ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Στις 16 Φεβρουαρίου στο Gazarte θα συναντηθούν επί σκηνής πέντε εξαιρετικοί μουσικοί.
Ο Ντέιβιντ Λιντς, ο Αντελέι Αντεντετζι, ο Βαγγέλης Στεφανόπουλος, ο Γιόελ Σότο και ο Γιάννης Αγγελόπουλος.
Στο πρόγραμμά τους θα ακούσουμε από τα spiritual της Αφρικής και της Κούβας μέχρι την μοντέρνα Ευρωπαϊκή τζαζ. Ο καθένας από τους ήδη καταξιωμένους μουσικούς, φέρνει τα δικά του μουσικά ιδιώματα και τον χαρακτήρα για να συμπληρωθεί αυτό το πολυεθνικό παζλ με τζαζ διάθεση.
Ο όρος Singularity προέρχεται από τον τομέα της αστροφυσικής και περιγράφει μια κατάσταση στην οποία τεράστια μάζα ύλης συσσωρεύεται σε ένα σημείο με σχεδόν μηδενικό όγκο.
Παρομοίως οι πέντε μουσικοί συναντιούνται για να δημιουργήσουν μια ουσιαστική μονάδα απαλλαγμένη οτιδήποτε περιττό. To κουιντέτο δημιουργεί εξαιρετικά μελωδική μουσική με εκρηκτικές πολυρυθμίες.
Για την μοναδική αυτή βραδιά μιλήσαμε με τον Βαγγέλη Στεφανόπουλο που είναι ο υπεύθυνος για τις πρωτότυπες συνθέσεις που πλαισιώνουν τους αυτοσχεδιασμούς του γκρουπ.
Τί διαφορετικό θα δούμε από το Βαγγέλη Στεφανόπουλο στο νέο του "singularity Project" ?
Αυτό το project δεν φέρει μόνο το όνομα μου αλλά και τα ονόματα άλλων τεσσάρων μουσικών που εκτιμώ και σέβομαι σε μεγάλο βαθμό. Το αποτέλεσμα είναι προϊόν συλλογικής προσπάθειας. Από τον συνδυασμό των οργάνων μπορεί κάποιος να συμπεράνει ότι το εύρος των δυναμικών είναι μεγαλύτερο και η παλέτα των χρωμάτων πιο εμπλουτισμένη σε σχέση με το προηγούμενο. Το μέγεθος του κάθε μουσικού που απαρτίζει την ομάδα αυτομάτως με καθιστά πιο πολύ οικοδεσπότη παρά αρχηγό και το που θα κατευθυνθεί η μουσική είναι πια στην συλλογική κρίση της ομάδας και όχι του ενός.
Από ποιά σκοπιά αντιμετωπίζετε τη Jazz? Θεωρείται πως η μουσική σας απευθύνεται στους σκληροπυρηνικούς ακροατές της Jazz ή μπορεί να αγαπηθεί από το πιο "mainstream" κοινό?
Προσπαθώ να κοιτάζω την μουσική από απόσταση. Με αυτό εννοώ ότι πρώτα την βλέπω σαν ένα σύνολο και αργότερα δουλεύω τις λεπτομέρειες. Συνήθως ξεκινάω από ένα μικρό εύρημα και ύστερα ακολουθεί πάρα πολύ πειραματισμός μέχρι να κάνω αυτό το πράγμα να έχει μια φυσική αβίαστη ροή. Η μουσική μου τελικά απευθύνεται σε αυτούς που αγαπούν την τέχνη και την διαφορετικότητα και αυτοί νομίζω ότι υπάγονται και στις δυο κατηγορίες του κοινού που προαναφέρατε.
Στα προσωπικά σας project είστε κάπως ακριβοθώρητος . Τί διαφορετικό έχει να πει η νέα σας δουλειά? Ποιό θα ήταν το πιο σημαντικό "δέλεαρ" για να έρθει κάποιος να σας ακούσει;
Είμαι οπλισμένος με πολύ υπομονή και πάντα αφήνω τον χρόνο που χρειάζεται για να ολοκληρώσει το οτιδήποτε τον κύκλο του. Πιστεύω ότι είναι καλύτερο για ένα καλλιτέχνη να κάνει σε βάθος χρόνου αρκετές και αξιοπρόσεκτες δουλείες παρά να αναλώνει την ενέργεια του δεξιά και αριστερά. Έτσι δείχνω των σεβασμό μου στην μουσική, στους μουσικούς, στο κοινό και στους ανθρώπους που με εμπιστεύονται. Εκτός αυτού απολαμβάνω περισσότερο την προσμονή μιας ιδιαίτερης βραδιάς που χτίζεται σιγά σιγά από την ασταμάτητη κίνηση που στο τέλος καταλήγει να χάνει τον δρόμο της. Το δέλεαρ δεν είναι τίποτα άλλο από την μουσική και η υψηλή αισθητική του χώρου που την φιλοξενεί.
Η επιλογή των μουσικών πόσο καταλυτική ήταν για την αισθητική του project?
Η επιλογή των μουσικών είναι το project! Πρόκειται για ένα πολυεθνικό μείγμα που τα βασικά του συστατικά είναι η Ευρώπη, η Αμερική, η Κούβα και η Νιγηρία. Ο κάθε ένας από τους μουσικούς είναι βαθιά γειωμένος στην παράδοση της Jazz της χώρας του αλλά ταυτόχρονα και αρκετά τολμηρός για να δημιουργήσει κάτι καινούργιο και μοναδικό. Πιστεύω ότι ο David, ο Deji, o Yoel και ο Γιάννης είναι οι μόνοι που μπορούν να κάνουν τις παράτολμες ιδέες μου να ακούγονται εύκολες και απροβλημάτιστες και ταυτόχρονα να τις πάνε και ένα βήμα παραπέρα από τις προσδοκίες μου.
Πες μας την ιστορία για το αγαπημένο σου τραγούδι από το νέο σου ηχογράφημα.
Ύστερα από ένα γεμάτο με συναυλίες χειμώνα και καλοκαίρι αποφάσισα να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου. Το δώρο αυτό ήταν να βρεθώ με μερικούς φίλους, να πάμε στο καλύτερο στούντιο της πόλης και να γράψουμε ο,τι μας κατέβει στο κεφάλι εκείνη την ώρα. Χωρίς βλέψεις, απλά κάτι σαν μια φωτογραφία της στιγμής. Τα παιδιά που είναι τώρα τα μέλη του singularity ανταποκρίθηκαν θετικά στο κάλεσμα μου και έτσι ορίσαμε μια ημερομηνία. Το αποτέλεσμα είναι το ομώνυμο κομμάτι του project.
σχόλια