Το Decadence είναι ένα από τα ιστορικά κλαμπ των Εξαρχείων. Επί τριάντα χρόνια στο ίδιο σημείο, στον λόφο του Στρέφη, από το 1978 έως το 2008 υπήρξε ένα εναλλακτικό μπαρ που έζησε ιστορικές ροκ στιγμές, με πάρτι, ξεσαλώματα, ποτά, ξενύχτια, με ένα κοινό που σύχναζε εκεί φανατικά. Είναι ένα μαγαζί που έγινε ορόσημο της οδού Βουλγαροκτόνου και Πουλχερίας στα Εξάρχεια και συνδέθηκε με την περιοχή από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας του.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι κανείς δεν περίμενε ότι το σπίτι του πρώην χουντικού αντιβασιλέα Ζωιτάκη θα γινόταν σημείο συνάντησης ανθρώπων που είχαν κοινή αγάπη για την καλή μουσική και την ξέφρενη διασκέδαση. Ο αντιβασιλέας σίγουρα θα φρίκαρε!
Όταν έκλεισε, ήταν σαν να πήρε μαζί του μια εποχή αθωότητας και ρομαντισμού της αθηναϊκής νύχτας, κι έπειτα τα πράγματα έγιναν κάπως πιο πολύπλοκα.
Οι πρώτοι πελάτες και ιδιοκτήτες του Decadence είναι πλέον πάνω από 80 χρονών. Και οι DJs που ήταν 25 χρονών το '90, τώρα είναι πάνω από 40, έχουν ζάχαρο, χοληστερίνη. Είναι δύσκολο να κάνουν πρόγραμμα, οπότε φτιάχνουμε ένα καινούργιο team.
Για εννιά χρόνια το κτίριο ήταν σε κατάσταση παντελούς εγκατάλειψης. Όταν το αντίκριζες απ' έξω, σε έπιανε θλίψη, βλέποντας τις πόρτες να έχουν αντικατασταθεί από σιδεριές με λουκέτα.
Και μέσα, όμως, όπως μου λένε ο Νίκος Λακόπουλος, ο ιδιοκτήτης του, και ο Άκης Πότσιος, ο χώρος ήταν γιαπί. Τον καθαρίζουν και τον επισκευάζουν εδώ και τρεις μήνες. Είχε γεμίσει νερά από την υγρασία και τις βροχές, μπάζα και σκουπίδια. Το ειρωνικό είναι ότι θυμίζει λίγο σύγχρονη εικαστική εγκατάσταση. Σε ορισμένα δωμάτια υπάρχουν ακόμα ξύλα από κατεστραμμένα έπιπλα και υπολογιστές πεταμένοι από 'δω κι από κει.
«Έπαθα κατάθλιψη την πρώτη φορά που μπήκα. Στη συνέχεια, όμως, όταν συνήθισα την κατάστασή του, ένιωθα πολύ ικανοποιημένος που δεν είχε καταρρεύσει. Συνήλθα από το σοκ της λεηλασίας −πολλά πράγματα τα είχαν πάρει− και συνειδητοποίησα ότι η βασική του δομή ήταν εντάξει. Έμεναν και καταληψίες εδώ, αλλά το συντηρούσαν όσο μπορούσαν», λέει ο Νίκος. «Θυμάμαι που μια φορά είχαμε ανοίξει, παρά το ότι είχε γίνει δυνατός σεισμός − είναι πολύ γερή κατασκευή. Φυσικά, δεν ήρθε κανείς». Τον χώρο τον ανοίγουν οι ίδιοι άνθρωποι που το είχαν αναλάβει το 1990, ο Nick Decadence, όπως θέλει να τον αποκαλούμε ο Νίκος, και ο Άκης Πότσιος. Τον εγκαινίασαν κάπως πιο ιδιωτικά με ένα μικρό πάρτι την Ανάσταση. Η Ιωάννα Ψυλλάκη που έχει αναλάβει την αναπαλαίωση έφερε το Άγιο Φως και αστειεύτηκε «ότι ευωδίασε ο τόπος, όπως στον Πανάγιο Τάφο».
«Δεν θέλαμε ποτέ να φύγουμε από το Decadence. Μας έδιωξαν. Το 2008 μας έκαναν έξωση, επειδή δεν μπορούσαμε να πληρώνουμε το ενοίκιο που ήταν 3.300 ευρώ και τώρα μας επαναφέρουν με 500. Η ιδιοκτήτρια μας έλεγε ότι της το ζητάγανε. Μας είχε αναγκάσει να πληρώνουμε υπέρογκο ενοίκιο για τον αέρα του μαγαζιού που φτιάξαμε εμείς. Κάποια στιγμή το ενοίκιο έφτανε στο 15% περίπου του τζίρου, την τελευταία χρονιά, δε, ήταν το 1/3. Όλο αυτό το διάστημα θέλαμε να το ξανανοίξουμε. Κάναμε διαπραγματεύσεις και δικαστήρια παράλληλα», αναφέρει ο Νίκος.
