίχο από τους κομματοθρεμένους καλλιτεχνάδες που σας περιτριγυρίζουν.
και τέλος όταν βάζετε κάτι στα κωλόπανα σας πάνω με θράσος, να ´χετε και το θάρρος να γράφετε ποιανού είναι. Δε σας ανήκει τίποτα και σίγουρα δεν είχα κανένα σας στο μυαλό μου όταν το έγραφα.

 

Από το Φυσάει Κόντρα των Active Member:

Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη, γκρεμίζω ουρανούς,
λυτρώνω μάνες και γιους.
Κάνω τη γλώσσα μου την πορφυρένια, ατόφιο μολύβι·
και τη ψυχή μου ένα απέραντο από στίχους καλύβι.
Ρίχνω το κάστρο σας, φτύνω του άστρου σας την κόχη.
Γίνομαι αύρα αλμυρή και στερνοβρόχι.

(...)

Φυσάει κόντρα σε ολάκερη γη,
τ' αγρια πετούμενα δε βρίσκουν πηγή,
δεν αντέχω της βολής τη σιγή.
Και δω απ' τον τόπο που έζησα τη φυγή,
ρίχνω αλάτι στη βαθιά τους πληγή,
τάζομαι πρόσφυγας και σε καλό να μου βγει.

14

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