Θάνος Λέκκας
Ο Θάνος μόλις τελείωσε τις παραστάσεις της διασκευής του Μικρού Πρίγκιπα, Mon Petit Prince, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και επικεντρώνεται πλέον σε δύο έργα στο Πόρτα, στο παιδικό Πιάνω Παπούτσι Πάνω στο Πιάνο των Patari Project, σε σκηνοθεσία Σοφίας Πάσχου, και στο «βαρύ πυροβολικό» του φετινού ρεπερτορίου του θεάτρου, τη Δίκη του Κ. σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.
Έπειτα από τις σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών, συνεργάστηκε με ονόματα όπως ο Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, ο Αργύρης Ξάφης και η Λυδία Κονιόρδου. Προηγήθηκαν σπουδές στη Βιολογία, μια επιστήμη την οποία λατρεύει. Καθώς, όμως, τα χρόνια περνούσαν, έβλεπε την ευκαιρία να παίξει στη σκηνή να απομακρύνεται: «Με έπιασε ένας φόβος θανάτου, πως αν πέθαινα δηλαδή σήμερα, δεν θα ήμουν χαρούμενος. Ξεκίνησα, λοιπόν, να το κυνηγάω, γιατί το είχα ανάγκη και μετά μου βγήκε. Αν δεν μου έβγαινε, δεν θα το συνέχιζα. Πλέον, στα 29 μου, εργάζομαι και βιοπορίζομαι αποκλειστικά ως ηθοποιός. Είμαι τυχερός». Τα κόμικς και η καθαρότητα και το χιούμορ των ταινιών της Ντίσνεϊ έχουν διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό την αισθητική και την υποκριτική του Θάνου. Παραλληλίζει την ακρίβεια και τη φροντίδα που δίνουν οι δημιουργοί ξεχωριστά σε κάθε εκφραστικό μέσο (φωνή, κίνηση, τραγούδι, μουσική) με τη φροντίδα με την οποία αντιμετωπίζει τη δουλειά του.
«Κάτι συμβαίνει σε περιόδους ανέχειας που μας οδηγεί να ψάχνουμε την ποιότητα. Η οικονομική στενότητα μάς σπρώχνει να γίνουμε δημιουργικοί, με πιο απλούς τρόπους. Εξωθεί τη φαντασία του δημιουργού και του κοινού στα όρια μιας ουσίας που έχουμε ανάγκη να εξερευνήσουμε. Όπου συμβαίνει αυτό, γίνονται θαύματα. Έχω βρει μια τέτοια φωλιά στο Πόρτα, μια συσπείρωση που παρέχει αφενός οικονομική ασφάλεια και αφετέρου δημιουργική ελευθερία. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει μόνο εκεί, πράγμα που μου δίνει ελπίδα».
Η δίκη του Κ., Θέατρο Πόρτα (λεωφ. Μεσογείων 59, 210 7711333), από 18/11, Παρ.-Κυρ. 21:15
Πιάνω Παπούτσι Πάνω στο Πιάνο, Θέατρο Πόρτα, Κυρ. 11:00 & 15:00
Αμαλία Καβάλη
Η Αμαλία έχει αναλάβει φέτος τον δύσκολο ρόλο στο δραματοποιημένο μυθιστόρημα Ορλάντο της Βιρτζίνια Γουλφ, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Ιώς Βουλγαράκη, στο Θέατρο Skrow. Παράλληλα, εμφανίζεται στους νεανικούς Τρεις Σωματοφύλακες, σε σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαΐδη, στο Ακροπόλ. Αν τη ρωτήσεις για τις καλλιτεχνικές της επιρροές, θα ονοματίσει μια ετερόκλητα ενδιαφέρουσα ομάδα διανοουμένων: Νίνα Σιμόν, Αρσένι Ταρκόφσκι, Καρούζος, Μπουκόφσκι, Σκαρίμπας, Παπαδιαμάντης, Ντοστογιέφσκι, Τσέχοφ.
Απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης και με σεμινάρια στο ενεργητικό της σε RADA, Θέατρο Τέχνης Μόσχας, Θέατρο Odin του Eugenio Barba, Grotowski Workcentre, καθώς και με τον Ανδρέα Μανωλικάκη του Actor's Studio, δεν παραλείπει να αναφέρει και την –«ερασιτεχνική», όπως τη χαρακτηρίζει– ενασχόλησή της με τα Οικονομικά. Το πέρασμά της στην υποκριτική περιλαμβάνει συνεργασίες με τον Κώστα Γάκη και την ομάδα Ιδέα (Οδυσσεβάχ στο Θέατρο Τέχνης, Η τελευταία μαύρη γάτα), τον Βασίλη Νικολαΐδη (Το γλυκό πουλί της νιότης στο ΚΘΒΕ), ενώ έχει ξανασυνεργαστεί με την Ιώ Βουλγαράκη στο Γλέντι στον καιρό της πανούκλας και τη Μισαλλοδοξία (ως βοηθός σκηνοθέτη).
«Η Γουλφ στο Ορλάντο λέει πως η ποίηση είναι μια μυστική συναλλαγή, μια φωνή που απαντάει σε μια άλλη φωνή. Πιστεύω πως, σε επιδίωξη αυτής της μυστικής συναλλαγής, πάμε ή κάνουμε θέατρο. Σήμερα όλοι οι άνθρωποι του θεάτρου καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να συνεχίσουν να παράγουν έργο με πενιχρά μέσα. Το επάγγελμα ασθενεί. Το θέατρο είναι πληθωρικό και μάλλον λίγο ζαλισμένο. Όμως μπορείς να δεις συγκινητικές παραστάσεις υψηλής καλλιτεχνικής αξίας, το αποτέλεσμα των οποίων βασίζεται αποκλειστικά στη γενναιότητα των συντελεστών του».
Από τις 19 Ιανουαρίου, η Αμαλία θα παίζει στο Πεπρωμένο ονομάζεται Κλοτίλδη, στο υπόγειο του Bios, μαζί με τον Γιάννη Σοφολόγη.
Ορλάντο, Skrow (Αρχελάου 5, Παγκράτι, 210 7235842), Παρ.-Κυρ. 21:00
Οι Τρεις Σωματοφύλακες, Ακροπόλ (Ιπποκράτους 9-11, 210 3648303), Σαβ. 15:00, Κυρ. 11:30 & 15:00
Βασίλης Σαφός
Ο 29χρονος Βασίλης μόλις τελείωσε τη δεύτερη σεζόν των Αναστατώσεων του οικότροφου Τέρλες στο θέατρο Πόρτα, ενώ ανεβάζει, επίσης για δεύτερη χρονιά, με τη θεατρική ομάδα «τ ρ ι ς» τη θεατρική μεταφορά της νουβέλας του Χάινριχ φον Κλάιστ, Μίχαελ Κόλχαας: Η ιστορία ενός δίκαιου ανθρώπου στο Bios. Ξεκίνησε να ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο στη θεατρική ομάδα του Πανεπιστημίου Κρήτης, όπου σπούδαζε Ιστορία και Αρχαιολογία. Με την επιστροφή του στην Αθήνα, φοίτησε στο Ωδείο Αθηνών και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή το 2013. Η πρώτη του επαγγελματική συνεργασία ήταν με τον Κωνσταντίνο Αρβανιτάκη και το μουσικό σχήμα Kyklos Ensemble στην Ιστορία του Στρατιώτη, ενώ το 2014 συμμετείχε στο Φεστιβάλ Αθηνών σε δύο παραγωγές, το Αδελφοί Καραμάζοφ: Η εμπειρία μιας συνάντησης σε σκηνοθεσία Ηλία Κουνέλα και το Οι Ληστές σε σκηνοθεσία Ιώς Βουλγαράκη. Ακολούθησαν συνεργασίες με σκηνοθέτες όπως ο Θωμάς Μοσχόπουλος και η Γεωργία Μαυραγάνη.
Αντλεί τις επιρροές του από όλες τις εκφάνσεις της τέχνης και αναφέρει μια ευρεία γκάμα καλλιτεχνών που έχουν επηρεάσει το αισθητήριό του. Από τον χώρο του θεάτρου τον έχουν καθορίσει οι παραστάσεις των Ρόμπερτ Ουίλσον, Κριστόφ Βαρλικόφσκι, Τόμας Όστερμαϊερ, από το σινεμά οι ταινίες των Χάνεκε, Λιντς, Γκοντάρ, Τζάρμους, Αλμοδόβαρ, από τις εικαστικές τέχνες κλασικοί και σύγχρονοι καλλιτέχνες όπως οι Καραβάτζιο, Γκασπάρ Φρίντριχ, Φράνσις Μπέικον, Έγκον Σίλε, Λούσιεν Φρόιντ, από τη λογοτεχνία οι Ντοστογιέφσκι, Βιρτζίνια Γούλφ, Γιόζεφ Ροτ, Τζόναθαν Κόου και από τη μουσική οι Smiths, Beatles, Max Richter, Björk.
