«Ο ΑΠΩΤΕΡΟΣ ΠΡΟΓΟΝΟΣ»
Οι «Πέρσες» του Αισχύλου, σε παραστάσεις των οποίων, στην ελληνική σκηνή και στην Επίδαυρο, είναι αφιερωμένη η έκθεση κοστουμιών του Μουσείου Επιδαυρίων στο χώρο του αρχαίου θεάτρου, είναι ο παππούς, ο απώτερος πρόγονος του παγκόσμιου θεάτρου. Το πρώτο, σωζόμενο θεατρικό έργο. Και δεν το τιμάμε μόνον ως πρώτο, αλλά και ως αριστούργημα.
Παρ’ ότι η θεωρία, ορθά, λέει πως η καταγωγή του αρχαίου τραγικού θεάτρου είναι ο διθύραμβος και οι διονυσιακές τελετές, δηλαδή ένα συναξάρι της γέννησης, του θανάτου και της ανάστασης του Βάκχου και, στη συνέχεια, η ουσία του διονυσιακού μαιναδισμού και της έκλυσης των ερωτικών ενστίκτων, το πρώτο θεατρικό δράμα έχει θέμα ιστορικό, και μάλιστα αναπαριστά και καταγράφει μια σύγχρονη, με το κοινό του, ιστορική στιγμή. Τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Αλλά ο μεγάλος ποιητής, για να αποφύγει την κολακεία των νικητών και να συντηρήσει την αλαζονεία της νίκης, μεταθέτει τα δρώμενα στην Περσία και, μέσα από τον θρήνο των ηττημένων και την κριτική της έπαρσης του επιδρομέα, ψάλλει τον θρίαμβο των νικητών, χωρίς να προβάλει κανέναν επώνυμο, αφήνοντας να εννοηθεί πως η νίκη ήταν αποτέλεσμα δημοκρατικής αγωγής, παιδείας και ήθους.
Οι Ελληνες ερμηνευτές των «Περσών» προσέγγισαν με μιαν ποικιλία εκφραστικών εργαλείων (εικαστικών, μουσικών, φωνητικών, γλωσσικών, κινησιολογικών) το αριστούργημα του Αισχύλου. Επρεπε, κάθε φορά, να λύσουν περίπλοκα προβλήματα, π.χ., τι γνώριζε ο Αισχύλος για το τι φορούσαν οι άνδρες και οι Βασίλισσες των Περσών, πώς ήταν στα μοιρολόγια τους και ποια τα ταφικά τους ήθη, αφού το έργο, για πρώτη φορά στην ιστορία του θεάτρου, φέρνει στη σκηνή φάντασμα και ο Χορός τελεί δρώμενο ανάκλησης νεκρού.
Τα ντοκουμέντα της φετινής έκθεσης είναι ένα τεκμήριο αυτής της ερμηνευτικής εποποιίας εκατό, περίπου, χρόνων μιας τραγωδίας 2.481 ετών!
Κώστας Γεωργουσόπουλος (Ιούνιος 2009)
| ΠΟΤΕ | 03/07/2009 - 22/08/2009 |
