Εξαιρέσεις: Όψεις του Εξπρεσιονισμού στην Ελλάδα

Η έκθεση συγκεντρώνει μιαν άλλη όψη από τα έργα της συλλογής της Πινακοθήκης Δ. Αθηναίων και σύνολα από σημαντικές καλλιτεχνικές προσωπικότητες, που εκπροσωπούν πράγματι "εξαιρέσεις" ως προς το ακαδημαϊκό κλίμα που επικρατεί στην ελληνική τέχνη στον 20 αι., και ως προς τις επικρατούσες νεοτερικές τάσεις που χαρακτηρίζουν τη γενιά του 30.

Σίγουρα κεντρική μορφή είναι ο Γιώργος Μπουζιάνης που μαζί με το χαράκτη Γιώργο Οικονομίδη, είναι οι μόνοι που έχουν άμεση σχέση με τις ομάδες του εξπρεσιονισμού στη Γερμανία και στη Γαλλία. Παράλληλα, η επιρροή του Μπουζιάνη ανοίγει ένα κύκλο νεότερων καλλιτεχνών που θα βρουν μέσα από τα έργα του Οικονόμου και του Τριανταφυλλίδη, δρόμους που οδηγούν πέρα από τις κυρίαρχες τάσεις του Παρισινού μοντερνισμού κι ανοίγονται σε εκφράσεις πιο ρεαλιστικές κι εκφραστικές. Πολλοί από αυτούς τους καλλιτέχνες είναι λίγο γνωστοί όχι μόνο στο ελληνικό κοινό αλλά, ακόμα και για τους ειδικούς. Κάποιοι αποτελούν εκπλήξεις διότι συνιστούν πράγματι έναν κύκλο εξαιρέσεων τόσο μέσα από το έργο τους όσο και μέσα από τη στάση ζωής που τους κράτησε μακριά από τη δημοσιότητα, στο εργαστήρι ή στην καθημερινή ζωή.

Ο καθένας με ιδιαίτερο προσωπικό τρόπο εκφράζεται με ιδιώματα που έρχονται πολύ κοντά σε εξπρεσιονιστικές εκφράσεις, στη συνέχεια μιας μετα- ιμπρεσιονιστικής ζωγραφικής. Άλλωστε και μέσα από την ιστορία της τέχνης ξέρουμε σήμερα, πως αυτό που στην Γαλλία ονομάζεται φωβισμός, στην Αγγλία ο Roger Fry που θέλει να το ονομάσει εξπρεσιονισμό, θα υποκύψει στην επιμονή της γκαλερί που εκθέτει τα έργα και θα το ονομάσει "μετα- ϊμπρεσσιονισμό" για εμπορικούς λόγους. Η επιρροή του Σεζάν, του Γκωγκέν, του Βαν Γκογκ, και όσων θέτουν σε πρώτο πλάνο το υπαρξιακό και το εκφραστικό στοιχείο στην τέχνη που θεμελιώνει τους Ανεξάρτητους καλλιτέχνες, τους Σετσεσιονιστές και τους Εξπρεσιονιστές στις γερμανόφωνες χώρες κάτω από την ονομασία "εξπρεσιονισμός" [...]- Ντένης Ζαχαρόπουλος