ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Το μοναδικό κορίτσι στη χαοτική λυκοφωλιά του Rolling Stone

Το μοναδικό κορίτσι στη χαοτική λυκοφωλιά του Rolling Stone Facebook Twitter
0

Οταν η Ρόμπιν Γκριν μπήκε για πρώτη φορά στα γραφεία του Rolling Stone στο Σαν Φρανσίσκο για συνέντευξη προς αναζήτηση εργασίας ήταν 1970, το περιοδικό του Γιαν Βένερ είχε ήδη συμπληρώσει τρία χρόνια χαοτικά συναρπαστικής ύπαρξης ενώ η ίδια είχε κλείσει τα 25 και βολόδερνε στα πέριξ του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ ως αιώνια μεταπτυχιακή φοιτήτρια με αφηρημένες συγγραφικές φιλοδοξίες.

Στο περιοδικό το οποίο λειτουργούσε ως άναρχη λυκοφωλιά για μια κλειστή αντροπαρέα συντακτών που κάθε τόσο έσπαγε νέα ρεκόρ στην κλίμακα του τριπτύχου «sex & drugs & rock 'n' roll», είχε πάει με χαμηλές βλέψεις αναζητώντας μια θέση γραμματέως ή βοηθού (γενικώς), αλλά μετά τη συνέντευξη με τον Βένερ έφυγε εξασφαλίζοντας την πρώτη δημοσιογραφική της ανάθεση.

Το μοναδικό κορίτσι στη χαοτική λυκοφωλιά του Rolling Stone Facebook Twitter
Αθώες, ψυχεδελικές εποχές: Η Ρόμπιν δεν παρέλειψε να βιώσει κι εκείνη σε φουλ ένταση το ροκ lifestyle των συναδέλφων της όπως ο Χάντερ Σ. Τόμσον

Η αλήθεια είναι ότι κουβαλούσα πολύ εγωισμό για να παίρνω συνεντεύξεις από άλλους, όσο διάσημοι κι αν ήταν.

Θα ακολουθούσαν κι άλλες με αποτέλεσμα γρήγορα να κατοχυρωθεί στην πιάτσα ως η μοναδική γυναίκα – δημοσιογράφος της πάλαι πότε «βίβλου του ροκ και τους ελευθέριου lifestyle» (αλλά και του είδους της Νέας Δημοσιογραφίας με την επιφανή εξαίρεση της Τζόαν Ντίντιον φυσικά), τίτλο που θα κατείχε για τα επόμενα τρία χρόνια περίπου, διάστημα που καταγράφεται γλαφυρά στο βιβλίο με τα απομνημονεύματά της από εκείνη την «τρελή» εποχή και μόλις κυκλοφόρησε με τον προφανή τίτλο «Το μοναδικό κορίτσι» (The Only Girl).

Μεταξύ των πιο επιφανών ιστοριών, συνεντεύξεων και προφίλ που έκανε για το περιοδικό – συχνά με την συνοδεία της μετέπειτα διάσημης φωτογράφου Άνι Λίμποβιτζ – ήταν ένα μεγάλο ρεπορτάζ στα άδυτα της Marvel Comics, ένα «κυνηγητό» των Grateful Dead σε μία από τις περιοδείες τους και μια μάταιη πλην συναρπαστική απόπειρα συνέντευξης (ή έστω συνεννόησης) με τον εντελώς «καμένο» Ντένις Χόπερ στην έρημο του Νιου Μέξικο.

Συγχρόνως δεν παρέλειψε να βιώσει κι εκείνη σε φουλ ένταση το ροκ lifestyle των συναδέλφων της, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν «εμβληματικές» (και εμβληματικά χαμένες στη ναρκω-κοσμάρα τους) μορφές της Νέας Δημοσιογραφίας, όπως ο Χάντερ Σ. Τόμσον.

Το μοναδικό κορίτσι στη χαοτική λυκοφωλιά του Rolling Stone Facebook Twitter
Με τον σύζυγό της Μίτσελ Μπέρτζες (επίσης σεναριογράφο και παραγωγό) κρατώντας τα Emmy σεναρίου για τους Sopranos το 2003

Το τέλος ήρθε μάλλον άδοξα αν και όχι εντελώς απροσδόκητα. Ήταν στα μέσα του 1973 όταν αρνήθηκε να παραδώσει ένα μεγάλο στόρι που είχε αναλάβει με θέμα τα παιδιά του δολοφονημένου Ρόμπερτ Κένεντι.

Οι λόγοι ήταν σοβαροί – είχε καταλήξει στο κολεγιακό κρεβάτι («στρώμα νερού» για την ακρίβεια) του Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ και κατά συνέπεια θεώρησε ότι είχε πληγεί σοβαρά η δημοσιογραφική ακεραιότητα του άρθρου – ο Γιαν Βένερ όμως την έβγαλε αμέσως από την ταυτότητα των επίλεκτων συνεργατών του εντύπου.

Για καιρό έμοιαζε χαμένη και χωρίς καμιά διάθεση να επιστρέψει στη δημοσιογραφία. Εκ των υστέρων όμως, η ίδια δηλώνει ευγνώμων γι' αυτή την εξέλιξη. Και δικαίως, αφού η απόλυσή της από το Rolling Stone έγινε η αρχή μιας νέας πορείας που θα την οδηγούσε στο σενάριο τηλεοπτικών σειρών και μάλιστα των πιο έγκριτων από αυτές με αποκορύφωμα τη συμμετοχή της στο γράψιμο των Sopranos, δραστηριότητα για την οποία τιμήθηκε και με το βραβεία Emmy το 2001, το 2003 και το 2004.

«Έτσι κι αλλιώς είχα τελειώσει με τη δημοσιογραφία και με το Rolling Stone» θυμάται σήμερα. «Ακόμα και τώρα δυσκολεύομαι να το παραδεχτώ, αλλά η αλήθεια είναι ότι κουβαλούσα πολύ εγωισμό για να παίρνω συνεντεύξεις από άλλους, όσο διάσημοι κι αν ήταν. Ήθελα ιδανικά τα πάντα – και κυρίως το γράψιμο – να περιστρέφονται γύρω από μένα. Υπήρχε πάντα αυτό το κομμάτι του εαυτού μου που απαιτούσε να είμαι εγώ η σταρ. Ακούγεται φριχτό, αλλά είναι η αλήθεια. Από την άλλη, όσες φορές φαινόταν να συμβαίνει μια τέτοια αναγνώριση, με έπιανε τρόμος. Ειρωνικό, το ξέρω...»

Βιβλίο
0

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Άλαν Χόλινγκερστ: «Η γραμμή της ομορφιάς»

Το πίσω ράφι / Η γραμμή της ομορφιάς: Η κορυφαία «γκέι λογοτεχνία» του Άλαν Χόλινγκχερστ

Ο Χόλινγκχερστ τοποθέτησε το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημά του στα θατσερικά '80s και κατάφερε μια ολοζώντανη και μαεστρική ανασύσταση μιας αδίστακτης δεκαετίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