Don’t cry for me Argentina

Don’t cry for me Argentina Facebook Twitter
0

Caryl Ferey - Mαπούτσε. Μτφρ.: Αργυρώ Μακάρωφ. Εκδόσεις Άγρα. Σελ.: 471.1. Της γης ο απόπατος. Η χαβούζα των συναισθημάτων. Όλα τα τοπία ναρκοθετημένα από τη βία. Ο παντοκράτωρ κυνισμός. Ο αναγκαστικά ένοπλος ρομαντισμός. Το γαμημένο τ' όνειρο που αρνείται να ψοφήσει, που δεν θέλει με τίποτα να πάει άκλαυτο. Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, Κουφάλα Νεκροθάφτη. Ή: Τα Κουρέλια Τραγουδάνε Ακόμα. Το τραβέλι που είναι τίγκα στην ανθρωπιά, στη λογική και στην ευαισθησία. Η πόρνη που είναι δυναμική γλύπτρια, μια δημιουργός που ανυψώνεται πάνω από τον βόρβορο ολόγυρα. Ο γιος του ποιητή που γίνεται ελεήμων εκδικητής. Ο Ρουμπέν. Που θα τον σώσει η Ζάνα. Ένα υπερφερμινιστικό σούπερ εγκώμιο της Γυναίκας. Να τι είναι, μεταξύ πολλών άλλων, το Μαπούτσε, η πρώτη μας γνωριμία στα ελληνικά με το έργο του Caryl Ferey (Καέν, 1967).

2. Η σπαρασσόμενη Αργεντινή. Με τις αλλεπάλληλες χούντες και διαφθορές, με τα φονικά στην εκκλησιά, με τις βαναυσότητες στους δρόμους. Η Αργεντινή, ένα «βαλς δικτατοριών». Η Αργεντινή της πρόσφατης κρίσης. Η Αργεντινή του Μπόρχες που συναντάει την Αμερική του Eλρόι. Η Αργεντινή του Μένγκελε, του Μπόρμαν, του Άιχμαν. Ματωμένες σβάστικες παντού. Παρελθόν ξεσκισμένο ξανά και ξανά από ξιφολόγχες που ζέχνουν διαφθορά και αίμα. Αργεντινή: «Το εθνικό εικόνισμα, ο Χουάν Περόν, είχε πάρει ένα σημαντικό ποσό πουλώντας οχτώ χιλιάδες διαβατήρια σε πράκτορες του Άξονα που είχαν βρει εκεί καταφύγιο». Αργεντινή: «Αν συμμετείχες σε συγκεντρώσεις αριστεριστών φοιτητών, σε συνδικαλιστικές δραστηριότητες, αν είχες ασκήσει κριτική στους στρατιωτικούς, αν ήσουν συνονόματος με κάποιον ύποπτο, αν είχες παρευρεθεί τυχαία σε κάποια απαγωγή, αν ήσουν Εβραίος, αν δίδασκες ή σπούδαζες Κοινωνιολογία, αν έδινες νομικές συμβουλές σε φτωχούς ή ύποπτους, αν έγραφες ποιήματα, μυθιστορήματα, ομιλίες, αν ήσουν αλλοδαπός και "ιδιαίτερα φασαριόζος", αν είχες φύγει από χώρα με στρατιωτικό καθεστώς, αν σε καταζητούσαν για πολιτικούς λόγους, αν ασκούσες το επάγγελμα του ψυχολόγου ή του ψυχαναλυτή –και είχες επηρεαστεί από τις εβραϊκές θεωρίες–, αν έδινες ρεσιτάλ πιάνου ενώπιον εργατών ή αγροτών, αν ήσουν "υπερβολικά" παθιασμένος με την Ιστορία, "υπερβολικά" μαγεμένος από τον δυτικό κόσμο ή σκηνοθετούσες ταινίες "υπερβολικά" βασισμένες σε κοινωνικά θέματα ή αντίθετες στην "ηθική", αν συμμετείχες ενεργά σε κάποια ένωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αν είχες αδελφό, αδελφή ή φίλο που ήταν πολύ κοντά σε εξαφανισμένο άτομο: για όλους αυτούς τους λόγους, και για τον οποιονδήποτε άλλο, οι στρατιωτικοί και η Αστυνομία απήγαν τον κόσμο. Θεωρούσαν υπονομευτή όποιον ήταν αντίθετος με τον "τρόπο ζωής της Αργεντινής"».

