Μια βραδιά στα βραβεία Mad με φαντασμαγορικά σόου και κακή μουσική

Να πω προκαταβολικά ότι ήταν τα πρώτα βραβεία Mad που παρακολούθησα όσα χρόνια υπάρχουν (όχι από κοντά, γενικώς), οπότε δεν έχω μέτρο σύγκρισης, δεν έχω ιδέα αν ήταν πάντα τόσο φαντασμαγορικά και τέτοια «χολιγουντιανής» ποιότητας υπερπαραγωγή, αλλά ήταν όντως μια άψογα στημένη γιορτή. Ως διοργάνωση ήταν ζηλευτή. Με μεγάλη σκηνή, τεράστιες οθόνες με φουτουριστικά γραφικά, φωτιές, χρώματα, εντυπωσιακά φώτα, μπαλόνια, χαρτοπόλεμο και πολύ καλό ήχο που σε προετοίμαζε από πολύ μακριά γι' αυτό που θα έβλεπες.

Και, επιτέλους, ελληνικό ραπ, ο μόνος λόγος που βρέθηκα εκεί, για να δω από κοντά την πρώτη χρονιά που άνοιξε η ψαλίδα και χώρεσε όλα τα δημοφιλή είδη, ή σχεδόν όλα. Βέβαια, δεν ήταν εκεί όλο το ελληνικό ραπ, αλλά ένα μέρος του, αυτό που εκπροσωπούν η Panik Records και o Snik, ο Sin Boy και ο Illeoo. Μετά έμαθα ότι ήταν κι άλλοι, αλλά δεν τους είδα. Όλοι όσοι ήταν είναι όντως οι πιο δημοφιλείς και οι μεγαλύτεροι σταρ, αλλά, για να λέμε και καμιά αλήθεια, δύσκολα θα ήταν εκεί αν δεν τους εκπροσωπούσαν η Panik και η Sony, παρ' ότι μέσα στο 2018 γνώρισαν τεράστια επιτυχία. Βασικά, από μια στιγμή και ύστερα καταλάβαινες ότι τα βραβεία δεν ήταν ακριβώς Mad, ήταν βραβεία της Panik Records, αλλά αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχουν υπογράψει και εκπροσωπούν σχεδόν όλη την ελληνική ποπ, παλιά και νέα. Είναι ελάχιστες οι μεγάλες εταιρείες που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα. Μικρές υπάρχουν αρκετές, αλλά δεν φτάνουν μέχρι τα βραβεία.

Ήταν μια διοργάνωση που τα είχε όλα: καλοσχεδιασμένα και άψογα εκτελεσμένα σόου, άπειρα βραβεία, ακόμα περισσότερους υποψηφίους, βαρετούς λόγους, ακόμα πιο βαρετούς παρουσιαστές βραβείων, πλαστικά πρόσωπα, ψεύτικες συγκινήσεις, αληθινές συγκινήσεις, ακριβά ρούχα, κακόγουστα κοστούμια, καλόγουστα κοστούμια και, φυσικά, πολλή μουσική που θα έπρεπε να είναι το βασικό θέμα, αλλά δεν ήταν.

Αν προσπεράσω το γεγονός ότι ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 8:30 και έφτασα στο στάδιο του Tae Kwon Do στις 10:30 και ότι από την ταλαιπωρία παραλίγο να γυρίσω πίσω, κατά τ' άλλα όλα καλά. Έφτασα στο στάδιο την ώρα που ήταν στη σκηνή ο Light για τον ευχαριστήριο λόγο του και μετά βγήκε η Καίτη Γαρμπή και τραγούδησε (αξιοπρεπέστατα) ένα ποτ πουρί από επιτυχίες της. Την ώρα που έβλεπα τη Γαρμπή έχασα το επεισόδιο μεταξύ του Light με του Snik – πλακώθηκαν γιατί ο Light στον λόγο του είπε ότι καθυστέρησαν να του δώσουν ένα βραβείο που δικαιωματικά του ανήκε εδώ και χρόνια, ο Snik θίχτηκε (γιατί είχε βραβευτεί πέρσι) και έγινε μέγας καβγάς που συνεχίστηκε έξω από τον χώρο της αρένας και τρέλανε τους διοργανωτές. Έπρεπε να μεσολαβήσει ο Σάκης για να τους ηρεμήσει.

Τέλος πάντων, ήταν μια διοργάνωση που τα είχε όλα: καλοσχεδιασμένα και άψογα εκτελεσμένα σόου, άπειρα βραβεία, ακόμα περισσότερους υποψηφίους, βαρετούς λόγους, ακόμα πιο βαρετούς παρουσιαστές βραβείων, πλαστικά πρόσωπα (στα παρασκήνια ήταν τρομακτικά, οι περισσότεροι νέοι άντρες ήταν σφίχτες με σώματα βγαλμένα από κακό γυμναστήριο και οι πιο πολλές γυναίκες σαν καρτούν, με πρόσωπα πλαστικά, ακριβώς όπως είναι και στο Instagram, λες και τις είχες περάσει από φίλτρο), ψεύτικες συγκινήσεις, αληθινές συγκινήσεις, ακριβά ρούχα, κακόγουστα κοστούμια, καλόγουστα κοστούμια και, φυσικά, πολλή μουσική, που θα έπρεπε να ήταν το βασικό θέμα (γιατί η μουσική βραβευόταν), αλλά δεν ήταν.

O Σάκης Ρουβάς βγήκε με μπλε ελεκτρίκ κοστούμι, με ενέργεια 25χρονου και κιθάρα στο χέρι, σαν τον Chris Isaak.