«Το θέατρο είναι κατά κάποιον τρόπο η τέχνη του πεπερασμένου. Μετά το τέλος μιας παράστασης κουβαλάμε, θεατές και ηθοποιοί, το κοινό βίωμα μιας εμπειρίας. Την επόμενη φορά η παράσταση θα πρέπει να ξαναγεννηθεί και να ξαναπεθάνει επιτόπου, η εμπειρία θα είναι διαφορετική με κάθε επανάληψη. Αυτή η διαδικασία μάς υπενθυμίζει τη θνητότητά μας και μας δείχνει ότι το μόνο που απομένει είναι η σύνδεση μας με τον άλλον, είτε αυτός λέγεται συμπαίκτης είτε κοινό. Η Αθήνα είναι μια πόλη με πάρα πολλές θεατρικές παραστάσεις, παρόλο που η θεατρική παιδεία από το σχολείο είναι αρκετά φτωχή, ενώ η ενασχόληση με την τέχνη έχει περάσει στη συλλογική συνείδηση ως κάτι δευτερεύον. Αυτή η παραδοξότητα με γοητεύει πολύ».
Τον επόμενο μήνα ο Βασίλης θα συμμετάσχει στην παράσταση της Ιώς Βουλγαράκη, TΣΕΧ-OFF, βασισμένη στις Τρεις Αδελφές του Τσέχοφ, στο θέατρο Πόλις, ενώ τον προσεχή Μάρτιο θα βρίσκεται στο Γελοίο Σκότος του Βόλφραμ Λοτς, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Γιαννοπούλου, στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
Μίχαελ Κόλχαας: Η ιστορία ενός δίκαιου ανθρώπου, Bios (Πειραιώς 84, 210 3425335), Πέμ.-Κυρ. 21:00
Ηλίας Αδάμ
Ο 25χρονος Ηλίας σκηνοθετεί και παίζει σε έναν ποπ, «πειραγμένο» σαιξπηρικό Άμλετ, τον Γκάμλετ. Είναι απόφοιτος Νομικής και εργάζεται παράλληλα part-time ως ασκούμενος δικηγόρος. Έπειτα από σπουδές υποκριτικής στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης «Κάρολος Κουν» και τις πρώτες σκηνοθετικές κι ερμηνευτικές απόπειρες, επιχείρησε να δώσει εξετάσεις για το τμήμα σκηνοθεσίας στην κρατική σχολή Ernst Busch Academy of Dramatic Arts του Βερολίνου. Δεν τα κατάφερε, αλλά θεωρεί ότι οι έξι μήνες των εξετάσεων, η συνεργασία και τα workshops με ονόματα όπως ο Τόμας Όστερμαϊερ τού έδωσαν ώθηση, όπως αντίστοιχα θεωρεί ότι στο θέατρο τον καθόρισαν οι Αδερφοί Καραμάζοφ του Konstantin Bogomolov, ο Άμλετ του Kolyada Theater, ο Άμλετ του Όστερμαϊερ και το Λεόντιος και Λένα του Patrick Wengenroth. Τον συνεπαίρνει ο κόσμος του Ντέιβιντ Λιντς και τον επηρεάζουν ακόμα οι παιδικές του αγάπες, από τον Ντίσνεϊ μέχρι τα πιο mainstream παλιότερα ερεθίσματά του, όπως η Μπρίτνεϊ Σπίαρς, οι My Chemical Romance και οι Green Day. Λένα Κιτσοπούλου, Νίκος Καραθάνος, Ακύλλας Καραζήσης είναι τρία ονόματα που εκτιμά ιδιαίτερα από την εγχώρια θεατρική πραγματικότητα, καθώς τον συγκινεί η τρυφερότητα και η «μαλακότητά» τους απέναντι στον άνθρωπο και ο βαθιά προσωπικός τόνος που διαθέτουν τα έργα τους.
