Ecology of Dance

Με επιτυχία ολοκληρώθηκε η έκθεση ζωγραφικής, φωτογραφίας και φωτογραφικού collage της Μαρίας Αλεξέα στο Ελληνικό Προξενείο της Νέας Υόρκης. Απέσπασε θετικά έως ενθουσιώδη σχόλια από το κοινό, που παρευρέθηκε στο άνοιγμα, το οποίο επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το πρωτότυπο εικαστικό αποτέλεσμα.  Η έκθεση διάρκεσε από 21/11/2013 ως τις 6/12/2013 και είχε τίτλο "Ecology of Dance".

Το όλο εγχείρημα έγινε με την ευγενή φιλοξενία των κ.κ. Ηλιόπουλου και Κουμπαράκη, τη συμβολή του κ. Παπακωνσταντίνου (press counselor) και όλων των μελών της διπλωματικής αποστολής του Προξενείου  αλλά και με την αρωγή μελών της ομογένειας.

Η θεματική τής έκθεσης  έχει οικολογική χροιά, όπως δείχνει και ο τίτλος της. Το έργο της καλλιτέχνιδος, πολυεπίπεδο στις αναγνώσεις  που προσφέρει, έχει  έντονα οικολογικό χαρακτήρα: Σε κάθε εικαστικό μέσο που χρησιμοποιεί, επεξεργάζεται με πρωτότυπο τρόπο  τη σχέση του ανθρώπου με τον εσωτερικό και εξωτερικό του χώρο. Ο άνθρωπος – χορευτής  όσο και ο χώρος («χορευτής»  κι αυτός) είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι σε μια σχέση, που σε τελική ανάλυση  είναι οικολογική. Κι αυτό γιατί στο έργο της, όπως και στη ζωή, ο χώρος δεν είναι παρά η φύση μέσα στην οποία κινούμαστε. Αδιάφορο αν είναι άγρια φύση ή φύση πάνω στην οποία επέδρασε ο άνθρωπος  πολύ ενεργητικά διαμέσου της ιστορίας. Οικολογική διαδικασία άλλωστε είναι και ο στοχασμός που γεννά την Τέχνη, αφού είναι μια βιολογική λειτουργία του εγκεφάλου.

Υπάρχει όμως μια θεμελιώδης αντίθεση μεταξύ της εικαστικής πραγματικότητας της Μαρίας Αλεξέα και της «καθημερινής» πραγματικότητας. Τα έργα της διατρέχει ένα κύμα μουσικής ικανό να συμπαρασύρει στη δίνη του αισθησιασμού του το θεατή, o οποίος βιώνει μια καινούργια σχέση με το χώρο, που ίσως να παραβλέπει στην καθημερινότητά του. Αυτή είναι η καταλυτική αίσθηση ενός χώρου που διευρύνεται συνεχώς.  Αυτό υποδηλώνει και το οικουμενικό, οικολογικό  όραμα της καλλιτέχνιδος. Στο έργο της, με όπλα την αθωότητα και την ομορφιά – όχι όμως τον εξωραϊσμό- υπάρχει η υπενθύμιση ότι μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο που ζούμε καλύτερο, με σεβασμό στους νόμους  της κίνησης της φύσης, που είναι και νόμοι της κίνησης και της σκέψης.

Η ομορφιά για αυτήν ή καλύτερα η ωραιότητα (το όμορφο στη σωστή του ώρα, στην αρμονική δηλαδή κίνηση) είναι το μέσο αναζήτησης της ισορροπίας διά της κίνησης  και της κίνησης που οδηγεί στην ισορροπία.  Στην ουσία ψάχνει το μίτο που οδηγεί στην πιο ελεύθερη – άρα ωραία κίνηση.  Εκείνον ακριβώς  που έχασε ο σύγχρονος άνθρωπος  μέσα σε μια όλο και πιο σκληρή καθημερινότητα.  Και αυτή η αναζήτησή της  είναι ταυτόχρονα μια έκκληση να ανασύρουμε από τα βάθη της ύπαρξής μας τις ποιητικές (δημιουργικές) και ηθικές εκείνες δυνάμεις που αφήσαμε να χειμάζουν.