8 πρωτοπόροι συγγραφείς της Φανταστικής λογοτεχνίας

ΑΠΟ ΤΟΥΣ: M.HULOT, ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ, ΜΑΡΙΝΑ ΠΕΤΡΙΔΟΥ

Μάκης Πανώριος
(Kεφαλονιά, 1935-)
Συγγραφέας, επιμελητής, μεταφραστής, ανθολόγος, ηθοποιός, εικονογράφος.

Δείχνει να προτιμά την επιστημονική φαντασία, αλλά η γραφή του είναι πιο λυρική, πιο ονειρική από το συνηθισμένο. Δημιουργός της μεγαλύτερης ως τώρα προσπάθειας παρουσίασης του ελληνικού φανταστικού διηγήματος (Το ελληνικό φανταστικό διήγημα, έξι τόμοι, Αίολος), διευθυντής και εικονογράφος του περιοδικού «Ανδρομέδα» (1977), εικονογράφος της σειράς επιστημονικής φαντασίας των εκδόσεων Κένταυρος (δεκαετία του '80), συγγραφέας θεατρικών έργων επιστημονικής φαντασίας, αποδέκτης του βραβείου Χρυσός Ικαρομένιππος (1996) για το διήγημά του Ηθοποιός και του διεθνούς βραβείου μετάφρασης Karel για την προσφορά του στην επιστημονική φαντασία και το φανταστικό (1993). Έργα του: Η Κατάκτηση (1970), Η Καταδίκη (1975), Η Διαδρομή (1978), Τα ρομπότ μια μέρα (1979), Η Καταστροφή (1982), Η Αυτοκρατορία της Μηχανής (1990), Ακόμη και τα πουλιά (1994), Αύριο (1996), Το καράβι στο βουνό (2000), Το Μαυσωλείο (2006), Ο Ξένος Φαέθων (2010), Η σιωπή στο τέλος του δρόμου (2010).

Πάνος Κουτρουμπούσης
(Λιβαδειά, 1938-)
Συγγραφέας, μεταφραστής και εικαστικός.

Σπούδασε σκηνοθεσία στη Ρώμη. Ανακατεύτηκε με το κίνημα των μπιτ στην Ελλάδα. Με τον ερχομό της δικτατορίας του '67 έφυγε στο Λονδίνο, όπου δούλεψε στο ραδιόφωνο και ως εικονογράφος βιβλίων επιστημονικής φαντασίας και τρόμου. Από το 1963 συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού «Πάλι». Έχει δουλέψει επίσης για τις εκδόσεις των «Νέων», της «Ελευθεροτυπίας», της «Βαβέλ», του «Ταχυδρόμου» και του «Αντί». Η γραφή του είναι παράδοξη, σατιρική, σουρεαλιστική, σκαμπρόζικη, βαθιά ανθρώπινη. Έργα του: Εn αγκαλιά de Κρισγιαούρτι y otros ταχυδράματα y otros historias περίεργες (1978, 1987), Στον θάλαμο του Μυθογράφφ (1992), Η ταβέρνα του Ζολά (1997), Η εποχή των ανακαλύψεων (2002), Το κεντράκι του Ταρζάν και άλλα παραμύθια (2005).

Γιώργος Μπαλάνος
(Αθήνα, 1944-)

Συγγραφέας και μεταφραστής.

Κατά καιρούς ξεκίνησε να σπουδάζει φυσική, ηλεκτρολογία και πολιτικές επιστήμες, αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του. Το όνομά του συνδέθηκε με τα πρώτα βήματα της σειράς ανθολογιών φαντασίας «Ωρόρα» (τόμος 2 έως 17). Κατέκτησε το διεθνές βραβείο μετάφρασης επιστημονικής φαντασίας Κarel το 1984. Η γραφή του είναι συναισθηματική, με λεπτό και ευγενές χιούμορ, που αναδεικνύει το πώς ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται λανθασμένα τη λειτουργία του σύμπαντος. Έργα του: Οι ονειρότοποι της γης (1979), Τα μονοπάτια των άστρων (1989), Όλα τα χρώματα των ήλιων (1994), Νύχτες της Εκάτης (1998).

Ανθίππη Φιαμού
(Χίος, 1966-)

Συγγραφέας, αρθρογράφος και μεταφράστρια.

Σπούδασε παιδαγωγικά και εργάζεται ως δασκάλα. Τιμήθηκε το 1995 με το βραβείο Ικαρομένιππος Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα για το μυθιστόρημά της Λαμπρά φεγγάρια στον ποταμό της λησμονιάς. Το μυθιστόρημα αυτό είναι το πρώτο ηρωικής φαντασίας που κυκλοφόρησε ποτέ από Έλληνα συγγραφέα. Η γραφή της είναι μεστή, με έντονο ελληνικό χρώμα και γεμάτη από το θαυμαστό. Έργα της: Λαμπρά φεγγάρια στον ποταμό της λησμονιάς (1995), Κάτω από τον ήλιο της Γκρόνταρ (2001), Τον έφαγε το φεγγάρι (2005), Δύναμη και Τιμή (2008), Ο ορίζοντας της αιωνιότητας (2009), Σκιές και σκόνη (2013). Έχει γράψει επίσης διηγήματα για ανθολογίες.

