Γεννημένη και μεγαλωμένη στη Νότια Καλιφόρνια, η Μπριτ Μπένετ, που έχει τιμηθεί από το National Book Foundation των ΗΠΑ και συνεργάζεται, μεταξύ άλλων, με τα έντυπα «The New Yorker», «The New York Times Magazine» και «The Paris Review», μετά το Μητέρες, αφηγείται τη συγκινητική ιστορία των γυναικών δύο γενεών που, αναζητώντας την τύχη τους και επιλέγοντας το μέλλον τους, κάνουν μια δραματική επιλογή που αφορά τη φυλετική τους ταυτότητα. Οι δίδυμες πρωταγωνίστριες της συγγραφέως ξεκινούν το ταξίδι τους από τη μικρή, συντηρητική κωμόπολη ανοιχτόχρωμων μαύρων στον αμερικανικό Νότο, δραπετεύοντας από τη μοίρα τους, που ορίζει να παντρευτούν και να ζήσουν μέσα στη φτώχεια.

Φτάνουν στη νέα Ορλεάνη και κάνουν εντελώς διαφορετικές επιλογές, που θα τις χωρίσουν για πάντα. Η μία παντρεύεται έναν βίαιο μαύρο και επιστρέφει στη γενέτειρά της, ταπεινωμένη, με μια κόρη, ενώ η αδελφή της, υποδυόμενη τη λευκή, παντρεύεται έναν λευκό, αποκρύπτοντας το παρελθόν και την ταυτότητά της. Οι κόρες αυτών των δύο γυναικών θα αλλάξουν την ιστορία και θα φέρουν στην επιφάνεια τα ζητήματα της φυλετικής καταγωγής, των προκαταλήψεων και το τίμημα που τόσο πολλοί πληρώνουν για μια νέα ταυτότητα.

Το Αόρατο μισό εξετάζει ένα ζήτημα που ξεπερνά την ιστορία της φυλής, ανατέμνοντας τους λόγους που ωθούν κάποιον να ζήσει ως άλλος.

Το όνομά της, το οποίο προφέρεται «κάμα-λα», στα ινδικά σημαίνει «ανθός λωτού» - πρόκειται για το φυτό που φυτρώνει στον πυθμένα του ποταμού και το άνθος του βγαίνει στην επιφάνεια. Η μητέρα της Σιάμαλα εγκατέλειψε το Δελχί στα δεκαεννέα της για μεταπτυχιακές σπουδές στο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια, διδακτορικό στην Ενδοκρινολογία και έρευνα για τον καρκίνο του μαστού. Σε αυτήν της την πορεία δεν την εμπόδισε κανείς, άλλωστε η γιαγιά της Κάμαλα, μια εξαιρετικά δυναμική γυναίκα, φιλοξενούσε γυναίκες θύματα κακοποίησης, ενώ ο παππού της, έχοντας υπάρξει μέλος του κινήματος για την ανεξαρτησία της Ινδίας, ήταν ανώτερος διπλωματικός υπάλληλος, τοποθετημένος στη Ζάμπια. Με αυτό το background, το σθένος και η δύναμη που έχει επιδείξει στην πορεία της μέχρι σήμερα είναι αυτονόητα.

Η περιπέτεια της «αμερικανικής» διαδρομής του πατέρα της Ντόναλντ Χάρις είναι εξίσου ενδιαφέρουσα. Άριστος μαθητής από την Τζαμάικα, έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, γεγονός καθόλου αυτονόητο εκείνη την εποχή, κι αργότερα δίδαξε στο Στάνφορντ. Με τη Σιάμαλα γνωρίστηκαν την εκρηκτική εποχή των αρχών της δεκαετίας του ’60, όταν τα φοιτητικά κινήματα αγωνίζονταν για μια νέα Αμερική. Αργότερα οι δύο νέοι χώρισαν, εκείνη έμεινε μόνη της, με την Κάμαλα και την αδελφή της Μάγια, έχοντας, όπως έλεγε, δύο στόχους στη ζωή: να μεγαλώσει τις κόρες της και να βρει θεραπεία για τον καρκίνο του μαστού. Δυστυχώς, πέθανε στα εβδομήντα της από καρκίνο.

