Η δασκάλα του έρωτα

Η δασκάλα του έρωτα Facebook Twitter
0
­Αφιερώνεις το βιβλίο σου στους πρώην σου. Μα, πόσοι είναι αυτοί οι πρώην;

Δεν είναι τόσο πολλοί! (γέλια) Το αφιερώνω σ' αυτούς που πραγματικά με βοήθησαν στη δουλειά μου, στις μόνιμες σχέσεις μου. Όταν, ας πούμε, διάβασα από μια ερευνήτρια του σεξ ότι το τάδε νεύρο, αν το πι- έσεις είναι σούπερ για τον άντρα, δεν έπρεπε να το τσεκάρω;

Δηλαδή, έχεις κάνει όλα όσα περιγράφεις!

Δεν είναι ακριβώς έτσι. Το να είσαι sex editor δεν σημαίνει ότι γράφεις τα απομνημονεύματά σου. Διαβάζω πάρα πολύ, υπάρχουν έρευνες από τις οποίες ενημερώνομαι, και σαφώς παίρνω κι από πλάγιες πηγές υλικό, π.χ. διάφορα tips από ζιγκολό και call girls.

Για χρόνια επικρατούσε η άποψη ότι μια γυναίκα που πηγαίνει με πολλούς άντρες είναι «ελαφρών ηθών». Έχει καταρριφθεί αυτό τελικά ή εξακολουθεί να ισχύει;

Στην Ελλάδα βλέπω ότι οι γυναίκες είναι δύο ταχυτήτων. Η μια είναι αυτή που συνεχίζει να κρύβει τους εραστές της και η άλλη τα κορίτσια της γενιάς του «Cosmopolitan», που είναι σούπερ απελευθερωμένα και έχουν μια απίστευτη λίμπιντο. Ξέρεις, η γυναικεία λίμπιντο όλο και αυξάνεται, ενώ η αντρική όλο και μειώνεται.

Αυτό έχει να κάνει με την τρομερή επαγγελματική εξέλιξη των γυναικών;

Συμβαίνει επειδή η κοινωνία αρχίζει να αποδέχεται επιτέλους τη γυναικεία σεξουαλικότητα. Ουσιαστικά στα 30 αρχίζει η γυναίκα να θέλει πολύ σεξ. Τότε ξυπνάει. Λαμβανομένης υπόψη και της οικονομικής ευρωστί- ας σας, θα γίνεστε ακόμα πιο απειλητικές, θα πρέπει να σας φοβούνται οι άντρες! Μα, οι άντρες πάντα φοβούνταν τη γυναικεία σεξουαλικότητα. Ειδικά στην Ελλάδα! Τώρα, μάλιστα, που έχει αποδειχτεί ότι η γυναίκα είναι το εκ φύσεως πολυγαμικό ον, γι' αυτό και πολυοργασμικό, αλλάζουν τα πάντα. Πριν από μερικά χρόνια λάβαμε μια επιστολή από το Σεξολογικό Ινστιτούτο ή από το Σεξολογικό Κέντρο, δεν θυμάμαι τώρα, που ζητούσε συγγνώμη εκ μέρους των προκατόχων τους γιατρών των αρχών του 20ού αιώνα για τα ψέματα που είπαν. Ήξεραν την αλήθεια για τον γυναικείο οργασμό και την απέκρυψαν για κοινωνικούς λόγους...

Λες στο βιβλίο ότι η ιδανική συνθήκη τόσο για τις γυναίκες όσο και για τους άντρες είναι ο «βιασμός».

Καταρχάς, είναι επίφοβο έτσι όπως το λες. Εγώ περιγράφω μια φαντασίωση, ένα παιχνίδι. Δεν κάνεις τις φαντασιώσεις σου κάθε μέρα και τις κάνεις μόνο με τον άντρα που θέλεις, με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, για να μην υπάρχει η ρουτίνα.

Θίγεις το θέμα του μεγέθους. Δεν είναι υπαίτιοι οι γκέι γι' αυτό; Η εμμονή τους με το μέγεθος, που τη «μετέδωσαν» στις σύγχρονες γυναίκες...

