Χρήστος Χρυσόπουλος, Disjunction/ Η συνείδηση του πλάνητα

Ο ανθρώπινος χώρος (κυρίως ο δημόσιος) ορίζεται από μια καθολική διαλεκτική: ανάμεσα στο περιεχόμενο και το κενό, την πρόθεση και την τύχη, ανάμεσα στο νόημα και την απουσία του, την ιστορία και τη λήθη.

Τι συμβαίνει, λοιπόν, όταν μέσα σε αυτή την ιδιότυπη ομοιόσταση τα αντικείμενα καθίστανται απόξενα και μονήρη, όταν αυτονομούνται χάνοντας τη «σύνδεση» που είχαν με τον αρχικό τους σχεδιασμό, τη χρήση και το περιβάλλον τους; Όταν απορρυθμίζονται; Και τι σημαίνει αυτό για το νέο «οικοσύστημα» που προκύπτει από τις απορρυθμισμένες πλέον παρουσίες;

Αυτά τα ερωτήματα επιχειρεί να διερευνήσει ο Χρήστος Χρυσόπουλος στο έργο DISJUNCTION / Η συνείδηση του πλάνητα. Πλέγματα φωτογραφιών που εστιάζουν σε μεμονωμένα αντικείμενα, ένας ημιτελής χάρτης του κέντρου των Αθηνών και εννέα βίντεο στα οποία η παγωμένη εικόνα συμπλέκεται με τη ροή του χρόνου και τη γλώσσα, δημιουργούν ένα περιβάλλον ανοιχτών διερωτήσεων.