Χαρίκλεια Παπαποστόλου, Όταν το χρώμα φωτίζει & πάλλεται αισιόδοξα

Στους πίνακες της Παπαποστόλου το χρώμα κυριαρχεί. Βρίσκεται σε κίνηση, σχηματίζει φόρμες αφαιρετικές, που επίσης μοιάζουν να κινούνται, ρευστές, όσο και παγιωμένες, σε διάλογο μεταξύ τους και σε μετασχηματισμό

ταυτόχρονα. Ανοιχτά φωτεινά χρώματα, σαν φωτάκια στη σειρά, τονίζουν τους όγκους και κάνουν την όλη σύνθεση μια φαντασμαγορία ζωηρή, πανηγυρική σχεδόν. Με τις τονικότητες και τις φωτοσκιάσεις, το σκούρο αποκτά τρίτη διάσταση, αυτονομείται ως φόρμα.

Το βλέμμα του θεατή εξοικειώνεται γρήγορα με τον εικαστικό κόσμο αυτών των έργων και σύντομα φεύγει από την αφαιρετική διάσταση, τολμώντας ανιχνεύσεις των ομοιοτήτων. Σαν εικόνες από την επιφάνεια του Ήλιου ή της Γής φαντάζουν με τους χρωματικούς όγκους να πάλλονται απελευθερώνοντας ενέργεια και δυναμισμό.

Ή και σαν καρδιές επίσης. Σαν ζωντανά κύτταρα που ξεπροβάλλουν μέσα από το αφαιρετικό περιβάλλον, όπως η τάξη μέσα στο χάος, η φόρμα μέσα από τη σύγχυση