Αλέξανδρος Φασόης, «Απορία προς τα έθνη» του Πάρι Τακόπουλου

Ένα ψηφιακό εικαστικό περιβάλλον με σχέδια και εικονογράφηση της Νερίνας Λυμπεροπούλου για το ομότιτλο δίτομο ποιητικό έργο του Πάρι Τακόπουλου. Με τις φωνές των: Μάγιας Λυμπεροπούλου, Ρένης Πιττακή και του Πάρι Τακόπουλου. Ιδέα, υλοποίηση, μουσική και σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Φασόη.

Το αφιέρωμα συμπληρώνεται από μια σειρά διαλέξεων/συζητήσεων: Δευτέρα 24/6: Eγκαίνια-κέρασμα παρουσία του συγγραφέα και ποιητή Πάρι Τακόπουλου. Τρίτη 25/6: »Τα σχέδια και η εικονογράφηση της εικαστικού Νερίνας Λυμπεροπούλου», παρουσίαση και συζήτηση από τη ζωγράφο Μαρία Νικολάου και το σκηνοθέτη Αλέξανδρο Φασόη. Τετάρτη 26/6: »Το ποιητικό και θεατρικό έργο του Πάρι Τακόπουλου», διαλέξεις και συζήτηση από τους μεταφραστές Ελευθέριο Ανευλαβή και Τζίνα Καρβουνάκη. Πέμπτη 27/6: »To έργο τέχνης και η διάδρασή του», διαλέξεις από την καθηγήτρια Ψυχολογίας Χλόη Κολύρη και τον καθηγητή Μουσικολογίας Γιώργο Μανιάτη. Συντονίζει η Τζίνα Καρβουνάκη.

Το ποιητικό κείμενο του Πάρι Τακόπουλου, στο δίτομο έργο «Κενή Διαθήκη & Απορία προς τα Έθνη», μας οδηγεί στην ανακάλυψη ενός νέου γλωσσικού ιδιώματος, μιας γλωσσικής αναταραχής, θα λέγαμε, που προκαλείται από την εμφάνιση ενός «άλλου» νοήματος, την εκδήλωση μιας μετατόπισης στην αντίληψη και το μηχανισμό της λεκτικής επικοινωνίας.

Η εμφάνιση, η εναλλαγή και η λειτουργία των εικόνων και των ήχων οφείλουν, μέσα σε αυτή την περιδίνηση και την αναταραχή του λόγου, να υπερκεράσουν κάθε αφηγηματική αληθοφάνεια και κάθε συμβατική καθημερινότητα, που θα διακινδύνευε την αυτάρκεια και την αυτοδυναμία αυτού του ιδιαίτερου ποιητικού λόγου.

Αλλά, ταυτόχρονα, οφείλουν να υπηρετήσουν και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα μιας διανοητικής δυσανεξίας, που αγγίζει τα όρια της υπαρκτικής απόγνωσης. Αγγίζει τα όρια της κενότητας και της απορίας που μεταφέρονται πλέον στις μέρες μας, μέσα σε κάθε πολιτιστική μας έκφανση. Αυτά τα στοιχεία είναι που ανασύρονται στους άπειρους αυτοματισμούς της γλώσσας και της μνήμης, αλλά και των στερεότυπων της αντίληψης που έχουμε για τη σημασία των εικόνων, των ονείρων και των αφηγήσεών μας, όπως χαρακτηριστικά αυτά εκφράζονται στην επανάληψη των κινήσεων και το μονισμό των συναισθημάτων.