Όταν βλέπεις ένα μεγάλο πέος, έχεις διέργεση. Οι γκέι όντως λάτρεψαν πρώτοι το αντρικό σώμα. Εγώ μεγάλωσα μέσα στα gay club. Μου ασκούσαν τρομερή μαγεία, κυρίως οι transexual!

Γράφεις ότι οι Έλληνες, ακόμα κι όταν έχουν μικρό πέος, φέρονται σαν να έχουν μεγάλο... Δεν είναι αλήθεια; (γέλια)

Το κόμπλεξ και η ανασφάλεια παραμένουν όμως... Δεν θα 'πρεπε. Γι' αυτό δίνω ρητές οδηγίες και στάσεις για μικρά πέη, γιατί παρατηρείται οι άντρες με μικρό πέος να κάνουν τις στάσεις για μεγάλο πέος, και οι άντρες με μεγάλο πέος να κάνουν τις στάσεις για μικρό πέος. Επειδή δεν ξέρουν, δεν έχουν την αίσθηση του κόλπου. Πάντως, οι Γερμανοί θεωρούν ότι οι Έλληνες έχουν μικρό πέος συγκριτικά με άλλους λαούς.

Γράφεις, επίσης, ότι το σημείο G του άντρα είναι στον πρωκτό. Άρα, καταρρίπτεις ακόμα ένα μεγάλο αντρικό ταμπού. Δυνάμει, όλοι μπορεί να ζητήσουν να ασχοληθεί κάποιος με τον πρωκτό τους. Τους κάνει αυτό γκέι;

Γκέι είναι όποιος ερωτεύεται άντρες. Το τι ζητάει από μια γυναίκα στο σεξ ένας στρέιτ άντρας δεν τον κάνει γκέι. Άσε που σήμερα υποτίθεται ότι δεν υπάρχει το απόλυτο. Δεν υπάρχει απόλυτα γκέι ή στρέιτ, έτσι λένε οι ερευνητές του σεξ. Ότι όλοι κινούμαστε κάπου μεταξύ. Πολλές από τις γυναίκες αναγνώστριές μου, από «Cosmopolitan» ή «ΜarieClaire», μου γράφουν ότι θέλουν να το δοκιμάσουν με γυναίκα. Αυτό δεν σημαίνει ότι αμέσως μετά δεν θα συνεχίσουν την ερωτική τους ζωή με άντρες.

Η κρίση έχει επηρεάσει τη σεξουαλικότητα του Έλληνα;

Υποτίθεται ότι σε μια περίοδο κρίσης το ρίχνουμε στο σεξ. Αν έχει αυξηθεί στατιστικά, δεν ξέρω. Πάντως, αυξήθηκε κατά πολύ ο αριθμός των γυναικών που βγήκαν στη βίζιτα και των αντρών ζιγκολό.

Οι άντρες σε θεωρούν «εύκολη» λόγω της δουλειάς σου;

Όχι! Με σέβονται πολύ και, ίσα ίσα, με θεωρούν μάλλον «δύσκολη». Μου έχουν φοβερό respect. Με βλέπουν πλέον σαν «φιλαράκι». Εκεί έχω χάσει σ' αυτό ως γυναίκα.

Δεν ξέρω τι έχασες, αλλά μια εποχή σε ζήλευε η μισή Αθήνα για τον Ροντρίγκο. Γυναίκες και άντρες! Τι έπαθα τότε! (γέλια)

Τώρα χωρίσαμε, αλλά παραμένουμε καλοί φίλοι. Τον είχα προετοιμάσει, όμως, πριν τον φέρω από τη Βραζιλία. Το είχα ξαναζήσει παλιότερα με έναν Γάλλο μιγά που τα είχα και, όπου πηγαίναμε, γινόταν πανικός. Και ακόμα παλιότερα με έναν άλλο...

Καλά, μόνο με ξένους καλλονούς τα είχες;

Αφού μου αρέσουν οι ωραίοι άντρες!

Μα τι τους κάνεις; Χρησιμοποιείς όλα αυτά που περιγράφεις στα άρθρα σου;

Λες; (γέλια) Όταν είσαι σε σχέση, μιλάς καρδιά προς καρδιά. Όλα τα καλά μου αγόρια ήταν τα ωραία, αυτοί με αγάπησαν πραγματικά. Με τους λίγο πιο μέτριους ήταν που πέρασα άσχημα.