«Η Αμερικανίδα ζωγράφος Georgia O' Keefe είχε πει: "Ανακάλυψα ότι μπορώ να πω πράγματα με χρώματα και σχήματα, που δεν μπορούσα να πω με κανέναν άλλον τρόπο, πράγματα για τα οποία δεν έβρισκα λέξεις". Αυτός είναι ο λόγος που κάνω θέατρο: Νιώθω ότι είναι ένας αποτελεσματικός και μαζί διασκεδαστικός τρόπος να μιλήσω γι' αυτά που έχω στο κεφάλι μου. Στην Αθήνα υπάρχει ένα θεατρικό τοπίο που κινείται και τολμά να μιλήσει για νέα πράγματα».
Τον Ιανουάριο ο Ηλίας θα ανεβάσει με συνεργάτες από την ομάδα του Γκάμλετ ένα έργο του Stefan Zweig στο Θέατρο Σημείο και από τον Μάρτιο θα είναι βοηθός σκηνοθέτη στην παράσταση Verräter, σε σκηνοθεσία του Falk Richter, η οποία θα ανέβει τέλη Απριλίου στο Maxim Gorki Theater στο Βερολίνο.
Γκάμλετ, Από Μηχανής Θέατρο (Ακαδήμου 13, Μεταξουργείο, 210 5231131), Δευ.-Τρ. 22:00
Ειρήνη Φαναριώτη
Η Ειρήνη συμμετέχει για δεύτερη χρονιά στο ανέβασμα της Μεγάλης Χίμαιρας του Καραγάτση, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου, όπου υποδύεται τη Λιλή, μια Συριανή που ερωτεύεται τον Μηνά Ρεΐζη. Θεωρεί ότι κατά τη διάρκεια των σπουδών της στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών έζησε κάποια από τα πιο σπουδαία χρόνια της ζωής της. Κατά καιρούς επηρεάζεται από διάφορα ρεύματα και καλλιτέχνες. Στο θέατρο παρακολουθεί πολύ τον Μ. Μαρμαρινό, τον Γ. Καλαβριανό, τους Vasistas, αλλά και νεότερες ομάδες. Στο σινεμά συνδέεται με τη ματιά του Ρόι Άντερσον. Έχει την τύχη να βιοπορίζεται, αυτό το διάστημα, αποκλειστικά από το θέατρο, πράγμα που, όπως λέει, δεν πιστεύει ούτε η ίδια.
«Είναι μαγικό να βλέπεις ανθρώπους να πασχίζουν για την τέχνη στη χώρα μας. Προσπαθώ να μη χάνω τον προσανατολισμό μου, να μην ασχολούμαι με την "κατσίκα του γείτονα" και να διατηρώ την ψυχραιμία μου. Ξεκίνησα να κάνω θέατρο γιατί κάτι μου έλειπε, κάπου απορρίφθηκα, κάτι ήθελα να αποδείξω. Το θέμα δεν είναι γιατί ξεκινά κάποιος να κάνει κάτι που εμπεριέχει αυτού του είδους την προβολή αλλά γιατί τελικά το συνεχίζει και προς τα πού το πάει. Αν δεν έχεις ένα ισχυρό κίνητρο και στόχο, θα μείνεις στα μισά από καύσιμα. Για μένα πλέον αυτού του είδους η επικοινωνία με τους ανθρώπους είναι το οξυγόνο μου. Καταλήγει να είναι και ο μοναδικός τρόπος που μπορώ να επικοινωνήσω ουσιαστικά – μέσα απ' την επίφαση αυτή του θεάτρου».
Στον ελεύθερο χρόνο της η Ειρήνη πλέκει με βελονάκι. Παράλληλα, έχει ξεκινήσει πρόβες για το Κορίτσι του λύκου που θα ανεβάσει με την ομάδα Terre de Semis στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, όπου παίζει και σκηνοθετεί, μια παράσταση που βασίζεται σε ένα μυθιστόρημα του Κριστιάν Μπομπέν – είναι η πρώτη φορά που το κείμενο και ο συγγραφέας παρουσιάζονται στην Ελλάδα.