Η αυτοβιογραφία της Κάμαλα Χάρις, της υπεράξιας δυναμικής γυναίκας που διετέλεσε γενική εισαγγελέας της Καλιφόρνιας και γερουσιαστής, πριν γίνει η πρώτη Αφροαμερικανή και ασιατικής καταγωγής γυναίκα αντιπρόεδρος της Αμερικής, εστιάζει στην ιστορία μιας σύγχρονης αμερικανικής οικογένειας μεταναστών με ευαισθησίες και πολιτική συνείδηση, που αγωνίστηκε για κοινωνική δικαιοσύνη, εναντίον κάθε μορφής ρατσισμού και της αδιαφορίας που την προκαλεί, για μια δημοκρατία που δεν απειλείται από τον φόβο και τη μισαλλοδοξία.

Σε νέα μετάφραση κυκλοφορεί το εθιστικό διεθνές μπεστ-σέλερ του Καναδού Μάικλ Οντάατζε.

Ο Άγγλος Ασθενής ανήκει σ’ εκείνα τα βιβλία που δεν μπορείς να τους αντισταθείς. Καταρχάς, γιατί το έχεις δει στο σινεμά, όπου ευτύχησε να έχει μια αψεγάδιαστη σκηνοθεσία, με εξαιρετικές ερμηνείες και φόντο μια εποχή και ένα σκηνικό που σου κόβουν την ανάσα. Τοποθετημένο στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πέρα από τη φρίκη του πολέμου, προσφέρει εκείνη τη γλυκιά αίσθηση ότι όλα ξαναγεννιούνται από την αρχή. Ο πολυγραφότατος Καναδός ποιητής και πεζογράφος Μάικλ Οντάατζε, γεννημένος το 1943 στη Σρι Λάνκα, τιμήθηκε το 1992 με το βραβείο Booker για το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, που μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από τον σκηνοθέτη Άντονι Μιγκέλα, αποσπώντας άπειρα διεθνή βραβεία και Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, κάνοντας παράλληλα εκατομμύρια θεατές να ταξιδέψουν σε μια ηρωική εποχή συγκλονιστικών γεγονότων και μεγάλων ερώτων. Αν κάποιος ξεχάσει για λίγο τη συναρπαστική ταινία, θα μπορέσει να εντρυφήσει στη μαγική αφήγηση του Οντάατζε και την ιστορία τεσσάρων απελπισμένα μοναχικών ανθρώπων, που ο πόλεμος ρήμαξε τις ζωές τους. Μια εξουθενωμένη νεαρή νοσοκόμα, ένας άντρας με παραμορφωμένο από εγκαύματα πρόσωπο που κρύβει μυστικά και μπερδεμένες ιστορίες σχετικά με το παρελθόν του, ένας ακρωτηριασμένος απατεώνας κι ένας Ινδός στρατιώτης σκαπανέας, των οποίων οι πορείες διασταυρώνονται μέσα σε μια εγκαταλελειμμένη βίλα στην Ιταλία. Μια σειρά αποκαλύψεων μάς ταξιδεύει από το Λονδίνο στο Κάιρο, από την αγγλική εξοχή στη Σαχάρα, σε βομβαρδισμούς και δολοφονίες, έναν κόσμο όπου η επιβίωση είναι ένα αιματηρό παιχνίδι. Το 2018, το διεθνές αυτό μπεστ-σέλερ τιµήθηκε µε το Golden Booker, το επετειακό βραβείο για το καλύτερο βιβλίο στα πενήντα χρόνια του θεσµού.

Πότε εμφανίστηκαν στο νεοελληνικό κράτος οι ψυχοδραστικές ουσίες που έγιναν ευρύτερα γνωστές με τον συχνά ανακριβή όρο «ναρκωτικά»; Σε ποια κοινωνικά στρώματα άρχισαν να διαδίδονται και με τι επιπτώσεις, πώς πέρασαν στον δημόσιο λόγο, τι αντιμετώπιση είχαν από κυβερνήσεις, αρχές, δημοσιογράφους, πολιτικούς και λογής ειδικούς;