Για να πούμε την αλήθεια, όμως, πολλά αντικείμενα έχουν παραμείνει άθικτα. Τα ηχητικά μηχανήματα και τα air-condition είναι μέσα στη σκόνη, αλλά δεν είναι σπασμένα. Οι τοίχοι του υπογείου, που έχουν φιλοτεχνηθεί από τον εικαστικό Τάκη Στεφάνου και τους γιους του, παραμένουν, το μεγάλο ξύλινο μπαρ είναι το ίδιο, όπως τότε. «Κάποια εποχή στοίχιζε περισσότερο από το ίδιο το μαγαζί», μου λένε. Εκεί γυρίστηκε το «Ο χαμένος τα παίρνει όλα» του Νικολαΐδη. Σε αυτό το μπαρ έπινε ο Αγγελάκας σε μια σκηνή. Γενικά, δεν υπάρχει κάποιο σημείο ή κάποιο αντικείμενο που να μην κρύβει κάποια μικρή ιστορία. Υπάρχει ακόμα και η ξύλινη ταμπέλα που γράφει "πεταλωτήριο"». Μου τη δείχνει ο Νίκος και μου λέει ότι το σλόγκαν τους ήταν και παραμένει ότι είναι το μόνο κλαμπ όπου μπορείς να έρθεις με το άλογό σου. Μου δείχνει επίσης έναν στεγνωτήρα μαλλιών απ' όταν λειτουργούσε κομμωτήριο μαζί με μανάβικο μέσα στο μαγαζί.
«Είχαν μείνει πολλά πράγματα μέσα που μας τα κλέψανε. Συμβαίνει, όμως, το εξής παράδοξο: τουλάχιστον δύο "κλέφτες" έχουν επιστρέψει αυτά που πήραν, ένα ρολόι τοίχου και μια γραφομηχανή. Δηλαδή, τα πήραν για να τα σώσουν. Επικοινώνησε και μια κοπέλα που είχε πάρει τον φακό της κινηματογραφικής μηχανής. Αυτή η μηχανή που υπάρχει μέσα στο μαγαζί είναι περίπου 100 χρονών».
Είναι συγκινητική η ανταπόκριση του κόσμου από τη στιγμή που κοινοποιήθηκε η πρόθεσή τους να το ξανανοίξουν.
«Μας έχουν τρελάνει. Προσφέρονται να δουλέψουν και να βοηθήσουν με κάθε τρόπο, μέχρι και οικονομικά. Μου έκανε εντύπωση που πολλοί είναι από το εξωτερικό. Ίσως αυτοί που είναι έξω νιώθουν περισσότερο την ανάγκη για επιστροφή στην πατρίδα και το Decadence έχει μια τέτοια συμβολική έννοια. Όλα αυτά μας υπερβαίνουν, είναι πιο πολλά απ' όσα περιμέναμε και χρειάζεται η οργάνωση του πρότζεκτ. Το σημαντικό είναι, όμως, ότι το Decadence δεν επιστρέφει μόνο στον χώρο, επιστρέφει και στην πόλη. Εμείς πάντοτε κάναμε πράγματα και αλλού. Στο Booze, ένα πάρτι είχε μαζέψει πάνω από 1.300 άτομα και τα περισσότερα από αυτά ήταν κάτω των 25, παιδιά που δεν είχαν πάει ποτέ στο Decadence. Το έχουν μυθοποιήσει κάπως επειδή έχουν περάσει πολλά γκρουπ από εδώ και τελικά, από τη στιγμή που ο μύθος λειτουργεί, κάποια στιγμή θα πραγματοποιηθεί κιόλας».
