Η γκαλερί Bernier/Eliades παρουσιάζει την τρίτη ατομική έκθεση της Χριστιάνας Σούλου Στερέωμα, την Παρασκευή, 12 Ιανουαρίου 2024 και ώρα 18:00-21:00. Η καλλιτέχνης θα παρευρεθεί στα εγκαίνια.

 

Στην έκθεση η καλλιτέχνης διαμορφώνει μία διάταξη αποτελούμενη από περίπου 25 έργα, βασισμένα σε μελέτη σχεδίων της προηγούμενης δουλειάς της Water και σε επιλογή παλαιότερων σχεδίων της σειράς Φανταστικά Όντα - μετά τον Borges. Ο κοινός παρονομαστής και το σημείο που ενώνει τα έργα αυτής της παρουσίασης είναι το ζήτημα της σχέσης κίνησης - έμψυχης μορφής, όπως αυτή αποτυπώνεται με μολύβι σε χαρτί. Ο τίτλος της έκθεσης, Στερέωμα, προκύπτει από την απόσταση που παίρνει η καλλιτέχνης από κάθε αναπαραστατική αφήγηση για να φτάσει σε μία αλήθεια που δεν διαδραματίζεται μέσα στον χρόνο, αλλά σε μία στιγμή που ξεφεύγει από κάθε διάρκεια.

 

«Στερέωμα, όπως ο έναστρος ουρανός. Τα αστέρια που φωτίζουν μέσα στη νύχτα, ακίνητα σαν καρφιτσωμένα - στιγμές που ξεφεύγουν από κάθε διάρκεια - κι όμως σε διαρκή κίνηση.»

 

Το έργο της Χριστιάνας Σούλου, ερευνητικό, αινιγματικό και εμμονικό, πηγαίνει πέρα από την αναπαράσταση και την απλή καταγραφή για να εστιάσει στην βαθύτερη ψυχή των πραγμάτων - σ' αυτό που ζωντανεύει τις μορφές ώστε αυτά που κάνει να είναι πράγματα ζωντανά[1] και έμψυχα. Στα έργα της ο μύθος και η ακραία υποκειμενικότητα συναντιούνται σε εικόνες που λειτουργούν ως μέρος του μαγικού, ως τελετουργικές επωδοί. Μέρος αυτής της τελετουργίας αποτελούν οι τίτλοι των έργων οι οποίοι συνιστούν ένα παράλληλο κειμενικό έργο. Τα έργα της Σούλου είναι μεταφορικά σε μία διαδικασία διαδοχικών μεταμφιέσεων, συμπεριλαμβανομένου και του φύλου. Μία ανθρώπινη μορφή μπορεί κάλλιστα να μην είναι ούτε αγόρι ούτε κορίτσι. Είναι ο «έφηβος-κόρη». Πέρα από έναν ερωτισμό απαλλαγμένο από τα όρια του σώματος, τα έργα της αφορούν «το όνειρο ενός έρωτα απαλλαγμένου από τα όρια του φύλου που διαπερνά τα σώματα ανδρών και γυναικών, αγοριών και κοριτσιών, όπως το φως από το γυαλί». Η δουλειά της δείχνει ακόμα τις αποκλίσεις μεταξύ του ωραίου και του άσχημου. Για τη Σούλου η ασχήμια αποτελεί αισθητική αλήθεια και η πραγματική ομορφιά σχετίζεται με το τερατώδες, όπως η κόλαση είναι ένας κοίλος ουρανός. Ωστόσο, τα πραγματικά θέματα των έργων της, αυτά με τα οποία θέλει να μας συνδέσει διαμέσου των ανθρώπων, των ζώων και των λοιπών στοιχείων που απεικονίζονται είναι η ανησυχία, η βία, το κακό, ο έρωτας, η σαγήνη, ο θάνατος: οι μεγάλες εικόνες που διασχίζουν τους ανθρώπους, τα ζώα, τη φύση.

 

Για την καλλιτέχνη, αυτό που ζωντανεύει τις μορφές είναι οι κινητήριες δυνάμεις. Οι δυνάμεις αυτές, ζωώδεις, περιστροφικές, εμπεριέχουν την αλήθεια των μορφών. Αυτές καθιστούν τις μορφές έμψυχες, τις κινούν και είναι κοινές για όλες τις μορφές είτε αυτές είναι ανθρώπινες είτε προέρχονται από τον ζωικό και φυτικό κόσμο. Η δουλειά της Σούλου αποτελεί μετατροπή αυτών των δυνάμεων σε γραμμές και μορφές. Καταγράφει μία ανατομία της κίνησης και όπως η ίδια λέει, το έργο της μπορεί να θεωρηθεί σαν «μία μελέτη της καμπύλης». Η έμπνευση της προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από τη φύση, για την οποία πιστεύει ότι ο αληθινός χαρακτήρας και το πραγματικό της νόημα είναι το υπερφυσικό. Η ακρίβεια της γραμμής της Σούλου είναι θεμελιώδης. Η γραμμή της, λεπτοφυής, ερεβώδης και την ίδια στιγμή σταθερή και αποφασιστική, στοχεύει στην καθαρότητα που για την καλλιτέχνη σημαίνει το φως. Τα έργα της είναι περιστροφικά, μπορεί να τα δει κανείς από οποιαδήποτε πλευρά και κυρίως να τα συλλάβει και να τα φανταστεί τρισδιάστατα, σαν αντικείμενα - μορφές που κινούνται σε ένα κινούμενο χώρο.

 

Η Χριστιάνα Σούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από την Αλεξάνδρεια, όπου πέρασε μεγάλο μέρος των παιδικών της χρόνων και σπούδασε στην École Nationale Supérieure des Beaux - Arts στο Παρίσι. Είναι μία διεθνώς αναγνωρισμένη εικαστικός με πληθώρα ομαδικών και ατομικών εκθέσεων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ενδεικτικά αναφέρονται οι ατομικές μουσειακές εκθέσεις της Neun neue Räume (2023) και Hommage aux mères (2018) στο ίδρυμα Fürstenberg Zeitgenössisch της Γερμανίας, Sonnet to the Nile (2016) στο Kölnischer Kunstverein της Κολωνίας και Christiana Soulou (2016) στο ίδρυμα BALTIC Centre for Contemporary Art της Αγγλίας. Έχει επίσης συμμετάσχει στην 55η Μπιενάλε Βενετίας (2013), την 4η Μπιενάλε του Βερολίνου (2006) και στην έκθεση Skin Fruit: Selections from the Dakis Joannou Collection (2010) στο New Museum της Νέας Υόρκης. Τέλος, σημειώνεται η πρόσφατη συνεργασία της με τον οίκο μόδας Christian Dior, στο Dior Cruise Collection (2022).