Εργα των τελευταίων ετών του Δημήτρη Σαρασίτη, τα τοπία τα οποία αποτελούν περισσότερο κατακτημένους τόπους ενδελεχούς καταβύθισης και λιγότερο ζωγραφικές επιφάνειες προσηλωμένες στην ακριβή αποτύπωση του ορατού.
Τα έργα του Σαρασίτη δεν ανήκουν σε μια προαποφασισμένη γεωγραφική ενότητα, μα κατά κάποιον τρόπο ορίζουν τη νέα γεωγραφία μιας χώρας τετελεσμένης που αφουγκράζεται τα θραυσματικά συστατικά της.
Οι αδροί τόποι του δεν είναι αφηγηματικοί, αποτελούν κατά κάποιον τρόπο, ωστόσο, ακριβείς ημερολογιακές αυτοαναφορικές αφηγήσεις. Και εξ αυτού, φέρουν αλάνθαστα τα ειλικρινή ίχνη των καθημερινών πράξεων και βιωμάτων του ζωγράφου, οδηγώντας στην πραγμάτωση της ενδογενούς όψης του τοπίου και σηματοδοτώντας την υποδόρεια πραγματικότητα της εικόνας με έναν εξομολογητικό, σπαρακτικό σχεδόν τρόπο εξομολογητικής αντιστοίχισης.
| ΠΟΤΕ | 20/10/2016 - 10/11/2016 |
| ΠΟΥ | ΓΚΑΛΕΡΙ ΣΚΟΥΦΑ |
