Απόστολος Γεωργίου: Χαμένα Όνειρα

Τα στιγμιότυπα που βλέπουμε στην θεματική του Απόστολου Γεωργίου τα έχουμε ζήσει όλοι πολλές φορές χωρίς όμως να τους αποδίδουμε ιδιαίτερη σημασία γιατί δεν περιέχουν το αναμενόμενο «βάρος ενός γεγονότος» ηρωικού, τραγικού ή ευτυχούς. Κάποιος συνομιλεί με τον εαυτό του προκειμένου να ξεφύγει από τη μοναξιά του.

Οι μορφές του σχεδόν δεν έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, παρότι πείθουν ότι δεν επαναλαμβάνεται πάντα ο ίδιος άνθρωπος. Ένας άνδρας απομακρύνεται από την παρέα για να συναντήσει άλλον που κάθεται μόνος του. Ο ζωγράφος αφηγείται γεγονότα ήσσονος σημασίας που αφορούν ανθρώπους «άνευ σημασίας» ψηλαφώντας με συμπόνια τις μεταξύ τους σχέσεις ή την απουσία τους, τα προσωπικά τους άγχη και αδιέξοδα. Με αυτήν την έννοια η ζωγραφική του αποτελεί μια χαρτογράφηση του προσωπικού και της χαμηλόφωνης εκμυστήρευσης. Πρόκειται για μια ζωγραφική που, παρόλο που τον απασχολεί περίπου σαράντα χρόνια, γίνεται περισσότερο από ποτέ επίκαιρη σήμερα με την κατάρρευση των μεσαίων στρωμάτων.