Πότε βγήκαν στην παρανομία και γιατί (υπόψη ότι η καλλιέργεια της κάνναβης συνέβαλε σημαντικά στην εθνική οικονομία προτού απαγορευτεί), τι αποτέλεσμα είχε αυτή η εξέλιξη και η «δαιμονοποίηση» των εν λόγω ουσιών, μαζί με τον στιγματισμό των χρηστών που τη συνόδευε, ιδίως των περισσότερο αντισυμβατικών, όπως οι ρεμπέτες, και γενικότερα των μη προνομιούχων; Πώς όλα αυτά σχετίζονταν με τις κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές μεταβολές που συνέβαιναν στο μεταξύ στην Ελλάδα και στον κόσμο;

Τα παραπάνω ερωτήματα αποτελούν τη ραχοκοκαλιά αυτού του ιδιαίτερα ενδιαφέροντος πονήματος του ερευνητή Κωστή Γκοτσίνα, επιστηµονικού µέλους του Τµήµατος Νεότερων και Σύγχρονων Σπουδών της Γαλλικής Σχολής Αθηνών, η οποία είναι και συνεκδότρια.

Σε µια εποχή που ο δημόσιος λόγος για τις ψυχοδραστικές ουσίες και οι περί αυτών πολιτικές αναθεωρούνται ριζικά σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες –ήδη από το 2017 η φαρμακευτική κάνναβη είναι νόμιμη και στη χώρα μας-, με την επιστήμη να εστιάζει πλέον πιο ελεύθερα και πιο μεθοδικά σε θεραπευτικές και άλλες, θεωρούμενες ως δυνάμει επωφελείς ιδιότητές τους, βιβλία σαν αυτό ανοίγουν ορίζοντες σε ένα εν πολλοίς ανεξερεύνητο εγκυκλοπαιδικό, ιστορικό και ερευνητικό πεδίο. Μαθαίνουμε, μεταξύ άλλων, ότι ο ίδιος ο βασιλιάς Γεώργιος Α’ είχε «διαφημίσει» τονωτικό ρόφημα με εκχύλισμα κόκας (1902), ότι τη δεκαετία του 1910 η μισή Αθήνα σνίφαρε αιθέρα και ότι η ηρωίνη συστηνόταν από γιατρούς και φαρμακοποιούς των αρχών του 20ού αιώνα ως θαυματουργό πολυφάρμακο!

Το νέο αστέρι του crime, ο Βρετανοκύπριος Άλεξ Μιχαηλίδης, κατάφερε να φτάσει στην κορυφή των best-sellers των «New York Times» με το ντεμπούτο του Η σιωπηλή ασθενής, ένα μυθιστόρημα που αγάπησε ιδιαίτερα και το ελληνικό κοινό. Η απλή, ανεπιτήδευτη πρόζα, η κοφτή, εντελώς κινηματογραφική του γραφή, τα προσεκτικά επιλεγμένα δάνεια από την ψυχιατρική επιστήμη, οι αναφορές του στην ευριπίδεια μυθολογία της Άλκηστης και το συνταρακτικό plot twist του φινάλε ήταν μερικά από τα στοιχεία που τον έκαναν να ξεχωρίσει. Δύο χρόνια μετά, ο Μιχαηλίδης επιστρέφει με το δύσκολο task του δεύτερου μυθιστορήματος και οι πρώτες κριτικές μιλάνε για κάτι εξίσου δυνατό, απρόβλεπτο και υψηλού επιπέδου. Η ιστορία ενός χαρισματικού καθηγητή του Κέμπριτζ, που λατρεύουν οι πάντες, και ιδιαίτερα μια κλειστή ομάδα ευνοούμενων φοιτητριών του, που είναι γνωστές ως «Κόρες», παίρνει απρόβλεπτη τροπή όταν μία από αυτές βρίσκεται δολοφονημένη. ο Μιχαηλίδης δανείζεται εκ νέου στοιχεία από την αρχαία Ελλάδα, που έχει παραδεχτεί πως τον συναρπάζει, και μας ταξιδεύει αυτήν τη φορά από τα Ελευσίνια Μυστήρια ως την κάθοδο της Περσεφόνης στον Άδη, επιφυλάσσοντας ξανά ένα σοκαριστικό φινάλε που δεν πρέπει να αποκαλύψει κανείς. Το page-turner του καλοκαιριού είναι ένα μυθιστόρημα που υπόσχεται έντονες στιγμές αγωνίας.

