Μια από τις πιο ανατρεπτικές περσόνες της alternative hip-hop σκηνής, το άτομο που είναι γνωστό ως Mykki Blanco εμφανίστηκε το 2010 στο YouTube. Στην αρχή υιοθέτησε την ταυτότητα ενός έφηβου κοριτσιού και αρνιόταν να προσδιορίσει ακριβώς το φύλο του. Σήμερα, αυτοπροσδιορίζεται ως non-binary. Ως queer ράπερ ήταν στην πρωτοπορία της εποχής και είχε προτάσεις για συνεργασία από καλλιτέχνες όπως η Bjork και η Μαντόνα. Έπαιζε μια μείξη από hip-hop με electro, πανκ, ακόμα και industrial, με προσωπικούς, σκληρούς queer στίχους και συχνά στα live αυτό που έκανε έμοιαζε περισσότερο με εικαστική περφόρμανς. Με τα χρόνια εξελίχθηκε ηχητικά και πειραματίστηκε με διάφορα μουσικά είδη, πάντοτε με προσωπικό στίγμα.
Στην Ελλάδα είχε εμφανιστεί αρκετές φορές μέχρι τα μέσα των ‘10s. Το Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου στο Plissken Festival εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα μετά από πολλά χρόνια και κάπως έτσι ξεκινάμε την κουβέντα μας. «Είχα έρθει το 2022 αλλά μόνο για επίσκεψη. Αγαπάω πολύ την Αθήνα. Η πόλη είναι σαν μια πύλη για την Ανατολή. Από την άλλη, όμως, είναι μια εντελώς ευρωπαϊκή πόλη. Μου αρέσει πολύ αυτή η διασταύρωση πολιτισμών που τη χαρακτηρίζει. Επιπλέον, η ελληνική κουλτούρα είναι τόσο δυνατή και ιδιάζουσα που αισθάνεσαι ότι δεν θα μπορούσες να βρίσκεσαι παρά μόνο στην Ελλάδα».
Ξέρω τι σημαίνει να μένεις στην Αμερική και απλώς επιλέγω να μη ζω εκεί. Δεν χαίρομαι καθόλου με την κατεύθυνση που αισθάνομαι ότι ακολουθεί η χώρα.
Αυτήν τη στιγμή, όπως μου αναφέρει, βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, την οποία θεωρεί αρκετά τοξικό μέρος για να ζει κανείς. Τα τελευταία χρόνια μένει στην Ευρώπη και επισκέπτεται την Αμερική για να δει οικογένεια και φίλους. «Δεν αδιαφορώ. Ξέρω τι σημαίνει να μένεις στην Αμερική και απλώς επιλέγω να μη ζω εκεί. Δεν χαίρομαι καθόλου με την κατεύθυνση που αισθάνομαι ότι ακολουθεί η χώρα. Παράλληλα, νιώθω αληθινή υπερηφάνεια για τους ακτιβιστές και τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί και που αγωνίζονται σκληρά για να αντιστρέψουν μερικούς από τους τοξικούς νόμους που ψηφίστηκαν πρόσφατα, απλώς δεν μπορώ να είμαι εκεί για να συμμετάσχω σε αυτόν τον αγώνα».
Σύντομα θα πραγματοποιήσει ένα μεγάλο όνειρο, θα ξεκινήσει ένα μεταπτυχιακό στις εικαστικές τέχνες στην Ελβετία. «Ασχολούμαι με τη μουσική για πάνω από 10 χρόνια, αλλά πάντοτε ενδιαφερόμουν για τις παραστατικές τέχνες. Το 2021 και το 2022 έβγαλα δύο άλμπουμ, το ένα μετά το άλλο, και τώρα αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σε ένα σημείο στην καριέρα μου που μπορώ να εξερευνήσω τα άλλα ενδιαφέροντά μου, να χτίσω τη ζωή μου γύρω από αυτά και να αποκτήσω μια καλλιτεχνική ισορροπία».
Μιλάει σαν να θέλει να εγκαταλείψει τη μουσική εντελώς, αλλά απλώς έχει περισσότερες καλλιτεχνικές ανησυχίες από ό,τι φαίνεται αρχικά. Μάλιστα, μόλις κυκλοφόρησε ένα EP με τίτλο «Postcards from Italia» που ακούγεται εντελώς χορευτικό και ανάλαφρο, πιο europop και ηλεκτρονικό. Στο Plissken θα εμφανιστεί με έναν DJ. Αν και είχε φτιάξει μια επταμελή μπάντα για τις ανάγκες του σόου, στην πορεία δεν τα κατάφερε οικονομικά, αλλά το θετικό τού να παίζει πάλι σόλο είναι, όπως μου λέει, ότι «πλέον μπορώ να εκφραστώ πιο θεατρικά και να δώσω πάλι όλο μου το είναι πάνω στη σκηνή και στο κοινό».
Δεν είναι τυχαίο αυτό το ενδιαφέρον για την περφόρμανς. Μου αναφέρει ως παράδειγμα το πρότζεκτ «Expat», όπου έπαιζε με τα στερεότυπα σε μουσικά είδη όπως η Americana και η country, αλλά είχε να κάνει περισσότερο με περφόρμανς παρά με μουσική. Η αλλαγή πορείας, έστω και αν δεν εγκαταλείπει εντελώς τη μουσική, είναι μια λογική εξέλιξη. Παρά τη δημοσιότητα και τις διθυραμβικές κριτικές που είχε λάβει όταν πρωτοξεκινούσε, δεν έγινε ποτέ mainstream, ίσως επειδή ήταν πολύ μπροστά απ’ την εποχή. Άργησε, επίσης, να υπογράψει σε εταιρεία, κάτι για το οποίο αναρωτιέται μέχρι σήμερα.
