H Κβαντική Υπέρθεση είναι ένας καλός τρόπος για να προσεγγίσει κανείς αυτές τις εικόνες: μιά θεμελιώδης αρχή της κβαντικής μηχανικής, υποστηρίζει ότι ένα φυσικό σύστημα υπάρχει εν μέρει σε όλες τις θεωρητικά δυνατές καταστάσεις του, ταυτόχρονα. Η Γάτα του Schroedinger, ένα πείραμα σκέψης που διατυπώθηκε από τον Αυστριακό φυσικό Erwin Shroedinger το 1935 περιλαμβάνει ένα φανταστικό σενάριο στο οποίο μια γάτα που τοποθετείται σε ένα σφραγισμένο κουτί, μαζί με μια φιάλη με δηλητήριο και μια ραδιενεργό πηγή, βρίσκεται σε μια ενδιάμεση κατάσταση, συγχρόνως νεκρή και ζωντανή. Ωστόσο, όταν υπόκειται σε παρατήρηση γίνεται αντιληπτή είτε ως νεκρή είτε ως ζωντανή. Αυτό που προκύπτει ως αποτέλεσμα είναι το ζήτημα του πότε ακριβώς η κβαντική υπέρθεση έρχεται σε ένα τέλος: πότε καταρρέει στην “πραγματικότητα”, στη μία ή την άλλη δυνατότητα.
Στο έργο της Michele Abeles, η οποία έχει χρησιμοποιήσει το διάγραμμα της Γάτας του Schroedinger για το τρίπτυχο της Coaches, 2013, «οι εικόνες είναι σε μια διαρκή κατάσταση μετακίνησης, ποτέ δεν υλοποιoύνται πλήρως. Είναι σε ένα μεταίχμιο καταστάσεων, βλέπω την κάθε εικόνα ή τμήματα της κάθε εικόνας σαν να ταξιδεύουν μέσα από τα κενά που τις χωρίζουν. Σαν αυτό που βρίσκεται γύρω από την εικόνα, ο αρνητικός χώρος, να είναι εξίσου σημαντικός με την εικόνα. Οι ίδιες οι εικόνες είναι άυλες». Η πιό πρόσφατη εμπλοκή της Abeles με την οθόνη του υπολογιστή δεν έχει αλλάξει εντελώς τον τρόπο που κατασκευάζει εικόνες: στα πρόσφατα αυτο-αναφορικά "φωτομοντάζ" της αναγνωρίζουμε μέρη από προηγούμενα φωτογραφικά έργα, ένα γόνατο, μια κανάτα, ένα εμπριμέ ύφασμα, όπως ακριβώς μπορούσαμε να δούμε αντικείμενα που μεταφέρονταν από εικόνα σε εικόνα στις συνθέσεις που παρήγε εξ’ολοκλήρου μέσα στην κάμερα γύρω στο 2010.
ΠΟΤΕ | 29/06/2013 |
ΠΟΥ | ANDREAS MELAS & HELENA PAPADOPOULOS |