Στη νέα δουλειά του καλλιτέχνη τα έργα, ζωγραφικά και γλυπτικά, αποκτούν μνημειακές διαστάσεις. Θεματογραφικά, δεσπόζει ο άνθρωπος, είτε κατά μονάς, είτε σε σκηνές με συμπλέγματα μορφών και αφήγηση φανταστικών ιστοριών. Περίεργοι κόσμοι, εσωτερικοί-εξωτερικοί, εμψυχώνονται με ανθρωπόμορφες φιγούρες, που μπλέκουν με τις μορφές ζώων, πτηνών ή ψαριών, σε παιχνίδια ενός έντονα φαντασιακού κόσμου. Στα ζωγραφικά έργα, τα έντονα χρώματα εναλλάσσονται με τα σκοτεινά μαύρα και γκρι, ενώ στα γλυπτά που απεικονίζουν ανθρωπόμορφες μορφές φανταστικών ζώων, η γεωμετρία της φόρμας σε συνδυασμό με το ανατριχιαστικό ζωντάνεμα του ζώου μέσα από τα υλικά που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης, δίνουν μία αίσθηση απόλυτης εναρμόνισης με τις σύγχρονες τάσεις της Γλυπτικής.
Ο ίδιος ο καλλιτέχνης αναφέρει για τη δουλειά του: «Οι εικόνες μου προκύπτουν μέσα από την φαινομενολογία του γκροτέσκο, από τον Μπος ως τα αινιγματικά κολλάζ του σουρεαλισμού (Μαξ Ερνστ). Με ενδιαφέρουν η εξαντικειμενοποίηση του σώματος, ο επιδειξιασμός, η δραματοποίηση της «πληγής» με τον εξουσιαστικό τρόπο που επιλέγει η εκκλησιαστική ζωγραφική. Επιλέγω το γυναικείο σώμα στην πιο υγιή του φύση και το μετατρέπω σε «πάσχον» σώμα, για να δημιουργήσει έναν μυστικό δεσμό με τον θεατή, όχι για να τον εκβιάσει απαραίτητα με τη σοκαριστική θέαση του τραύματος - βίαιης πράξης. Επιθυμώ ο θεατής να γελάσει με τον φόβο του, όχι να συμφιλιωθεί με αυτόν αλλά να τον «επιστρέψει πίσω σε αυτόν που του ανήκει», στους γεννήτορες κάθε ταξικής φοβίας».
ΠΟΤΕ | 07/10/2010 - 30/10/2010 |