Από πού πήρες τα περισσότερα tips; Από άντρες στρέιτ, από γκέι ή γυναίκες;

Από όλους! Από γκέι έμαθα τον «βιδωτό» στοματικό έρωτα. Ξέρεις πόσο extreme και ταμπού ήταν το στοματικό; Το άλλαξε η ταινία Βαθύ Λαρύγγι! Και το «πρωκτικό», το οποίο πρέπει πια η γυναίκα να το δίνει. Άλλωστε, αποδείχτηκε από τον γιατρό Κomisaruk ότι υπάρχει και πρωκτικός οργασμός.

Πώς νιώθεις που έγινες γνωστή μέσα από το σεξ;

Εγώ νιώθω μια χαρά! Πριν από μερικά χρόνια, πάνω που έλεγα να τα παρατήσω, επηρεασμένη από άλλους, μου έφερε ένας φίλος από τη Νέα Υόρκη ένα αυτόγραφο από τη Dr. Ruth που έλεγε: «Eirini, keep going». Ε, είπα, αυτό θα κάνω! Και αποδέχτηκα την καριέρα της sex editor.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η πρώτη αγάπη: Ένας τόπος όπου ζεις πραγματικά

Βιβλίο / Αρρώστια είναι ν’ αγαπάς, αρρώστια που σε λιώνει*

«Ανοίξτε, ουρανοί»: Το queer μυθιστόρημα ενηλικίωσης του Βρετανοϊρλανδού ποιητή Σον Χιούιτ αποτελεί το εντυπωσιακό ντεμπούτο του στην πεζογραφία, προσφέροντας μια πιστή, ποιητική και βαθιά συγκινητική απεικόνιση του πρώτου έρωτα.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Είναι το «Singapore Sling» η πιο παρεξηγημένη ταινία του ελληνικού σινεμά;

Βιβλίο / Είναι το «Singapore Sling» η πιο παρεξηγημένη ταινία του ελληνικού σινεμά;

Μια συζήτηση με τη Μαρί Λουίζ Βαρθολομαίου Νικολαΐδου για την ταινία που αδικήθηκε στην εποχή της, αλλά σήμερα προκαλεί εκ νέου το ενδιαφέρον, και για την «επιστροφή» της μέσα από ένα βιβλίο.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Ντόμινικ Αμερένα: «Έκανα το πειραματόζωο σε ιατρικές δοκιμές για να έχω χρόνο να γράφω ελεύθερα»

Βιβλίο / Ντόμινικ Αμερένα: «Έκανα το πειραματόζωο σε ιατρικές δοκιμές για να έχω χρόνο να γράφω ελεύθερα»

Το πρώτο βιβλίο του Αυστραλού συγγραφέα Ντόμινικ Αμερένα, με τίτλο «Τα θέλω όλα», που πήρε διθυραμβικές κριτικές, κυκλοφορεί στα ελληνικά. Βασικό του θέμα είναι πόσο μπορείς να προσποιηθείς ότι είσαι κάποιος άλλος για να καταφέρεις τους στόχους σου.
M. HULOT
ΕΠΕΞ Μπορούμε να αγαπήσουμε ξανά την Πανεπιστημίου;

Βιβλίο / Μπορούμε να αγαπήσουμε ξανά την Πανεπιστημίου;

«Ένας δρόμος που μοιάζει με κοίτη ποταμού και παρασύρει τους πάντες χωρίς περιορισμούς και απαγορεύσεις», όπως γράφουν οι συγγραφείς του βιβλίου «Οδός Πανεπιστημίου (19ος-20ός αιώνας) - Ιστορία και ιστορίες», Θανάσης Γιοχάλας και Ζωή Βαΐου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιάννης Σολδάτος: «Ο μεγαλύτερος εχθρός μου είναι ο μικροαστισμός» ή «Το σινεμά ως μαζικό λαϊκό θέαμα έχει σχεδόν τελειώσει»

Βιβλίο / Γιάννης Σολδάτος: «Το σινεμά ως μαζικό λαϊκό θέαμα έχει σχεδόν τελειώσει»

