Χριστίνα Δάρρα - “Tangram fragments of the self ”

Υπάρχουν στιγμές στην ζωή μας που γινόμαστε κομμάτια. Ένας σωρός από σπασμένα κομματάκια. Τότε κανείς επιστρατεύει τις δυνάμεις του και προσπαθεί να βάλει τα κομμάτια στην θέση τους. Οφείλει όμως πρώτα να τα αναγνωρίσει: ποιο είναι ποιο, τι είναι τι, τι δουλειά κάνει, που θα έπρεπε να βρίσκεται. Ανακαλύπτει κανείς κομμάτια που δεν ήξερε ότι τα είχε, δεν γνώριζε την χρήση τους, η τα χρησιμοποιούσε λανθασμένα. Αργά, κάνοντας εύστοχες και άστοχες κινήσεις, ξαναστήνεται το παζλ της προσωπικότητάς του. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος αποτέλεσμα. Σημασία έχει η σκληρή διαδικασία του επαναπροσδιορισμού. Αυτή η διαδικασία θυμίζει σχηματικά το Tangram. Παιχνίδι από την Κίνα, άγνωστο πόσο παλιό, έχει επτά γεωμετρικά σχήματα, τα οποία συνθέτοντας, φτιάχνει κανείς μια οποιαδήποτε εικόνα. Από τα σχήματα απουσιάζει ο κύκλος και οι καμπύλες. Δεν υπάρχει νικητής σε αυτό το παιχνίδι, όπου οι συνδυασμοί είναι άπειροι. Ο καθένας φτιάχνει την δική του εικόνα διαλέγοντας ενσυνείδητα ή μη τα κομμάτια του.