Jean-Claude Izzo - Ο ήλιος των μελλοθανάτων. Μτφρ.: Φωτεινή Μουρκούση. Εκδόσεις Πόλις. Σελ.: 248.3. Μια λέξη: καταιγισμός. Αυτή η λέξη τα λέει όλα για το Μαπούτσε. Ο μπαγάσας ο Ferey έχει καταπιεί όλα τα νουάρ του κόσμου κι έχει μελετήσει έναν σκασμό κοινωνιολογία/πολιτική/φιλοσοφία/ιστορία. Έχει κάνει τα σουλάτσα του στα σκοτεινά σοκάκια της σήψης, εκεί κάτω στη wild side των πραγμάτων και της ζωής, παρέα με ποίηση και μουσική, γιατί δεν βγαίνει αλλιώς. Το πανκ γίνεται ξανά αγέρωχη κραυγή και σμίγει με τους situationnistes ηχότοπους και την εικαστική μυσταγωγία των Godspeed You! Black Emperor, ενώ ο μεταβιομηχανικός σαματάς των θορυβοποιών The Jesus Lizard μπλέκει με τον σφαγμένο ρομαντισμό του Iggy Pop και το διαλυμένο μένος του αδάμαστου παράφρονα Sid Vicious, καθώς ξεκοιλιάζει το «My Way».

 

 

Jean-Claude Izzo4. Καταβύθιση. Ο Ferey είναι μπαγάσας. Το είπα πιο πριν. Αφήνει ανάσα. Έχει ένα ματοβαμμένο happy end. Σε αφήνει να πας παρακάτω. Να αναδυθείς στην επιφάνεια. Να ξαναδείς τον ήλιο. Ο Pedro Mairal (Μπουένος Άιρες, 1970) σε πιάνει απ' το χεράκι και, όπως το είχε κάνει ο  στο συνταρακτικό Ο ήλιος των μελλοθανάτων (μτφρ. Φωτεινή Μουρκούση, εκδ. Πόλις), σε παρασύρει στην κάτω ρούγα του εφιάλτη. Αρχίζει σιγά, κατηφορίζει, κατρακυλάει. Η Κοσμοχαλασιά. Το ένα μετά το άλλο, θραύονται τα αγγεία, σπάζουν οι αρμοί, ξεχαρβαλώνονται οι βεβαιότητες. Μια Αργεντινή που χάνει το τηλέφωνο, το φως, το Ίντερνετ, το νερό, τα πάντα. Τσακισμένες βιτρίνες, οδοφράγματα από βιβλία, συγκρούσεις αναίτιες, παράλογες, απρόσμενες. Ο κακός χαμός. Η Κοσμοχαλασιά. Η ανθρωπινότητα τρώει απανωτά σκαμπίλια. Ο παραλογισμός στέφεται βασιλιάς μαστουρωμένος από αναθυμιάσεις καμένης σάρκας.

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η επαναστατική φιλοσοφία του Διογένη, του αυθεντικού Κυνικού

Βιβλίο / Η επαναστατική φιλοσοφία του Διογένη, του αυθεντικού Κυνικού

Μια νέα βιογραφία αναζητεί τα ίχνη του Έλληνα φιλοσόφου: κάτι ανάμεσα σε άστεγο και αλήτη, δηλητηριώδη κωμικό και performance artist, επιδείκνυε την περιφρόνησή του για τις συμβάσεις της αστικής τάξης της αρχαίας Αθήνας.
THE LIFO TEAM
Η πρώτη αγάπη: Ένας τόπος όπου ζεις πραγματικά

Βιβλίο / Αρρώστια είναι ν’ αγαπάς, αρρώστια που σε λιώνει*

«Ανοίξτε, ουρανοί»: Το queer μυθιστόρημα ενηλικίωσης του Βρετανοϊρλανδού ποιητή Σον Χιούιτ αποτελεί το εντυπωσιακό ντεμπούτο του στην πεζογραφία, προσφέροντας μια πιστή, ποιητική και βαθιά συγκινητική απεικόνιση του πρώτου έρωτα.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Είναι το «Singapore Sling» η πιο παρεξηγημένη ταινία του ελληνικού σινεμά;

Βιβλίο / Είναι το «Singapore Sling» η πιο παρεξηγημένη ταινία του ελληνικού σινεμά;

Μια συζήτηση με τη Μαρί Λουίζ Βαρθολομαίου Νικολαΐδου για την ταινία που αδικήθηκε στην εποχή της, αλλά σήμερα προκαλεί εκ νέου το ενδιαφέρον, και για την «επιστροφή» της μέσα από ένα βιβλίο.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Ντόμινικ Αμερένα: «Έκανα το πειραματόζωο σε ιατρικές δοκιμές για να έχω χρόνο να γράφω ελεύθερα»

Βιβλίο / Ντόμινικ Αμερένα: «Έκανα το πειραματόζωο σε ιατρικές δοκιμές για να έχω χρόνο να γράφω ελεύθερα»

Το πρώτο βιβλίο του Αυστραλού συγγραφέα Ντόμινικ Αμερένα, με τίτλο «Τα θέλω όλα», που πήρε διθυραμβικές κριτικές, κυκλοφορεί στα ελληνικά. Βασικό του θέμα είναι πόσο μπορείς να προσποιηθείς ότι είσαι κάποιος άλλος για να καταφέρεις τους στόχους σου.
M. HULOT
ΕΠΕΞ Μπορούμε να αγαπήσουμε ξανά την Πανεπιστημίου;