Μια συζήτηση με τον σκηνοθέτη, εκδότη και συγγραφέα της συνοπτικής «Ιστορίας του Ελληνικού Κινηματογράφου» που πρόσφατα επανακυκλοφόρησε εμπλουτισμένη και σε ενιαία μορφή από τις εκδόσεις Αιγόκερως.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Απόστολος Βέττας: «Στο θέατρο οι πιστοί δηλώνουν την πίστη τους με το χειροκρότημα»

Βιβλίο / Απόστολος Βέττας: «Στο θέατρο οι πιστοί δηλώνουν την πίστη τους με το χειροκρότημα»

Ο σπουδαίος σκηνογράφος συγκέντρωσε την πολύτιμη σαραντάχρονη εμπειρία του σε ένα δίτομο λεξικό για τη σκηνογραφία, αναδεικνύοντάς την ως αυτόνομη τέχνη και καταγράφοντας την εξέλιξή της στο ελληνικό θέατρο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μ. Αναγνωστάκης «Η χαμηλή φωνή»

Το πίσω ράφι / Μανόλης Αναγνωστάκης: «Τι μένει λοιπόν από τον ποιητή, αν μένει τίποτα;»

Τρεις δεκαετίες μετά την πρώτη της δημοσίευση, η προσωπική ανθολογία του Μανόλη Αναγνωστάκη «Χαμηλή Φωνή» παρουσιάζεται στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, υπενθυμίζοντας τους θεωρούμενους ήσσονες ποιητές μας, όσους έμειναν έξω από κάθε μορφής υψηλή ποίηση.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το παρασκήνιο της διαγραφής του Αντώνη Σαμαρά και άλλες ιστορίες…

Βιβλίο / Το παρασκήνιο της διαγραφής του Αντώνη Σαμαρά και άλλες ιστορίες

Προδημοσίευση από τα «Αδημοσίευτα», το νέο βιβλίο του Νίκου Χασαπόπουλου, όπου ο έμπειρος πολιτικός συντάκτης αποκαλύπτει ιστορίες και παρασκήνια που διαμόρφωσαν την πολιτική ζωή της χώρας.
THE LIFO TEAM
Δημήτρης Καράμπελας: «Σήμερα κανείς δεν πιστεύει στην αλληγορία»

Βιβλίο / Δημήτρης Καράμπελας: «Σήμερα κανείς δεν πιστεύει στην αλληγορία»

Ένας από τους ελάχιστους διανοούμενους στη χώρα, που υπήρξε προνομιακός συνομιλητής του Παπαγιώργη και του Λορεντζάτου. Το τελευταίο του βιβλίο «Το πνεύμα και το τέρας» συνιστά μια ανανέωση του δοκιμιακού λόγου στην Ελλάδα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Για τον Ομάρ Καγιάμ

Ποίηση / «Πίνε, και μη θαρρείς κουτέ, και συ πως είσαι κάτι»: Τα Ρουμπαγιάτ του Ομάρ Καγιάμ

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1131 ο μεγάλος Ιρανός ποιητής που έγραψε αριστουργηματικά ποιήματα για τη ματαιότητα των πραγμάτων, τη μεγαλοσύνη της στιγμής και το νόμο του εφήμερου.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΤΑΜΟΝ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Το πίσω ράφι/ Μαρία Πάουελ «Δεσμά αίματος»

Το πίσω ράφι / «Η ευλογία αλλά και η κατάρα που είναι η οικογένεια»

Η Μαρία Πάουελ, με τη νουβέλα της «Δεσμά αίματος», ζωντάνεψε μια βυθισμένη στη μοναξιά και κυριευμένη από πάθος γυναίκα χωρίς να μαρτυρήσει ούτε ένα από τα εξωτερικά της χαρακτηριστικά, κι εξερεύνησε ένα θέμα που ίσως δεν θα πάψει ποτέ να μας ταλανίζει, την οικογένεια.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
«Από τότε που με έφεραν εδώ, έχω πειστεί ότι έχω πεθάνει»

Βιβλίο / «Από τότε που με έφεραν εδώ, έχω πειστεί ότι έχω πεθάνει»

Το πρωτότυπο science fiction μυθιστόρημα «Οι υπάλληλοι» της Δανής Όλγκα Ράουν κερδίζει υποψηφιότητα για Booker, προβλέποντας εικόνες από τη ζωή αλλόκοτων υπαλλήλων στο μέλλον, βγαλμένες από το πιο ζοφερό παρόν.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