Αχέντ Ταμίμι: «Εάν δεν υπάρξει ειρήνη στην Παλαιστίνη, δεν θα υπάρξει πουθενά στον κόσμο»
Το κορίτσι-σύμβολο της παλαιστινιακής αντίστασης στα Κατεχόμενα μίλησε στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ
«Καλωσορίζω όλους τους παρευρισκόμενους στο Φεστιβάλ. Σας ευχαριστώ όλους για τη μεγάλη στήριξη στην παλαιστινιακή μας υπόθεση. Σας ευχαριστώ για τη μεγάλη στάση ηθικής που μας δίνει πολλή δύναμη στον αγώνα μας», ήταν τα πρώτα της λόγια μέσα σε ενθουσιώδη χειροκροτήματα, συνθήματα και πλήθος σημαίες ν' ανεμίζουν, κόκκινες κυρίως, ελληνικές και παλαιστινιακές στην κατάμεστη από κόσμο κεντρική σκηνή του πάρκου Τρίτση.
Δεν θυμάμαι πόσα χρόνια έχω να πάω σε Φεστιβάλ της ΚΝΕ, η είδηση όμως ότι στο πάρκο Τρίτση όπου διεξάγεται το Φεστιβάλ 100 Χρόνια ΚΚΕ-50 Χρόνια ΚΝΕ θα παραβρισκόταν οικογενειακώς και θα μιλούσε το κορίτσι-σύμβολο της παλαιστινιακής αντίστασης στα Κατεχόμενα ήταν από μόνος του ένας ικανός λόγος. Η παρουσία της μάλιστα ήταν αμφίβολη μέχρι την τελευταία στιγμή καθώς οι ισραηλινές αρχές απαγόρευαν την έξοδό της από τη χώρα, για να υπαναχωρήσουν τελικά ύστερα από συντονισμένες ενέργειες και διεθνείς πιέσεις, όπως ανακοίνωσαν οι διοργανωτές.
Δεν πρέπει να κράτησε πάνω από 7' η ομιλία και όσοι ήρθαν για να ακούσουν κάτι περισσότερο, μάλλον απογοητεύτηκαν ύστερα κι από την τόση διαφήμιση. Με όλη την ακτινοβολία, το πάθος και τη συγκίνηση στη φωνή, ήταν σαν να διάβαζε ένα «προκάτ» κείμενο.
Η 17χρονη Αχέντ Ταμίμι έγινε παγκόσμια γνωστή όταν στις 17/12/2017 δημοσιεύτηκε βίντεο που τη δείχνει να χαστουκίζει Ισραηλινό στρατιώτη που νωρίτερα είχε πυροβολήσει και τραυματίσει σοβαρά με πλαστική σφαίρα τον ανήλικο εξάδελφό της στη διάρκεια «πετροπολέμου» στη γενέτειρά της το Ναμπί Σαλίχ. Δεν συνελήφθη τότε αλλά αρκετές μέρες μετά, όταν το βίντεο είχε γίνει viral. Απαγγέλθηκαν κατηγορίες για «αντίσταση κατά της αρχής» στην ίδια, τη μητέρα και την ξαδέλφη της κι έκανε οκτώ μήνες φυλακή, δίχως να σταματήσει βγαίνοντας την ακτιβιστική της δράση. Ηρωίδα για τους συμπατριώτες της και όσους υποστηρίζουν την παλαιστινιακή υπόθεση, «προκλητική προβοκατόρισσα» για τους Ισραηλινούς. Δεν είναι μόνο η ηλικία και η παρρησία της, είναι επίσης η γοητεία, η λευκή επιδερμίδα, το πλούσιο κατάξανθο μαλλί και το μοντέρνο look που την κάνει να μοιάζει Ευρωπαία, μια τύπισσα της διπλανής πόρτας, φιγούρα που συγκινεί σαφώς περισσότερο τον μέσο Δυτικό από το να ήταν π.χ. μια πιο σκούρα και λιγότερο όμορφη κοπέλα με μουσουλμανική μαντίλα στο κεφάλι αντί για την κουφίγια γύρω από τον λαιμό.