Αν εξαιρέσεις τους παλιάς κοπής τραγουδιστές (και σε αυτούς περιλαμβάνω από τον Καρρά μέχρι την Παπαρίζου), σχεδόν όλοι έκαναν ένα εντυπωσιακό σόου με παρόμοια χορευτικά (τα πιο πολλά εντελώς άσχετα με το κομμάτι που ακουγόταν, λες και επιβάλλεται να έχουν όλοι R&B χορογραφία) και κακή μουσική. Τα βραβεία Mad ήταν ένα εξαιρετικό σόου, αλλά με πολύ κακή μαζεμένη μουσική που άκουγα για πρώτη φορά στη ζωή μου κι αν τολμήσει κανείς να ξαναπεί άσχημη κουβέντα για την ελληνική ραπ θα πρέπει να τον βάλεις για τιμωρία να ακούσει τις υποψηφιότητες στα περισσότερα βραβεία. Αντικειμενικά, οι ράπερ και η Φουρέιρα ήταν οι καλύτερες νέες παρουσίες και το τελευταίο μισάωρο ήταν το μόνο που αντεχόταν (του Σάκη συμπεριλαμβανομένου, που βγήκε με μπλε ελεκτρίκ κοστούμι, ενέργεια 25χρονου και κιθάρα στο χέρι, σαν τον Chris Isaak, και είπε ένα νέο κομμάτι που πρέπει να έχει κάποια σχέση με τη μεξικάνικη Μέρα των Νεκρών, γιατί όλοι οι χορευτές του βγήκαν βαμμένοι σαν ζόμπι Día de los Muertos).

Τα βραβεία Mad 2019 σε έκαναν να συνειδητοποιήσεις ότι μπορεί να μην έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στις προτιμήσεις του κόσμου, αλλά ο FY είναι πιο μεγάλος σταρ από τον Σάκη στα 15χρονα. Το καταλάβαινες από τις ηλικίες που μαγνητοσκοπούσαν και φωτογράφιζαν την ώρα που τραγουδούσε καθένας (στον Σάκη οι μαμάδες, στον FY οι κόρες και οι γιοι). Μάλιστα, την ώρα που καθόταν μπροστά μου ο FY και ετοιμαζόταν να παρουσιάσει κάποιο από τα βραβεία, ένα από τα παιδάκια στην αρένα μού ζήτησε να τον αγγίξω και να πιάσω και το χέρι του για να γίνω αγωγός ώστε «να νιώσει λίγο FY»! Ήταν η πιο τρομακτική στιγμή της βραδιάς.

Την ώρα που καθόταν μπροστά μου ο FY και ετοιμαζόταν να παρουσιάσει κάποιο από τα βραβεία, ένα από τα παιδάκια στην αρένα μού ζήτησε να τον αγγίξω και να πιάσω και το χέρι του για να γίνω αγωγός ώστε «να νιώσει λίγο FY»! Ήταν η πιο τρομακτική στιγμή της βραδιάς.

Κοιτάζοντας γύρω μου τα πρόσωπα της ελληνικής showbiz στις VIP θέσεις, τραγουδιστές, τραγουδίστριες, στυλίστες και παρουσιαστές εκπομπών σε ψηφιακές πλατφόρμες, ακόμα και αθλητές σταρ, σκεφτόμουν ότι ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν που δεν φαίνεται να έχει καμία σχέση με την ελληνική πραγματικότητα ή, μάλλον, το δικό μου σύμπαν είναι διαφορετικό. Θα μου πεις, στα βραβεία Mad πήγες για να δεις την ελληνική πραγματικότητα;

Highlight ήταν η εμφάνιση της Φουρέιρα, που ήταν τόσο άψογη όσο και στη Eurovision, με ένα κομμάτι που δεν μoυ αρέσει καθόλου. Αν της γράψει κάποιος καλά κομμάτια (δεν ξέρω τι, σίγουρα όχι αυτά που έβγαλε), θα σαρώσει την υφήλιο. Και, φυσικά, το «Mama», που ξεσήκωσε. Όσο «καραγκιόζης» κι αν μοιάζει ο Sin Boy (προσωπικά, τον βρίσκω υπερεκτιμημένο, μόνο στυλ και πόζα, με κομμάτια με άθλιο στίχο), είναι σούπερ σταρ, το καταλάβαινες από τον παλμό του κόσμου και από τον τρόπο που κινείται στη σκηνή, σαν αλλόκοτο καρτούν, με φούξια κοτσιδάκια και στυλ manga (γενικά, το manga έπαιζε πολύ στα παρασκήνια).

Η βραδιά έκλεισε με τον πιο φαντασμαγορικό τρόπο, με την εμφάνιση των Capital, Light, Υπο, Mad Clip, FY, Skive, Lil Barty, Ortiz, που, μέσα από εκατομμύρια χρυσά, γαλάζια και κίτρινα κομφετί, έκαναν τα πιτσιρίκια να ουρλιάζουν.

Η βραδιά έκλεισε με τον πιο φαντασμαγορικό τρόπο, με την εμφάνιση των Capital, Light, Υπο, Mad Clip, FY, Skive, Lil Barty, Ortiz, που, μέσα από εκατομμύρια χρυσά, γαλάζια και κίτρινα κομφετί, έκαναν τα πιτσιρίκια να ουρλιάζουν. Ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκαν σε τόσο μεγάλο κοινό όλοι μαζί και έδειξαν ότι είναι το παρόν (και το μέλλον). Έχουν κι αυτοί τα προβλήματά τους, αλλά τουλάχιστον είναι αυτό που συμβαίνει παντού, τώρα.

Ελπίζω του χρόνου να έχουμε περισσότερους ράπερ στη σκηνή, αν δεν έχουν σκοτωθεί μεταξύ τους μέχρι τα επόμενα βραβεία...

Αποσπάσματα από τα Mad Video Music Awards 2019 by Coca Cola!