Η Μεγάλη Χίμαιρα, Θέατρο Πορεία (Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69, πλ. Βικτωρίας, 210 8210991), Τρ. 20:30, Πέμ. 18:00, Κυρ. 16:00 (αναλυτικά μέρες και ώρες προβολών εδώ)
Νάνσυ Μπούκλη
Η Νάνσυ ξεκινά την ερχόμενη Δευτέρα στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής», στην παράσταση Θέλετε να χορέψομε, Μαρία; της Μέλπως Αξιώτη που σκηνοθετεί η Ηλέκτρα Ελληνικιώτη, ενώ τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας, με πρώτη την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου, θα βρίσκεται στο Θέατρο Άλμα, στις Επικίνδυνες Σχέσεις του Λακλό, που σκηνοθετεί ο Γιώργος Κιμούλης.
Όταν τελείωσε τη δραματική σχολή, ξεκίνησε επαγγελματικά να συνομιλεί και να συνεργάζεται με κείμενα και ανθρώπους, να βρίσκεται σε διάφορους χώρους, να «συμμετέχει» σε ορισμένες στιγμές και γεγονότα. Δύο από τις αγαπημένες της συνεργασίες ήταν οι Τραχίνιες του Θωμά Μοσχόπουλου και το Λεπίς της ομάδας «Όχι Παίζουμε». Εικόνες, αναγνώσματα, ακούσματα – δέχεται κάθε επιρροή, συνειδητή ή ασυνείδητη, αλλά δηλώνει πως έχει ιδιαίτερη αδυναμία στην αισθητική και στην ατμόσφαιρα των ταινιών των 3 Άντερσον: Ρόι Άντερσον, Πολ Τόμας Άντερσον και Γουες Άντερσον. Στα 29 της ασχολείται και με τη μουσική ως DJ, δεν μπορεί να τοποθετήσει σε λέξεις τους λόγους για τους οποίους επέλεξε να κάνει θέατρο, θεωρεί όμως ότι είναι το καλύτερο επάγγελμα και αποκρίνεται στο σημερινό θεατρικό τοπίο της πόλης με απόλυτη αισιοδοξία.
Τον Ιανουάριο θα βρίσκεται στο υπόγειο του Bios, όπου θα σκηνοθετεί την παράσταση Περιστατικά του Δανιήλ Χαρμς.
Θέλετε να χορέψομε, Μαρία;, Θέατρο της Οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής» (Κυκλάδων 11 & Κεφαλληνίας, Κυψέλη, 210 8217877), Δευ.-Τρ. 21:00
Επικίνδυνες σχέσεις, Άλμα (Ακομινάτου 15-17 & Αγ. Κωνσταντίνου, Μεταξουργείο, 210 5220100), από τις 18/11
Δημήτρης Πασσάς
Ο Δημήτρης συμμετέχει στην Επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα που μόλις ανέβηκε στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης, σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. Προηγήθηκε την άνοιξη άλλη μια συνεργασία με τον Μαστοράκη, στους Ξένους του Εθνικού-Ρεξ. Η ενασχόλησή του με το θέατρο χρονολογείται από τα σχολικά του χρόνια, όπως αναφέρει, όταν βρέθηκε κατά τύχη στη θεατρική ομάδα του λυκείου του, «με τον ίδιο τρόπο που πήγαινε να παίξει μπάσκετ». Από το 2007 που τελείωσε τη δραματική σχολή, μέχρι σήμερα, στα 30 του, η μια δουλειά φέρνει την άλλη και πηγές έμπνευσης αποτελούν για εκείνον οι παθιασμένοι συνάδελφοι, οι σημαντικοί συγγραφείς και δοκιμιογράφοι και οι φυσικές επιστήμες.
«Παρέμεινα σε επαφή με το θέατρο γιατί είναι ο χώρος όπου η Φιλοσοφία μπορεί να πραγματωθεί, όπου φανερώνεται η ενδεχομενικότητα της πραγματικότητας. Χωρίς να είμαι πλούσιος, δεν έχει τύχει να κάνω καμιά άλλη δουλειά, εκτός θεάτρου. Βλέπω τα πράγματα όλο και πιο δύσκολα όμως. Στο υπάρχον σύστημα, το πνευματικό αγαθό που δεν παράγει άμεσα οικονομικά οφέλη εξωθείται στη σφαίρα του περιττού. Αλλά δεν είναι έτσι. Ο άνθρωπος οφείλει να ζει, όχι μόνο να επιβιώνει». Ο Δημήτρης ασχολείται επίσης με το speedcubing, την ταχεία επίλυση γρίφων. όπως ο κύβος του Ρούμπικ, όντας αντιπρόσωπος της παγκόσμιας ομοσπονδίας WCA στην Ελλάδα, «αλλά εκεί βάζω χρόνο και χρήμα, δεν κερδίζω» διευκρινίζει.