Βιβλίο / Μπορούμε να αγαπήσουμε ξανά την Πανεπιστημίου;

«Ένας δρόμος που μοιάζει με κοίτη ποταμού και παρασύρει τους πάντες χωρίς περιορισμούς και απαγορεύσεις», όπως γράφουν οι συγγραφείς του βιβλίου «Οδός Πανεπιστημίου (19ος-20ός αιώνας) - Ιστορία και ιστορίες», Θανάσης Γιοχάλας και Ζωή Βαΐου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιάννης Σολδάτος: «Ο μεγαλύτερος εχθρός μου είναι ο μικροαστισμός» ή «Το σινεμά ως μαζικό λαϊκό θέαμα έχει σχεδόν τελειώσει»

Βιβλίο / Γιάννης Σολδάτος: «Το σινεμά ως μαζικό λαϊκό θέαμα έχει σχεδόν τελειώσει»

Μια συζήτηση με τον σκηνοθέτη, εκδότη και συγγραφέα της συνοπτικής «Ιστορίας του Ελληνικού Κινηματογράφου» που πρόσφατα επανακυκλοφόρησε εμπλουτισμένη και σε ενιαία μορφή από τις εκδόσεις Αιγόκερως.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Απόστολος Βέττας: «Στο θέατρο οι πιστοί δηλώνουν την πίστη τους με το χειροκρότημα»

Βιβλίο / Απόστολος Βέττας: «Στο θέατρο οι πιστοί δηλώνουν την πίστη τους με το χειροκρότημα»

Ο σπουδαίος σκηνογράφος συγκέντρωσε την πολύτιμη σαραντάχρονη εμπειρία του σε ένα δίτομο λεξικό για τη σκηνογραφία, αναδεικνύοντάς την ως αυτόνομη τέχνη και καταγράφοντας την εξέλιξή της στο ελληνικό θέατρο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μ. Αναγνωστάκης «Η χαμηλή φωνή»

Το πίσω ράφι / Μανόλης Αναγνωστάκης: «Τι μένει λοιπόν από τον ποιητή, αν μένει τίποτα;»

Τρεις δεκαετίες μετά την πρώτη της δημοσίευση, η προσωπική ανθολογία του Μανόλη Αναγνωστάκη «Χαμηλή Φωνή» παρουσιάζεται στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, υπενθυμίζοντας τους θεωρούμενους ήσσονες ποιητές μας, όσους έμειναν έξω από κάθε μορφής υψηλή ποίηση.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το παρασκήνιο της διαγραφής του Αντώνη Σαμαρά και άλλες ιστορίες…

Βιβλίο / Το παρασκήνιο της διαγραφής του Αντώνη Σαμαρά και άλλες ιστορίες

Προδημοσίευση από τα «Αδημοσίευτα», το νέο βιβλίο του Νίκου Χασαπόπουλου, όπου ο έμπειρος πολιτικός συντάκτης αποκαλύπτει ιστορίες και παρασκήνια που διαμόρφωσαν την πολιτική ζωή της χώρας.
THE LIFO TEAM
Δημήτρης Καράμπελας: «Σήμερα κανείς δεν πιστεύει στην αλληγορία»

Βιβλίο / Δημήτρης Καράμπελας: «Σήμερα κανείς δεν πιστεύει στην αλληγορία»

Ένας από τους ελάχιστους διανοούμενους στη χώρα, που υπήρξε προνομιακός συνομιλητής του Παπαγιώργη και του Λορεντζάτου. Το τελευταίο του βιβλίο «Το πνεύμα και το τέρας» συνιστά μια ανανέωση του δοκιμιακού λόγου στην Ελλάδα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Για τον Ομάρ Καγιάμ

Ποίηση / «Πίνε, και μη θαρρείς κουτέ, και συ πως είσαι κάτι»: Τα Ρουμπαγιάτ του Ομάρ Καγιάμ

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1131 ο μεγάλος Ιρανός ποιητής που έγραψε αριστουργηματικά ποιήματα για τη ματαιότητα των πραγμάτων, τη μεγαλοσύνη της στιγμής και το νόμο του εφήμερου.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΤΑΜΟΝ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Το πίσω ράφι/ Μαρία Πάουελ «Δεσμά αίματος»

Το πίσω ράφι / «Η ευλογία αλλά και η κατάρα που είναι η οικογένεια»

Η Μαρία Πάουελ, με τη νουβέλα της «Δεσμά αίματος», ζωντάνεψε μια βυθισμένη στη μοναξιά και κυριευμένη από πάθος γυναίκα χωρίς να μαρτυρήσει ούτε ένα από τα εξωτερικά της χαρακτηριστικά, κι εξερεύνησε ένα θέμα που ίσως δεν θα πάψει ποτέ να μας ταλανίζει, την οικογένεια.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