Αλευράς-Μουζουράκης: «Στο παρελθόν υπάρχει η αλήθεια που έχουμε ξεχάσει»

Αλευράς-Μουζουράκης: «Στο παρελθόν υπάρχει η αλήθεια που έχουμε ξεχάσει» Facebook Twitter
Θανάσης Αλευράς, Πάνος Μουζουράκης
0
Πείτε μας μερικά πράγματα για το «Burlesque Music Show».

Πάνος Μουζουράκης: Ο τίτλος ήταν ιδέα της Ελένης (σ.σ. Γκασούκα). Εγώ δεν ήξερα τι είναι το burlesque, μέχρι που με καθησύχασαν λέγοντάς μου ότι είναι αυτό που κάνουμε πάντα –βλέπε Ήρωες και Τα Άπαντα–, απλώς τώρα το ονομάζουμε κιόλας.

Θανάσης Αλευράς: Η γνωστή αναρχία αλληλουχίας τραγουδιών και σκετς και κρυφών νοημάτων που ενορχηστρώνονται από το συναίσθημα της αγάπης και την επιθυμία της αποδοχής, για να μας βρει το τέλος της βραδιάς αγκαλιασμένους και καλύτερους.

Κάθε δεύτερη Παρασκευή θα εμφανίζεται και κάποιος καλεσμένος-έκπληξη. Τι ακριβώς θα κάνει εκεί;

Π.Μ.: Ο καλεσμένος αποτελεί απλώς την αφορμή της μάζωξης αυτής και σηματοδοτεί την ανάγκη μας για ενότητα.

Θ.A.: Επίσης, μας κρατάει σε εγρήγορση για την αναδιαμόρφωση του προγράμματος, μια και μπορεί ν' αλλάζει ανά βδομάδα ή να κάθεται και για παραπάνω από δύο, δημιουργώντας έτσι το απρόβλεπτο της παράστασης για τον θεατή και βγάζοντας τον καλλιτέχνη-καλεσμένο από τον ρόλο του «να κόψουμε εισιτήρια».

Στην επίσημη περιγραφή της η παράσταση αναφέρεται ως «μία αισθητική επανάσταση ενάντια στην υστερία των καμπαρέ που σαρώνουν τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία». Tι είναι αυτό που δεν σας αρέσει στα καμπαρέ και πού αποδίδετε αυτήν τη μαζική στροφή προς θεάματα βγαλμένα από το παρελθόν;

Θ.Α.: Πλάκα κάνουμε, μας αρέσουν παρά πολύ τα καμπαρέ. Το burlesque ανέκαθεν ήταν μια χοντροκομμένη σάτιρα της καθημερινότητας, τα μιούζικαλ και τα καμπαρέ είναι στη μόδα, οπότε μπαίνουμε κι εμείς στη λογική του «όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια». Η ανάγκη μας για το παρελθόν, τη λησμονιά και τη ρίζα δημιουργείται πρώτον επειδή ζούμε στην εποχή του «κάθε πέρσι και καλύτερα» και δεύτερον επειδή υποσυνείδητα ξέρουμε ότι στο παρελθόν υπάρχει η αλήθεια που έχουμε ξεχάσει και προσπαθούμε να θυμηθούμε.

Παίζετε, χορεύετε, σατιρίζετε, τραγουδάτε. Πάντως, αν ζούσατε στις αρχές του 20ού αιώνα, μάλλον σε κάποιου τύπου καμπαρέ της εποχής θα εμφανιζόσασταν, έτσι δεν είναι;

Θ.Α.: Εγώ με τα μπουλούκια της Μαρίκας Σουέζ και ο Πάνος σε κάποιο περιοδεύον τσίρκο. Μου αρέσουν αυτά τα σύνθετα είδη θεάματος. Mε διασκεδάζουν και να τα βλέπω και να τα κάνω.

Φέτος συναντιέστε επί σκηνής για μια ακόμα φορά. Τι είναι αυτό που έχετε ανακαλύψει ο ένας στον άλλον και σας αρέσει τόσο πολύ να συνεργάζεστε;

Π.Μ.: Ο Θανάσης, εκτός από αδιαμφισβήτητο ταλέντο πολλών επιπέδων, είναι και εξαιρετικός συνεργάτης, ισορροπιστής καταστάσεων, δημιουργικό μυαλό και το τελευταίο που ανακάλυψα είναι ότι μπορεί όχι απλώς να τραγουδήσει, όπως ένας ηθοποιός οφείλει, αλλά και να σταθεί επάξια πάνω στη σκηνή ως τραγουδιστής, με μια φωνή που σε καθηλώνει ερμηνευτικά και τονικά.

Θ.Α.: Φτάνει, φτάνει, Πάνο! Στον Πάνο βρίσκω, πέρα απ' τη φωνάρα του, που είναι...

Π.Μ.: Φτάνει, φτάνει! Τα είπες όλα!

Πόσο διαφορετικοί είστε ως καλλιτέχνες;

Θ.A.: Είμαστε ακραία διαφορετικοί και ακραία όμοιοι κάποιες φορές. Με τον Πάνο αισθάνομαι ότι είμαστε οι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος.

Π.Μ.: Like a brother from another mother.

Στη σκηνή λειτουργείτε περισσότερο με τη μέθοδο της αλληλοσυμπλήρωσης ή έχετε διαπιστώσει και κοινά στοιχεία μεταξύ σας;

Π.M.: Υπάρχει η αλληλοσυμπλήρωση κατά κύριο λόγο, που πηγάζει νομίζω από έναν αμοιβαίο σεβασμό στην ιδιαιτερότητα και στο ταλέντο του άλλου. Aυτό δημιουργεί έναν θεμιτό ανταγωνισμό που μας κάνει καλύτερους.