«Το θεατρικό τοπίο στην Αθήνα σήμερα μοιάζει με ένα βιβλιοπωλείο μετά από ισχυρό σεισμό. Όλα ανάκατα, χρειάζεται πολύ ψάξιμο για να διαχωρίσει ο θεατής (αλλά και ο δημιουργός) την ήρα από το στάρι». Στη συνέχεια της σεζόν, ο Δημήτρης θα συμμετέχει στην παραγωγή των Ακυβέρνητων Πολιτειών που ετοιμάζει το Εθνικό σε συμπαραγωγή με το Τέχνης.
H Επανένωση της Βόρειας με τη Νότια Κορέα, Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» - Υπόγειο (Πεσμαζόγλου 5, 210 3228706), Τετ. 20:00, Πέμ.-Σάβ. 21:15, Κυρ. 19:00
Χαρά Μάτα Γιαννάτου
H Χαρά Μάτα φέτος βρίσκεται στο πλευρό του Αργύρη Ξάφη, στη Λαμπεντούζα, που ανεβαίνει στο Θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού από το 2013, έχει αναγκαστεί μέχρι σήμερα, στα 27 της, όπως πολλοί συνάδελφοί της, να κάνει διάφορες άλλες δουλειές για οικονομικούς λόγους – έχει εργαστεί ως σερβιτόρα, όμως τα τελευταία δύο χρόνια καταφέρνει να βιοπορίζεται από το επάγγελμά της.
«Είναι πιο όμορφο να λες "πάω να παίξω" από το να λες "πάω στη δουλειά". Το θέατρο είναι ο λόγος που ήθελα να γίνω ηθοποιός. Η αθηναϊκή θεατρική πραγματικότητα χαρακτηρίζεται πρωτίστως από πολλές θεατρικές σκηνές, πολλές παραστάσεις που αξίζει να δεις και σίγουρα κάποιες που δεν αξίζει, πολλές παραστάσεις για τις οποίες δεν πληρώνεσαι και κάποιες για τις οποίες πληρώνεσαι. Είναι ένα χαοτικό τοπίο, που όμως σου δίνει τη δυνατότητα να βιώσεις διαφορετικές καταστάσεις και την ελευθερία να δημιουργήσεις».
Τον Φεβρουάριο η Χαρά θα συμμετέχει στη φαρσοκωμωδία Το έξυπνο πουλί που ανεβαίνει στο Tempus Verum-Εν Αθήναις, σε σκηνοθεσία Γιώργου Κατσή και Μάνου Βαβαδάκη, και τον Απρίλιο, στο πλαίσιο του φεστιβάλ της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, που φέτος θα έχει θέμα 7 χρόνια φαγούρα - Ο έρωτας στον καιρό των μνημονίων, θα κάνει μαζί με τον Μάνο Βαβαδάκη, τον Γιάννη Νιάρρο και άλλους συναδέλφους μια επιθεώρηση με τίτλο Το μεγάλο κρεβάτι.
Λαμπεντούζα, Θέατρο του Νέου Κόσμου (Αντισθένους 7 & Θαρύπου, 210 9212900), Τετ., Παρ.-Σάβ. 21:15, Κυρ. 19:00
Έλλη Τρίγγου
Η Έλλη συμμετέχει στην ίσως πιο συζητημένη παράσταση της χρονιάς, το Στέλλα Κοιμήσου του Γιάννη Οικονομίδη, στο Εθνικό. Προηγήθηκε, πριν από μερικούς μήνες, ο πρωταγωνιστικός της ρόλος στην ταινία Suntan του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, η οποία επίσης σημάδεψε την περσινή κινηματογραφική σεζόν με τις συμμετοχές και τα βραβεία σε σημαντικά φεστιβάλ του εξωτερικού.
Έχοντας ζήσει ως παιδί στην Πάτρα, η Έλλη συνήθιζε να παρακολουθεί από μικρή ηλικία τις παραστάσεις της ερασιτεχνικής ομάδας του Πανεπιστημίου Πατρών, στις οποίες συμμετείχε ο πατέρας της. Έχοντας πλέον φοιτήσει στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, θεωρεί ότι πέρα από την «καλλιτεχνική εκπαίδευση» που έλαβε εκεί, πρόκειται για ένα μέρος όπου διαμορφώνονται και επαναπροσδιορίζονται άνθρωποι. «Πάντα μου άρεσε να βρίσκομαι σε αλληλεπίδραση με τους γύρω μου. Θέλησα να γίνω ηθοποιός γιατί πρόκειται για μια διαδικασία που δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Υπάρχει πάντα κάτι καινούργιο να ανακαλύψεις και αυτό με γοητεύει ιδιαίτερα».