«Δεν έχω τόσο πολλές ιδέες για ιστορίες. Αν είχα περισσότερες ιδέες, θα τις έγραφα, αλλά δυστυχώς αυτές έρχονται αραιά. Περισσότερο θα με χαρακτήριζα περιστασιακό συγγραφέα. Δεν με ενδιαφέρει να πιεστώ να γράψω μυθιστορήματα αναγκαστικά για να επιβιώσω. Είμαι χαρούμενος που γράφω ιστορίες στον δικό μου ρυθμό» δηλώνει ο Ted Chiang, ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας. Όντως, μέχρι στιγμής έχει κυκλοφορήσει δεκαοκτώ διηγήματα σε διάστημα περίπου τριάντα χρόνων (γράφει από τη δεκαετία του ’90). Το όνομά του έγινε ευρύτερα γνωστό το 2016 από το φιλμ Η Άφιξη του Ντενί Βιλνέβ και κάθε φορά που εκδίδει νέα ιστορία είναι γεγονός. H Εκπνοή είναι μια συλλογή βασισμένη στο πιο πρόσφατο συγγραφικό του έργο. Εννιά διηγήματα που πραγματεύονται τη θέση του ανθρώπου στο Διάστημα, τη φύση της ανθρωπότητας, τη βιοηθική, την ψηφιακή πραγματικότητα, την ελεύθερη βούληση και τον ντετερμινισμό, τα ταξίδια στον χρόνο και την τεχνητή νοημοσύνη. Αντίθετα με συναδέλφους του που δραστηριοποιούνται στον τομέα του φανταστικού, το έργο του αφορά ένα πιο κοντινό παρόν, όπου η καθημερινή ζωή μπλέκεται με τις τεχνολογικές εξελίξεις και το απρόσμενο μέσα από ένα πιο βαθύ, φιλοσοφικό πρίσμα, που δεν είναι άμεσα ορατό. Θυμίζει αρκετά το τηλεοπτικό «Black Mirror», αποφεύγοντας τον κυνισμό της βρετανικής τηλεοπτικής σειράς, γι’ αυτό είναι τόσο συγκλονιστικό και πανανθρώπινο.

Στο όγδοό του βιβλίο ο βραβευμένος με Νόμπελ Βρετανός συγγραφέας Καζούο Ισιγκούρο (το πρώτο μετά τη βράβευσή του το 2017) μας μεταφέρει σε μια δυστοπική κοινωνία όπου Τεχνητοί Φίλοι πωλούνται σε καταστήματα για να κρατούν συντροφιά σε παιδιά και εφήβους. Η Κλάρα, μια Τεχνητή Φίλη με εκπληκτική παρατηρητικότητα και ιδιαίτερη ευαισθησία, παρακολουθεί με προσοχή από τη θέση του μαγαζιού που την πουλάει τη συμπεριφορά όσων έρχονται για να ρίξουν μια ματιά αλλά και όσων περνούν απ’ έξω, στον δρόμο, ελπίζοντας πως σύντομα κάποιος θα τη διαλέξει. Η μεγαλύτερή της επιθυμία είναι να αγοραστεί από κάποιο παιδί και να γίνει γι’ αυτό η καλύτερη Τεχνητή Φίλη. Τελικά την επιλέγει η 14χρονη Τζόσι που πάσχει από μια σπάνια αρρώστια. Το Η Κλάρα και ο ήλιος είναι ένα βαθιά συγκινητικό βιβλίο που παρουσιάζει μια μοναδική άποψη του διαρκώς μεταβαλλόμενου κόσμου μας μέσα από τα μάτια μιας αξέχαστης αφηγήτριας. Η αριστοτεχνικά συγκρατημένη πρόζα του Ισιγκούρο ενισχύει τη συναισθηματική δύναμη και τη σπάνια τρυφερότητα του κειμένου, που διερευνά το πλέον θεμελιώδες ερώτημα: Τι σημαίνει στ’ αλήθεια ν’ αγαπάς;