Ελένη Χριστοδούλου, Ambivalent Spaces - Anarchic Identities

Ας πούμε ότι στα ελληνικά ο τίτλος θα ήταν «Αμφιλεγόμενοι χώροι - Αναρχικές ταυτότητες» και ότι θα συμπεριλαμβάνει υφασμάτινα γλυπτά φτιαγμένα με μεικτή τεχνική (π.χ. κοινή ραπτική μαζί με τεχνική καπιτονέ και άλλα ανάλογα είδη). Τα έργα αυτά έχουν αναφορές στο σώμα, στη σεξουαλικότητα και στο γυναικείο φύλο ως μια διανοητική, φαντασιακή και κοινωνική κατασκευή σε διαρκή εξέλιξη. Συγχρόνως, σκοπεύουν να αποδώσουν μια διευρυμένη αντίληψη της θηλυκότητας, η οποία τοποθετείται εκεί όπου είναι αδιάφορη για το ανδρικό βλέμμα. Επιπλέον, τα γλυπτά αυτά εκφράζουν την απόλαυση ως διφορούμενη έννοια μεταξύ ευχαρίστησης και κάποιου άλλου αισθήματος που δεν είναι καθαρή ευχαρίστηση. Εκφράζουν, επίσης, επιθυμίες ταμπού που βρίσκονται εκτός των ορίων της ετεροκανονικής συμβατικότητας.