Γκράχαμ Στηλ-Graham W. Still
(Θεσσαλονίκη, 1928-)
Συγγραφέας .

Φιλολογικό ψευδώνυμο του Γιώργου Β. Παπαδόπουλου. Σπούδασε Ιατρική. Το 1998 ανακοίνωσε τη θέσπιση του βραβείου «Graham W. Still» για το καλύτερο διήγημα ή μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας Έλληνα συγγραφέα (αρχικά, Βορειοελλαδίτη συγγραφέα). Το βραβείο συνοδευόταν από υψηλό χρηματικό έπαθλο που χορηγούσε ο ίδιος και δόθηκε τελευταία φορά το 2002. Στα βιβλία του που εκδόθηκαν μετά το 2001 χρησιμοποίησε το πραγματικό του όνομα. Έργα του: Ταξείδι στο χρόνο (1956), Τα Σύνορα του απίθανου (1957), Έφοδος Εγκεφάλων (1958), Οδύσσεια στον χωρόχρονο (2001), Η τρέλα των κλώνων του Αρχιμήδη (2001), Η τελευταία δυναστεία των αγγέλων (2001), καθώς και τη σειρά βιβλίων «Η οδύσσεια του μικρού πρίγκιπα Τρούθυ».

Γιώργος Ζαρκαδάκης
(Αθήνα, 1964-)
Συγγραφέας και αρθρογράφος.

Σπούδασε μηχανικός συστημάτων και αυτόματου ελέγχου και είναι κάτοχος διδακτορικού στην τεχνητή νοημοσύνη με εφαρμογή στην Ιατρική. Είναι διευθυντής του επιστημονικού περιοδικού «Focus». Η γραφή του είναι λόγια, εγκεφαλική, αναζητά τη λύση στα ανθρώπινα αδιέξοδα. Έργα του: Τα μυστικά των χωρών χωρίς (1996), Ανατολικόν Τέλος (1999), Αρχιπελάγους Πολιτεία (2000), Το Πέρασμα (2004), Όταν η Αμερική εξαφανίστηκε (2002), Οδηγός Επιβίωσης (2009). Έχει γράψει επίσης διηγήματα για ανθολογίες.

Στυλιανός Μωυσείδης
(Αθήνα)
Συγγραφέας και σκηνοθέτης.

Σπούδασε σκηνοθεσία και πολιτικές επιστήμες, έγραψε σενάρια και δίδαξε σε θεατρικές σχολές. Τη δεκαετία του '70 κυκλοφόρησαν ως βιβλία τσέπης (βίπερ-βιβλία περιπτέρου, με την ορολογία της εποχής) αρκετά έργα του με κατασκοπική θεματική. Το 1986 εκδόθηκε από την Bell-Χαρλένικ το βιβλίο του Τάλως, ο τρόμος που ήρθε απ' το χθες που κέρδισε τον Πανελλήνιο Διαγωνισμό της εκδοτικής αυτής. Το συγκεκριμένο βιβλίο χρησιμοποιεί ως υπόβαθρο την αρχαία ελληνική μυθολογία και εντάσσεται στην Επιστημονική Φαντασία. Επανεκδόθηκε από την Εκάτη το 1998. Το ακολούθησε την επόμενη χρονιά η συνέχειά του με τίτλο Όταν ξυπνήσουν οι Τιτάνες.

Διαμαντής Φλωράκης
(Αθήνα, 1935-)
Συγγραφέας και στοχαστής.

Επιλέγει την επιστημονική φαντασία και το τεχνοθρίλερ για να εξετάσει τις ουμανιστικές του απόψεις και ανησυχίες υπό το φως της υπαρξιακής αναρχίας. Ο πρώτος Έλληνας μπλόγκερ και από τους πρώτους παγκοσμίως (δεν υπήρχε ο όρος «μπλογκ» το 1999 που ξεκίνησε το «Ηλεκτρονικό ημερολόγιο ενός συγγραφέα»). Έργα του (σχεδόν όλα διαθέσιμα και σε e-book): Οι Απίθανοι (1963), Το Ναρκοπέδιο (1966), Η Έκρηξη (1970), Το Πραξικόπημα (1972), Επιστροφή στο μέλλον (1973), Τα πονοτρόνια και οι αναρχικοί του απόλυτου (1975), Εισβολή στο αύριο (1978), Θέα από τα χτισμένα παράθυρα (1981), Στα ίχνη του ανυπάρκτου (1985), Η νοσταλγία του τίποτα (1987), Ο Καιάδας (1987), Η έσχατη αναρχία (1988), Ο εχθρός (1989), Το σύνδρομο του χάους (1992), Πέρα από την έρημο του μίσους (1995), Ο άνθρωπος που δεν χρειαζότανε κανέναν (1996), Τα γονίδια της αγιότητας (2001), Η μαύρη τρύπα μιας νουβέλας που κατάπιε το σύμπαν του αισθητού (2009).