FFF4: Berlin, Zvizdal (Chernobyl – so far so close)

Στις 27/4/1986, ένα εικοσιτετράωρο μετά την έκρηξη στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνόμπιλ, η γύρω περιοχή εκκενώνεται. 350.000 κάτοικοι εγκαταλείπουν τον τόπο τους. Για πάντα. Δύο, όμως, αρνούνται. Παραμένουν στο χωριό τους επί 27 χρόνια. Η ακραία ζωή τους αποτελεί την πρώτη ύλη της περφόρμανς-εγκατάστασης των Berlin.

Επί πέντε ολόκληρα χρόνια (2011-15), το ντουέτο των Berlin λάμβανε την ειδική άδεια και τις απαραίτητες προφυλάξεις προκειμένου να επισκέπτεται τη Νάντια και τον Πέτρο στη ραδιενεργό ζώνη αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ. Αυτόν τον τόπο θα αντικρίσουμε κι εμείς, μέσα από το κινηματογραφημένο υλικό και τις εξομολογήσεις των δύο μοναδικών κατοίκων του χωριού-φάντασμα Ζβίζνταλ, οι οποίοι παραμένουν εκεί εδώ και τρεις δεκαετίες, αρνούμενοι πεισματικά να φύγουν.

Γιατί άραγε επιμένει να ζει κανείς αυτοεξόριστος σε έναν τόπο-αποθετήριο πυρηνικής ενέργειας, αποκομμένος από κάθε μορφή κοινωνικού ιστού, με την οργιώδη φύση να κατακλύζει τα πάντα και τη μη ορατή, αλλά υπαρκτή απειλή της ραδιενέργειας να τον κυκλώνει ισοβίως; Πώς είναι να φτάνεις στην ηλικία των ενενήντα ετών μακριά από κάθε ίχνος πολιτισμού, χωρίς τρεχούμενο νερό, γκάζι, ηλεκτρικό, τηλέφωνο ή ταχυδρομείο; Τι σημαίνει να έχεις για συντροφιά έναν και μόνον ακόμη άνθρωπο, μία αγελάδα, ένα γέρικο άλογο, μία γάτα, έναν σκύλο και λίγα κοτόπουλα;

«Δεν αναπνέουμε εδώ; Δεν έχουμε να φάμε; Τι κακό μπορεί να μας συμβεί;». Έτσι απαντά η Νάντια, προκαλώντας μας να αναλογιστούμε τη δική μας ζωή και τις δικές μας επιλογές μέσα από τα μυστηριώδη πλάνα των Berlin με την μπεκετική ατμόσφαιρα.

Τρία χρόνια μετά την πρώτη τους εμφάνιση στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του Fast Forward Festival του 2014 με την περφόρμανς Jerusalem, που αναφερόταν στην ισραηλινο-παλαιστινιακή διένεξη, οι Berlin επιστρέφουν και, σε συμπαραγωγή με τη Στέγη, μας καθιστούν μάρτυρες ενός συγκλονιστικού χρονικού μοναξιάς και συντροφικότητας, απομόνωσης και απαντοχής, πίστης και καρτερικότητας, καταστροφής και επιβίωσης.