Η κριτική της εβδομάδας + η επίθεση της Amazon

Facebook Twitter
0

Ξεκινάμε με την κριτική της εβδομάδας, από την Άννα Κουτσιλοπούλου:

To Δωμάτιο

Emma Donoghue, εκδόσεις Ψυχογιός

The Evil that Men do

Η πολυσυζητημένη υπόθεση του Αυστριακού Josef Fritzl, του πατέρα-τύραννου-βιαστή, ενέμπνευσε την Ιρλανδή συγγραφέα να διηγηθεί μία κλειστοφοβική ιστορία αγάπης, μια ιστορία από εκείνες που γίνονται καθηλωτικές, όχι για τη βαναυσότητα του θέματος που πραγματεύονται, αλλά για την ανατριχιαστική τους διείσδυση στην ανθρώπινη φύση.

Ο Τζακ μένει με τη μαμά του κλεισμένος σε ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα και μία πόρτα που παραμένει ερμητικά κλειστή, εκτός από τις νύχτες που ο γερο-Νικ επισκέπτεται τη μαμά. Ο Τζακ είναι μόλις πέντε χρονών, αλλά έχει φτιάξει ήδη τον μικρόκοσμό του, με επίκεντρο τη Μα, και κάποια αντικείμενα, προσωποποιημένα, σχεδόν ζωντανά, που συντροφεύουν όλη τη γνώση και τη φαντασία που διαθέτει το παιδί.

Ο Τζακ αφηγείται τη ζωή στο Δωμάτιο ως τη ζωή που ξέρει, αγαπά και νιώθει άνετα μέσα της. Η στοργή, οι ατελείωτες ιστορίες και η δημιουργική ενασχόληση της μητέρας του μαζί του έχουν δημιουργήσει για τον μικρό ένα «υγιές» περιβάλλον, μέσα στο οποίο μαθαίνει να λειτουργεί φυσιολογικά. Προς αποφυγή spoiler, θα αφήσω τώρα την υπόθεση του βιβλίου στην ησυχία της.

Το «Δωμάτιο» εξιστορείται μέσα από την αστείρευτη λεξιπλασία του μικρού Τζακ. Η κλειστοφοβική διάθεση που δημιουργείται στον αναγνώστη προέρχεται από την επίγνωση της προσωπική μας ελευθερία, όχι από την αντίληψη της πραγματικότητας του Τζακ. Αυτό ακριβώς είναι ένα από τα βασικά θέματα που αγγίζει με εξονυχιστική λεπτομέρεια η Donoghue. Κι έπειτα, με πόση αφοσίωση σκιαγραφεί κάθε παιδική ανάγκη, που δεν είναι τίποτα άλλο, εκτός από το απόλυτο «θέλω» για αγάπη και τρυφερότητα από έναν ενήλικο.

Τελικά, αυτό που πετυχαίνει η Donoghue είναι, μέσα από την πιο διαστρεβλωμένη εκδοχή της πραγματικότητας, να σε κάνει να νοσταλγήσεις, λίγο αρρωστημένα και πολύ ενοχικά, την πληρότητα του ενδομήτριου κόσμου, τόσο προστατευμένου και πλήρη, που συχνά μας καθορίζει απόλυτα και για πάντα.

Άννα Κουτσιλοπούλου

Το μπαράζ της Amazon

Έχω ένα kindle από τα περασμένα Χριστούγεννα, και από τότε είμαι βαθιά ερωτευμένη μαζί του.

Φαντάζομαι ότι ακούγομαι σχεδόν ρετρό, ειδικά τώρα χρονιά που όλοι λένε για το συναρπαστικό iPad, πως στριφογυρίζει και τι φοβερή εμπειρία είναι, αλλά ας μην κάνουμε συγκρίσεις: το kindle είναι για να διαβάζεις βιβλία, τέλος. Το iPad είναι… για όλα τα υπόλοιπα;

Το kindle είναι ελαφρύ, είναι λεπτό, έχει καταπληκτική οθόνη για διάβασμα, έχει ευχάριστη αφή, όχι, δεν είναι touch screen, έχει ατελείωτη μπαταρία (μιλάμε για εβδομάδες, αν όχι για μήνες) και η αναγνωστική του εμπειρία μοιάζει τρομερά με το παραδοσιακό βιβλίο, τόσο πολύ, που κερδίζει όποιον το βλέπει στο πρώτο δευτερόλεπτο. Έχει ενσωματωμένο λεξικό, έχει δυνατότητα σελιδοδεικτών και σημειώσεων, συνδέεται με το ίντερνετ (κάπως πρωτόγονα, είναι η αλήθεια) και παίζει μουσική. Είναι φανερό ότι έχει σχεδιαστεί από ανθρώπους που ξέρουν σε βάθος τι σημαίνει βιβλίο.

Η ολοένα αυξημένη δημοτικότητα του iPad έκανε τους φανατικούς του kindle να ανησυχούν μήπως η Amazon εγκαταλείψει το θέμα και στραφεί στα tablets. Θα ήταν τεράστιο πλήγμα για μένα προσωπικά (έχω συνηθίσει να φεύγω από το σπίτι με πενήντα αδιάβαστα βιβλία σε μέγεθος τετραδίου μέσα σε μία συσκευή που αντέχει την ταλαιπωρία) και το θέμα του χρώματος και του βίντεο με άφηνε αδιάφορη. Τελικά  δεν ήμουν η μόνη, κάθε άλλο: η Amazon χθες παρουσίασε τις νέες σειρές kindle που καλύπτουν όλα τα γούστα: του γκατζετάκια που θέλει κίνηση, χρώμα και το γουάου,  και του αναγνώστη που απλώς θέλει να τον αφήσουν ήσυχο να διαβάζει τα βιβλία του και οι οθόνες αφής τον εκνευρίζουν –άσε που αφήνουν και δαχτυλιές.

Οπότε έχουμε και λέμε: ξαναβγαίνει το παραδοσιακό kindle, με τα κουμπάκια του και με όλα, ακόμα πιο ελαφρύ, ακόμα πιο λεπτό, σε απίστευτα χαμηλή τιμή (79 δολάρια). Επιπλέον, βγαίνει το kindle touch με οθόνη αφής και wi-fi (99 δολάρια) και το kindle touch 3G με..3G (149 δολάρια).

Το αστέρι της σειράς βέβαια είναι το kindle fire, που ορμάει ευθέως στο iPad, αφού κάνει τα ίδια κόλπα (και τρέχει flash!) με λιγότερο χώρο (8 Giga) αλλά στη συγκλονιστική τιμή των 199 δολαρίων.

Ο στόχος της Amazon είναι να πουλήσει τις συσκευές της σε όσους περισσότερους ανθρώπους γίνεται, χωρίς τον ψυχαναγκασμό της πρωτοπορίας. Μένει να δούμε πόσοι είμαστε σ’ αυτό τον κόσμο.

Περισσότερα εδώ κι εδώ

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Άλαν Χόλινγκερστ: «Η γραμμή της ομορφιάς»

Το πίσω ράφι / Η γραμμή της ομορφιάς: Η κορυφαία «γκέι λογοτεχνία» του Άλαν Χόλινγκχερστ

Ο Χόλινγκχερστ τοποθέτησε το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημά του στα θατσερικά '80s και κατάφερε μια ολοζώντανη και μαεστρική ανασύσταση μιας αδίστακτης δεκαετίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