Ήδη πριν από την εφηβική ηλικία ήμουν αρκετά δραστήριο παιδί. Μεγαλώσαμε με τις μουσικές επιλογές των γονιών μας, που μας επηρέασαν θέλοντας και μη: Pink Floyd, Frank Sinatra, Black Sabbath, Manu Chao, Jimmy Hendrix και πολλούς άλλους ξένους ή και Έλληνες καλλιτέχνες. / Φαγητό Σε κούρδικο εστιατόριο επί της Φιλίππου.

Κούρεμα στο HeadsUp. / Αυτήν τη στιγμή ασχολούμαι με διάφορα πράγματα, με το supply chain management, την πυγμαχία, όπως και με μια επιχείρηση που έχουμε στον Βόλο. Τα τελευταία δύο χρόνια φτιάξαμε με την ομάδα μου από το μηδέν ένα μουσικό στούντιο στη Θεσσαλονίκη. Γενικά παίζουν πολλά, αλλά η μουσική ήταν πάντα side job μέχρι τώρα.

Δεν θεωρώ ότι κάτι με κάνει μοναδικό, έχω φτάσει ως εδώ απλώς κάνοντας αυτό που μου αρέσει και, όπως κυλάει, πηγαίνω μαζί του. Άρχισα να γράφω τα πρώτα κομμάτια το 2009, όταν μετακόμισα στη Σαουδική Αραβία, στην πόλη Jeddah, όπου έμεινα για έναν χρόνο. Όπως το βλέπω τώρα, πιο ώριμα, άρχισα να γράφω τότε γιατί ήθελα να εκφράσω αυτό που μου συνέβαινε. Ήμουν σε μια ευαίσθητη ηλικία και, ξέρεις, βρέθηκα ξαφνικά από το κέντρο της Θεσσαλονίκης χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά απ’ τους φίλους μου, όπου κανείς δεν μιλούσε τη γλώσσα μου και η κουλτούρα απείχε απ’ την ελληνική 180 μοίρες. / Στο δρόμο, κεντρικά, πηγαίνοντας στο στούντιο.

Track arrangement στο «Parata ta». / Πλέον δουλεύω σόλο, αλλά έχω αρκετούς μηχανικούς ήχου που γνωρίζω, με τα χρόνια γίναμε όλοι επαγγελματίες –αν μπορούμε να αυτοαποκαλούμαστε έτσι‒ και βγάζουμε όμορφα αποτελέσματα.

Φωτογραφία με τον Χάρη Τσαουσίδη (προπονητή). / Καλό κομμάτι για μένα είναι αυτό που σε εκφράζει. Μ’ αρέσουν πολύ κυρίως οι μελωδικές πλέον, εκεί καταλαβαίνω αν ο άλλος το τραγουδάει το κομμάτι, νιώθει τα μουσικά χαλιά και τις νότες και ξέρει να συμβαδίζει με αυτές. Από κει και πέρα, σίγουρα δεν το συγχέω με το αν κάνει νούμερα ή όχι, αυτό έχει να κάνει καθαρά με το μάρκετινγκ και πολλά ακόμα, αλλά σίγουρα ο καθένας έχει τη δική του άποψη.

Γυρίσματα στη Μηχανιώνα, στη Λέσχη Μοτοσικλετιστών, για το «Parata ta». / Το ίδιο ακριβώς έγινε με τον Bodega, συζητάγαμε για μουσικά βιντεοκλίπ από πολύ μικρή ηλικία, από τότε που ήμασταν στο σχολείο, και μετά από αρκετά χρόνια είμαστε εδώ και όλα αυτά έχουν γίνει πραγματικότητα, κι αυτό είναι ένα όμορφο συναίσθημα. Αυτό το θεωρώ καθαρή επιτυχία. Επιτυχία ζωής.  

Το «Parata ta» είναι μια άλλη δουλειά που πραγματικά πιστεύω και μ’ αρέσει πολύ, είναι σε μουσική παραγωγή του Ortiz και το video έχει αναλάβει ο Αλέξανδρος Κοστελίδης ή αλλιώς Bodega Visuals, ένας από τους ανθρώπους που θαυμάζω. Είναι φίλος μου, ξεκινήσαμε μαζί τη μουσική πριν από δέκα χρόνια και είμαστε ακόμα στο παιχνίδι. Χαίρομαι πολύ που ακόμα κάνουμε αυτό που αγαπάμε. / Φωτογραφία από το τέλος γυρισμάτων με τον φίλο Εμίλιο και τον Αλέξανδρο Κοστελίδη.

Κομμάτια άρχισα να γράφω με ανθρώπους που δεν είναι πια στη ζωή κυριολεκτικά. Από τη συγκεκριμένη παρέα οι τρεις είναι νεκροί και οι άλλοι δύο στο ψυχιατρείο. Ελπίζω να είναι καλά, shout out Μαύρες Νότες, Σκυλολόι.