Η ομιλία της ήταν προγραμματισμένη στις 7.30 και ήδη από νωρίς γινόταν κοσμοσυρροή. Συνθήματα, αντάρτικα και τραγούδια του αγώνα, συνέθεταν το μουσικό «χαλί», με εμβόλιμο κάποια στιγμή το Anarchy in the UK των Sex Pistols(!). Εντέλει βγήκε στην κεντρική σκηνή κατά τις 8.30 επευφημούμενη. «Πάντα λέμε ότι η στήριξή σας μας δυναμώνει, ωστόσο δεν σας θεωρούμε απλώς υποστηρικτές της υπόθεσής μας αλλά συνεταίρους στον αγώνα και την πάλη μας», είπε αφού χαιρέτησε και συνεχάρη τους οικοδεσπότες της, το ΚΚΕ και την ΚΝΕ.
«Παρά τα δεινά που περνά κάθε Παλαιστίνιος καθημερινά, δεν αναγνωρίζει το εαυτό του ως θύμα, αλλά ως μαχητή για την υπόθεση της ελευθερίας... Πιστεύουμε πάντα ότι ο λαός μας, ότι όλοι οι λαοί μπορούν να επιτύχουν την αλλαγή και να φέρουν σε πέρας τον αγώνα τους, γι' αυτό οι ελεύθεροι άνθρωποι όλου του κόσμου πρέπει να ενωθούμε για να τερματίσουμε την εκμετάλλευση, τον καπιταλισμό και την αποικιοκρατία, να τελειώσουμε τον ιμπεριαλισμό», συνέχισε. «Η Παλαιστίνη θεωρείται η γη της ειρήνης αλλά ουδέποτε είχε ειρήνη. Εάν όμως δεν υπάρξει ειρήνη στην Παλαιστίνη, δεν θα υπάρξει ποτέ στον κόσμο», τόνισε. Τελειώνοντας, επανέλαβε ότι ο λόγος και η αιτία των δεινών του κόσμου είναι η αποικιοκρατία και ο καπιταλισμός και ότι τα συμφέροντα αυτά εξυπηρετούν όσες κυβερνήσεις στηρίζουν το Ισραήλ.
Δεν πρέπει να κράτησε πάνω από 7' η ομιλία και όσοι ήρθαν για να ακούσουν κάτι περισσότερο, μάλλον απογοητεύτηκαν ύστερα κι από την τόση διαφήμιση. Με όλη την ακτινοβολία, το πάθος και τη συγκίνηση στη φωνή, ήταν σαν να διάβαζε ένα «προκάτ» κείμενο. Εννοείται δε ότι ήταν αδύνατο να την προσεγγίσεις, βρισκόταν διαρκώς περικυκλωμένη από κομματικά στελέχη και περιφρούρηση. Θα μου πεις, τι πιο «ψαγμένο» περιμένεις να ακούσεις από ένα 17χρονο κορίτσι για το οποίο η επιβίωση είναι ένα καθημερινό στοίχημα, το τσαγανό της και οι συμβολισμοί του αρκούν.
Η Ταμίμι ίσως πει περισσότερα στη σημερινή κοινή συνέντευξη Τύπου, προσωπικά όμως θα προτιμούσα να τα λέγαμε φιλικά στο χαλαρό, σε κάποιο καφέ ή ακόμα και παγκάκι, χωρίς μικρόφωνα, χαρτιά κι επισημότητες. Να μου έλεγε για τις προσωπικές της αγωνίες και χαρές, τα όνειρά της γι΄αυτή και τον τόπο της αν αύριο λήξει η Κατοχή. Για το πώς θα αντιμετώπιζε τους Ισραηλινούς αν βρισκόταν εκείνη αύριο σε θέση ισχύος. Για τη μουσική που προτιμά, τις ταινίες που της αρέσουν, τα παιχνίδια που ενδεχομένως παίζει στο κινητό της, για το πρώτο της φλερτ ίσως. Όλα αυτά όχι βέβαια από καμια κουτσομπολίστικη διάθεση ούτε για να την «ανακρίνω» (προλάβανε άλλοι, πιο... επαγγελματίες) αλλά επειδή το προσωπικό, όντας ταυτόχρονα πολιτικό, μπορεί να είναι πιο αποκαλυπτικό, πιο πειστικό, πιο αλληλέγγυο εντέλει. Καλό κατευόδιο Αχέντ και να προσέχεις.
- Facebook
- Twitter
- E-mail
0