Mykki Blanco - Love Fell Down Around Me
Σχολιάζοντας την κατάσταση στη μουσική τελευταία, αναφέρει ότι ο Covid-19 χτύπησε κυρίως την ανεξάρτητη σκηνή. «Ένα από τα πράγματα που παρατήρησα γενικά είναι ότι πολλοί ανεξάρτητοι χώροι, δηλαδή μουσικά venues για ανεξάρτητους underground και ακραίους καλλιτέχνες, δυστυχώς έκλεισαν. Υπάρχει μια επιστροφή στις μεγάλες εταιρείες και στους πιο ποπ καλλιτέχνες, που καταλαμβάνουν περισσότερο χώρο. Πιστεύω ότι πριν την πανδημία ήταν πιο δημοκρατική η κατάσταση. Από την άλλη, είναι συναρπαστικό να βλέπεις hip hop καλλιτέχνες να δημιουργούν χωρίς όρια. Μια ολόκληρη γενιά από ριζοσπαστικούς hip hop καλλιτέχνες έχει βγει τώρα στην επιφάνεια. Πιστεύω ότι είναι ένα σημαντικό μέσο για τους νεαρούς καλλιτέχνες που θέλουν να θολώσουν τα όρια.
Επίσης, θεωρώ υπέροχο που το είδος είναι τόσο συμπεριληπτικό τελευταία. Υπάρχουν πολλοί queer καλλιτέχνες, αλλά όχι τόσο γνωστοί όσο ο Lil Nas X. Βέβαια, είναι καταπληκτικό αυτό που συμβαίνει με τον Lil Nas, επειδή ξεπερνάει το ίδιο το hip hop. Πλέον δεν θεωρείται απλώς ένας ράπερ αλλά ένας μαύρος queer ποπ σταρ. Αισθάνομαι περηφάνεια επειδή εγώ και μερικοί άλλοι καλλιτέχνες της γενιάς μου καταφέραμε να χτίσουμε μια στάση αποδοχής και γενικά να προσφέρουμε κάτι πραγματικά καινοτόμο. Ό,τι βλέπεις στο mainstream και στην underground κουλτούρα τώρα ήταν αυτά που κάναμε πριν 11-12 χρόνια και δεν είχαμε ιδέα ότι θα είχαν αυτή την επίδραση».
Η μουσική επιρροή που έχει ασκήσει είναι ακόμα πιο αξιοθαύμαστη, αν αναλογιστεί κανείς ότι είναι ένα από τα ελάχιστα άτομα στη μουσική βιομηχανία που έχουν μιλήσει ανοιχτά για την οροθετικότητα, κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί καλλιτεχνική αυτοκτονία την περίοδο που το έκανε. «Κοιτάζοντας πίσω, είχα μεγαλύτερη γενναιότητα παρά συναίσθηση. Φοβόμουν ότι όλη μου η καριέρα θα τελείωνε. Νιώθω, όμως, περηφάνεια με τον εαυτό μου επειδή αυτή μου η κίνηση έβγαλε ένα επίπεδο ακεραιότητας που δεν ήξερα ότι είχα. Και φυσικά υπήρχε όλο αυτό το άγχος σχετικά με την αποκάλυψη. Ταυτόχρονα, με έκανε να έρθω κοντά στον κόσμο που του άρεσε η δουλειά μου και πρόσθεσε μια προσωπική διάσταση που δεν περίμενα. Αρκετός κόσμος μου γράφει μέχρι σήμερα για εκείνη τη στιγμή ή μοιράζεται μαζί μου τη δική του κατάσταση. Και εύχομαι να βοήθησα στη μάχη κατά του στίγματος για τους ανθρώπους που ζουν με τον HIV».
— Νιώθεις αισιοδοξία για το μέλλον;
«Νιώθω υπερβολική αισιοδοξία, σε βαθμό ελαττώματος, θα έλεγα. Πάντοτε είχα αισιόδοξο χαρακτήρα, ίσως επειδή η εμπειρία ορισμένων τραυμάτων στη ζωή μου μού επέτρεψε να συνειδητοποιήσω και να ελπίζω ότι οι άνθρωποι συνήθως προσπαθούν να κάνουν το σωστό. Υπάρχουν τόσα πολλά για να χαρείς κάθε στιγμή στη ζωή, όπως οι εμπειρίες που βιώνεις, ο κόσμος που γνωρίζεις και συναντάς, τα μέρη που πηγαίνεις, οι στόχοι που έχεις, ακόμα και η επούλωση των τραυμάτων του παρελθόντος ή το να κινείσαι με διαφορετικό τρόπο ή απλώς το να ξυπνάς το πρωί. Συνειδητοποιείς με τον χρόνο ότι αλλάζει η αντίληψή σου για ορισμένα πράγματα. Τα έχω βιώσει όλα αυτά και σίγουρα δεν έζησα μια ζωή χωρίς προκλήσεις. Αντιμετωπίζω νέες προκλήσεις συνέχεια. Πάντα συμβαίνουν στη ζωή σου γεγονότα στενάχωρα, που είναι εντελώς έξω από τον έλεγχό σου, που φέρνουν τα πάνω κάτω, και ίσως χρειάζεται να προσαρμόσεις κάποιες συμπεριφορές. Τελικά, όμως, η ζωή είναι ένα υπέροχο ταξίδι».
Mykki Blanco - Carry On (ft. Jónsi) (Official Video)
To Plissken Festival θα πραγματοποιηθεί στο θέατρο Βράχων στις 29 και 30 Σεπτεμβρίου.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
