«I got my soul in my mouth, ready to swallow it or spit it out» τραγουδάει η CHALLICE στο ομώνυμο τραγούδι της, ένα slow-burning banger που ξεκινά με ένταση προτού κορυφωθεί σε ένα κρεσέντο εντυπωσιακών φωνητικών κι έναν χείμαρρο συναισθημάτων. Καθένα από τα κομμάτια του «Custom Made Prisons», του πρώτου της EP που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες και ισορροπεί με πρωτότυπο τρόπο ανάμεσα στην baroque pop και το experimental ροκ, μοιάζει να καταγράφει αυτό ακριβώς το μεταίχμιο στην ψυχή της: άλλοτε χάνεται στον δικό της εσωστρεφή και φαντασιακό κόσμο, άλλοτε ξεσπάει σαν φωτεινό πυροτέχνημα έκφρασης, πάντοτε όμως παραμένει αφοπλιστικά ειλικρινής.
Γέννημα θρέμμα των ευφορικών ‘90s, η CHALLICE μεγάλωσε στην Αθήνα με πληθώρα ακουσμάτων κι ένα πηγαίο ένστικτο να σκαρώνει τραγούδια. «Πάντα ήθελα να γίνω τραγουδίστρια», θυμάται, «κι έκανα συναυλίες με βούρτσα μαλλιών μπροστά στον καθρέφτη, όμως υπήρξαν και κάτι στιγμές που ήθελα να γίνω ζωγράφος, μάγισσα, και για πολύ λίγο αστροναύτης».
Ενηλικιώθηκε στο Λονδίνο, όπου έζησε για 6 χρόνια αφότου τελείωσε το σχολείο, και ύστερα ασχολήθηκε πρώτα με την αρχιτεκτονική και ύστερα με τον κόσμο της επικοινωνίας και της διαφήμισης. Ποτέ της όμως δεν άφησε τη μουσική, είτε οργώνοντας την Ελλάδα με μια reggae μπάντα, είτε οργανώνοντας live με classic rock ‘n’ roll και progressive συγκροτήματα, είτε σιγοτραγουδώντας μονίμως στο γραφείο. Την εποχή της καραντίνας, πήρε επιτέλους την απόφαση να βγάλει την πρώτη της κυκλοφορία, και ως ένα «one-woman-show» να επιμεληθεί σχεδόν εξολοκλήρου μόνη της κάθε πτυχή του νέου της EP, από τη μελωδία και τους στίχους μέχρι την παραγωγή και την αισθητική ταυτότητα.
«Είναι δύσκολο να τα κάνεις όλα μόνη σου, πολλές φορές γίνεται εξουθενωτικό, παίρνει πιο πολύ χρόνο και σίγουρα θα κάνεις πολύ περισσότερα λάθη» λέει χαρακτηριστικά. «Από την άλλη, όμως, ειδικά αν τώρα ξεκινάς και θες να δημιουργήσεις ελεύθερα και αφιλτράριστα, το DIY σού δίνει την ελευθερία να πειραματιστείς και να δημιουργήσεις μόνος σου την εικόνα και τη μουσική σου».
Δηλώνει λάτρης του fantasy, του cosplay και των δημιουργικών make up looks, ενοχλείται από την επιβολή της πατριαρχίας και από τη ρητορική μίσους, και αντλεί ελπίδα από τη νέα γενιά που μεγαλώνει «συνειδητοποιημένη και ευαισθητοποιημένη, και που θα κυριαρχήσει όταν οι παλιές απόψεις που μας ταλαιπωρούν ακόμα εκλείψουν». Ακολουθεί το 24ωρό της.