Θ.Α.: Όλο αυτό, χωρίς υπολογισμούς και δεύτερες σκέψεις. Απ' την ψυχή μας και αυθόρμητα.

Οι μουσικοθεατρικές παραστάσεις με σατιρικό περιεχόμενο βρίσκουν ολοένα και μεγαλύτερη απήχηση στο κοινό. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό;

Θ.Α.: Η σάτιρα ξορκίζει το κακό.

Π.Μ.: Είναι από τις λίγες καλές ελληνικές συνήθειες. Η σάτιρα λειτουργεί σαν ένας καθρέφτης. Μέσα από το γελοίου του δράματος μπορείς να συνειδητοποιήσεις μεγάλες αλήθειες, ακόμα και να πάρεις αποφάσεις.

Tα τελευταία χρόνια γίνεται πολλή κουβέντα για τον λόγο που πρέπει να αρθρώνει ο καλλιτέχνης και τη στάση που πρέπει να κρατά σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που διανύει δύσκολες στιγμές. Τελικά, μήπως ο καλλιτέχνης είναι αναγκαίο να κάνει απλώς καλά τη δουλειά του και τίποτα παραπάνω;

Π.Μ.: Εγώ με την άρθρωση είχα πάντα ένα θέμα. Από μικρό παιδί μου έλεγε ο πατέρας μου «μίλα πιο καθαρά, παιδί μου, δεν καταλαβαίνω τι λες». Αργότερα, προσπάθησα και το διόρθωσα το θέμα μου αυτό, αλλά ο κόσμος πάλι δεν καταλάβαινε. Οπότε σκέφτηκα ότι δεν έχει σχέση με το πόσο ξεκάθαρα θα πεις κάτι – ο κόσμος πάντα θα ακούει μόνο αυτά που τον συμφέρουν και θα καταλαβαίνει όσα θέλει.

Θ.Α.: Εγώ θα απαντήσω με έναν στίχο του ποιητή: «Καλύτερα που δεν μιλάς, τα λόγια μας ξεχνιούνται. Όσα ποτέ δεν είπαμε, αυτά δεν λησμονούνται».

Αν για το κοινό μια παράσταση στην οποία θα περάσει καλά και θα ξεχαστεί για λίγες ώρες από τα όποια προβλήματά του είναι μια σύντομη απόδραση από την καθημερινότητα, για τον καλλιτέχνη ποιο είναι το καταφύγιο;

Π.M.: Τα δύο άκρα είναι το καταφύγιό μου από την πραγματικότητα. Το ένα, στο σπίτι μου, όταν ησυχάζουν οι φωνές, καλοταϊσμένες κι έτοιμες για ύπνο, και το άλλο η απόδρασή μου από αυτό, με το να φορτώνω το πρόγραμμά μου με τόσες δουλειές, που είναι αδύνατον να ανταποκριθώ 100% σε όλες. Από αυτό το χάος που δημιουργείται περιμένω να βγει αυτό το εξαιρετικό και αναπάντεχο, για να έχω κάτι να ταΐσω τις φωνές πριν πέσουν να κοιμηθούν.

Θ.Α.: Η μουσική, το σπίτι μου, τα κεριά μου. Η στιγμή που απολαμβάνεις αυτό που έφτιαξες και το μοιράστηκες και αλάφρυνες τις ψυχές των ανθρώπων, βελτιώνοντας έτσι το κάρμα σου.

Θέατρο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν

Θέατρο / Πού οφείλεται τόση δίψα για το θέατρο;

Το θέατρο εξακολουθεί να προκαλεί debates και ζωηρές συζητήσεις, παρά τις κρίσεις και τις οικονομικές περικοπές που έχει υποστεί, και φέτος ανεβαίνουν στην Αθήνα παραστάσεις για κάθε γούστο που θα συγκινήσουν, θα διασκεδάσουν και θα προβληματίσουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ανδρέας Κωνσταντίνου

Θέατρο / Ανδρέας Κωνσταντίνου: «Δεν μ' ενδιαφέρει τι υποστηρίζεις στο facebook, αλλά το πώς μιλάς σε έναν σερβιτόρο»

Ο ηθοποιός που έχει υποδυθεί τους πιο ετερόκλητους ήρωες και θα πρωταγωνιστήσει στην τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» αισθάνεται ότι επιλέγει την τηλεόραση για να ικανοποιήσει την επιθυμία του για κάτι πιο «χειροποίητο» στο θέατρο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Ο Στρίντμπεργκ και η «Ορέστεια» προσγειώνονται στον κόσμο της Λένας Κιτσοπούλου

Θέατρο / Η Μαντώ, ο Αισχύλος και ο Στρίντμπεργκ προσγειώνονται στον κόσμο της Κιτσοπούλου

Στην πρόβα του νέου της έργου όλοι αναποδογυρίζουν, συντρίβονται, μοντάρονται, αλλάζουν μορφές και λένε λόγια άλλων και τραγούδια της καψούρας. Ποιος θα επικρατήσει στο τέλος;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι δυο Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ

Όπερα / Οι δυο βραβευμένες Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ ανεβαίνουν σε περίοδο πολέμου

Λίγο πριν σηκωθεί η αυλαία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τις δύο εμβληματικές όπερες του Γκλουκ, ο σημαντικός Ρώσος σκηνοθέτης εξηγεί τις σύγχρονες παραμέτρους της θυσίας της αρχαίας τραγικής ηρωίδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Θέατρο / Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Περίπου στις 17:30 το απόγευμα του Σαββάτου τόλμησα να ανέβω στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για να συμμετάσχω σε έναν αδιανόητο 24ωρο θεατρικό μαραθώνιο, πλάι στο θηρίο υποκριτικής που ονομάζεται Στεφανία Γουλιώτη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