Γιώργος Λαζόγκας, Το Τυχαίο ως Μέθοδος

Το Τυχαίο ως Μέθοδος, η νέα έκδοση του ΕΜΣΤ, είναι μια στοχαστική αυτοβιογραφία του Γιώργου Λαζόγκα που μιλάει για την ουσία και τη μεθοδολογία της δουλειάς του και θα παρουσιαστεί στις 29 Μαρτίου στις 18.30. Αντιπροσωπευτικά έργα της έκδοσης θα παρουσιαστούν ως τις 29 Απριλίου 2018 στο ισόγειο του ΕΜΣΤ.

Για την έκδοση θα μιλήσουν η Κατερίνα Κοσκινά, Διευθύντρια του ΕΜΣΤ, ο Συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, ο Πρύτανης της ΑΣΚΤ Πάνος Χαραλάμπους και ο Γιώργος Ξηροπαΐδης, Καθηγητής φιλοσοφικών και αισθητικών ιδεών της ΑΣΚΤ.

Το Τυχαίο ως Μέθοδος είναι μια δοκιμιακού τύπου αυτοβιογραφία, στην οποία ο καλλιτέχνης καταγράφει την περιπέτεια της γραμμής και της ζωγραφικής του στο πέρασμα των 48 χρόνων αδιάλειπτης δουλειάς και αναζητήσεων.

Αποτυπώνει τις σκέψεις του για το τέλος του μοντερνισμού, της ουτοπίας  και των κινημάτων, τις πρωτοτυπίες που εξαντλούνται, τη σημασία της τελετουργίας στη δημιουργία, τη διαρκή παρουσία του λαϊκού, και τη σημασία του άλεκτου. Θυμάται τις διαμάχες για το αφηρημένο και το αφαιρετικό, τις συνέπειες της εσωστρέφειας και την δική του πορεία στην εννοιολογική τέχνη.

Τα κείμενα προέκυψαν από τις σημειώσεις των ημερολογίων, τις παραδόσεις των μαθημάτων ζωγραφικής στην Αρχιτεκτονική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας, αλλά και την προσωπική του  εμπειρία.

Βιογραφικό

O Γιώργος Λαζόγκας γεννήθηκε το 1945 στη Λάρισα. Σπουδάζει αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (1963-1970) και το 1976 μεταβαίνει στο Παρίσι με υποτροφία της Γαλλικής κυβέρνησης στη ζωγραφική.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 χρησιμοποιεί τη φωτογραφία και τεχνικές τυπώματος, δημιουργεί κολάζ με φωτοαντίγραφα και χρήση σπρέι. Τον απασχολεί η καταγραφή των διαφορετικών φάσεων της ζωής ενός αντικειμένου καθώς το υποβάλλει σε διαδικασίες καταστροφής του.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’70 ενσωματώνει μεταξοτυπικά τυπώματα σε διαφάνειες και αρχιτεκτονικά ρυζόχαρτα, ενώ εγκαινιάζει το Παλίμψηστο ως πυρήνα καταγραφής του χρόνου στη νέα του εικόνα. Το 1980 ξεκινά την ενότητα Τυφλή Ζωγραφική, μια αυτόματη γραφή με τη χρήση καρμπόν, επιχρωματισμένων τελάρων και υφασμάτων. Τα Σεντόνια είναι η βιωματική καταγραφή μιας ερωτικής πράξης αλλά και η ιερά Σινδόνη του μεγάλου ύπνου.

Την ίδια περίοδο,  οργανώνει περιβάλλοντα, συλλογικές και άλλες δράσεις (performance). Το 1981 με την θεωρητικό Σάνια Παπά και τον ποιητή Ανδρέα Παγουλάτο πραγματοποιούν στο υπόγειο του Beaubourg τη δράση «Κορμί – Κείμενο».

Από το 1992 μέχρι το 1997, επαναδιατυπώνει το Παλίμψηστο  στην ενότητα Θραύσματα, προβάλλοντας το θεώρημα του τέλους της συνολικής εικόνας και αναδεικνύοντας το θραύσμα, το ίχνος, το ελάχιστο ως το μέρος που αποτυπώνει το όλον.

Ο Λαζόγκας στο έργο του επικεντρώνεται στη χειρονομία, τη διαδικασία επεξεργασίας της ύλης και τη βιωματική σχέση με τα υλικά, αλλά και στη φιλοσοφική διάσταση εννοιών όπως αρχέγονο, παλίμψηστο, σπάραγμα, ζωή, θάνατος, χρόνος, έννοιες τις οποίες διερευνά μέσα από το εικαστικό του έργο. Η ζωγραφική του είναι βιωματική με φιλοσοφικό και υπαρξιακό περιεχόμενο.

Από το 1975 έως το 1999 διδάσκει ζωγραφική στην Αρχιτεκτονική του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ενώ το 2008 εκλέγεται καθηγητής ζωγραφικής στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας.

Το 1970 εκθέτει με άλλους  στο Ινστιτούτο Γκαίτε Θεσσαλονίκης και το 1972 παίρνει το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές και σε σημαντικές ομαδικές εκθέσεις διεθνώς (Μπιενάλε Νέων, Παρίσι 1980, Μπιενάλε της Λισσαβόνας 1981, Τριενάλε Wroclaw 1981, Art e Poésie στο Ceorges Pompidou, Παρίσι 1981, Εικόνες που Αναδύονται στα Ευρωπάλια, Αμβέρσα, 1982,  Μπιενάλε του Σάο Παόλο, 1983, Salon de Μontrouge Παρίσι, 1996  κ.ά.).

Το 2006 οργανώνεται αναδρομική έκθεση των σχεδίων του στο Μουσείο Μπενάκη και στο Μ.Μ.Σ.Τ. και εκδίδεται λεύκωμα με κείμενα των Ν. Βαλαωρίτη, Τ. Πατρίκιου, Μαρωνίτη κ.ά. Είναι ομότιμος καθηγητής της ΑΣΚΤ, ζει και εργάζεται στην Αθήνα.