Στέλλα Κοιμήσου, Εθνικό Θέατρο - Νέα Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» (Αγ. Κωνσταντίνου 22-24, 210 5288173), Τετ.-Σάβ. 21:00, Κυρ. 19:30
Μιχάλης Γιγιντής
Η θεατρική διασκευή σε μονόλογο και η σκηνοθεσία του διηγήματος Ο Κατάθλας της Λένας Κιτσοπούλου, που ξεκινά στις 22 Νοεμβρίου, είναι η πρώτη θεατρική σκηνοθετική δουλειά του Μιχάλη Γιγιντή, ο οποίος εργάζεται παράλληλα ως freelancer κινηματογραφιστής και μοντέρ, έχοντας στο ενεργητικό του δύο μικρού μήκους ταινίες, διαφημιστικά βίντεο και θεατρική θητεία ως βοηθός σκηνοθέτη. Η μεγαλύτερη επιρροή του είναι το σινεμά του Μάρτιν Σκορσέζε: «Τα πανηγύρια που στήνει. Ο τρόπος που αφηγείται την κάθε ιστορία μού δίνει τα περιθώρια να κάνω τις αναγωγές που χρειάζομαι και ταυτόχρονα να περνάω καλά». Βρίσκει ενδιαφέρον σε οτιδήποτε του δίνει έναυσμα να φιλοσοφήσει, αλλά κυρίως σε ό,τι επιδιώκει πρώτα να τον ψυχαγωγήσει και να τον δελεάσει οπτικοακουστικά: Φελίνι, Λεόνε, Μπουνιουέλ, Γουες Άντερσον, Monty Python, Νταλί, τα ποιήματα του Cortazar, τα διηγήματα του Μπουκόφσκι, τα πρόσωπα του Caravaggio, ο Μπάστερ Κίτον, κάποια animations, πολλά ερασιτεχνικα βίντεο στο YouTube...
«Επιλέγω κάθε φορά το μέσο, ώστε να μπορέσω να πω με τον τρόπο που θεωρώ καλύτερο μια ιστορία. Aυτήν τη φορά είναι το θέατρο, σε άλλη περίπτωση ήταν ή θα είναι το σινεμά. Δεν είναι αυτοσκοπός μου το θέατρο ή η κάμερα ως φετίχ. Η σκηνοθεσία μάλλον προέκυψε από τη θέληση-ανάγκη να "χακάρω" μια πραγματικότητα και να φτιάξω μια άλλη εμβόλιμη, ή να δω μια άλλη εκδοχή της. Πολλές φορές λειτουργεί και εκπαιδευτικά και ως αυτοψυχανάλυση. Το θέατρο νομίζω ότι βρίσκεται σε μια πολύ ενδιαφέρουσα μεταβατική φάση του. Tα τελευταία χρόνια έχει γίνει μια δημιουργική απομυθοποίηση κάποιων πραγμάτων κι έχουν καταρριφθεί τα όποια στεγανά υπήρχαν. Έχει "εκδημοκρατιστεί" στο περιεχόμενό του καθολικά πλέον, κι αυτή είναι η φυσική του κατάσταση».
Αυτό το διάστημα, ο Μιχάλης δουλεύει επίσης με μια νέα ομάδα, ένα πειραματικό οπτικοακουστικό πρότζεκτ. Στις αρχές του επόμενου έτους ευελπιστεί να κάνει μια μικρού μήκους ταινία σε ένα σενάριο που δουλεύει τον τελευταίο χρόνο και δηλώνει πως διακαής του πόθος είναι να στήσει στο άμεσο μέλλον ένα τσίρκο (χωρίς ζώα) με κλόουν, νούμερα και ακροβατικά, που θα ακολουθεί μια μορφή μυθοπλασίας βασισμένη σε μικρές ιστορίες.
Ο Κατάθλας, Skrow (Αρχελάου 5, Παγκράτι, 210 7235842), από 22/11, Δευ.-Τρ. 21:00
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