— Γιατί έχει πάρει μυθικές διαστάσεις όμως;
Το κτίριο αυτό ήταν πάντοτε πόλος έλξης ποιητών και καλλιτεχνών. Σίγουρα έχει κάτι, μυστηριακό ίσως. Εδώ ερχόταν ο Κοέν, πηγαίνοντας στην Ύδρα. Έπινε dry martini κι έτρωγε κίτρινα, αφράτα στραγάλια. Μια δεκαετία μετά ήρθε ο Nικ Κέιβ, που ενώ γνώριζε τον Κοέν, δεν ήξερε ότι είχε περάσει κι εκείνος από δω. Τον χώρο τον είχαν πάρα πολλοί πριν από εμάς. Τον άνοιξε ο Γιάννης Φιλίππου, ο ζωγράφος, τον πήρε η Μαρία Κανελλοπούλου η ηθοποιός, που τώρα είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, μετά ο Σκοπελίτης, πολύς κόσμος, αλλά μόνο εμείς ήμασταν σταθεροί. Το '90, όταν ήρθαμε ως το νέο κύμα του Decadence, δεν υπήρχαν μαγαζιά που να έχουν κάποια άλλη σχέση με τον κόσμο. Ούτε τώρα υπάρχουν. Εννοώ ότι πας σε μαγαζιά που το μόνο που τους νοιάζει είναι τι ώρα θα κλείσουν. Δεν συμβαίνει κάτι άλλο. Εδώ επικρατούσε άλλο κλίμα. Θέλαμε να φτιάξουμε έναν χώρο όπου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να διασκεδάζουν πραγματικά. Αυτό είναι όλο. Όταν ανοίξαμε, δεν παίρναμε λεφτά μπροστά, επειδή θεωρούσαμε ότι ήταν αγένεια προς τον πελάτη. Εντάξει, από τότε έχουμε αλλάξει μυαλά. Έχει περάσει η εποχή που οι πελάτες πήγαιναν μόνοι τους στο μπαρ να πουν ότι έχουν πάρει π.χ. 13 ποτά. Μάλιστα, κάποια στιγμή βάλαμε είσοδο και αυτό μας έσωσε οικονομικά.
— Ποιο ήταν το καλύτερο πάρτι;
Νομίζω αυτό με τον τραγουδιστή των Deus κι έναν DJ από το συγκρότημα των Soulwax, που έκαναν το ταβάνι να φύγει, παίζοντας τα πάντα, ακόμη και Σάκη Ρουβά. Μια άλλη συγκλονιστική στιγμή ήταν όταν ήρθε ο Μίκης Θεοδωράκης και παίζαμε 8 ώρες τη μουσική του. Μάλλον ήρθε επειδή ήταν το σπίτι του χουντικού αντιβασιλιά. Είχε έρθει στις 7 το απόγευμα για να κάτσει λίγο, αλλά έμεινε μέχρι τις 12 και ήπιε και μερικά σφηνάκια. Μια ακόμα σημαντική στιγμή ήταν όταν ήρθαν η μπάντα του Iggy Pop και ο γιος του μαζί με τους Tindersticks και το συγκρότημα των Spain. Είχαμε την ίδια μέρα τρία γκρουπ από ξεχωριστές συναυλίες που έγιναν σε διαφορετικά μέρη. Δεν ήρθε ο ίδιος ο Iggy Pop, αλλά τηλεφωνούσε διαρκώς από το ξενοδοχείο επειδή ο γιος του, που ήταν 15 χρονών, δεν έφευγε με τίποτα.
— Και τώρα, πώς τα βλέπεις τα πράγματα;
Οι πρώτοι πελάτες και ιδιοκτήτες του Decadence είναι πλέον πάνω από 80 χρονών. Και οι DJs που ήταν 25 χρονών το '90, τώρα είναι πάνω από 40, έχουν ζάχαρο, χοληστερίνη. Είναι δύσκολο να κάνουν πρόγραμμα, οπότε φτιάχνουμε ένα καινούργιο team. Επειδή, βέβαια, ούτε κι εμείς αντέχουμε πια, θα ανοίγουμε δύο φορές την εβδομάδα, Παρασκευή και Σάββατο. Έχουμε πολλά σχέδια, θα δούμε πώς θα πάνε. Θέλουμε να φτιάξουμε μια κάβα με παλαιωμένα κρασιά,αλλά και το δικό μας κρασί, το «Decadence», από την Πότσιος Wine. Να ανοίξουμε την ταράτσα και να βάλουμε φυτά, ώστε να λειτουργεί κι αυτή. Δεν είναι βέβαιο ότι θα πάει καλά. Μπορεί να εκτονωθεί όλη αυτή η αγάπη του κοινού κάποια στιγμή και να μην έχουμε κόσμο.
Info:
Η ομάδα του Decadence διοργανώνει το πάρτι της Ανάστασης, όπως το υποσχέθηκε, το Σάββατο 29 Απριλίου στο Old City Co. (Πατησίων 99-101). Τα έσοδα θα διατεθούν για τη συντήρηση του κτιρίου. Ο κανονικός χώρος θα ανοίξει νωρίτερα, χωρίς να λειτουργεί το μπαρ, προκειμένου να γίνεται η εγγραφή των μελών της Λέσχης Φίλων Decadence. Για την αποπεράτωση του έργου έχουν επιλεγεί πολλά είδη αυτοχρηματοδότησης, πληροφορίες για τα οποία μπορεί να πάρει κάποιος από τη σελίδα του Decadence στο Facebook και τη σελίδα του event. Το γενικό σκεπτικό της καμπάνιας είναι όσα χρήματα δίνονται να επιστρέφονται με κάποιον τρόπο, ώστε να μην υπάρχει καμία οφειλή.
