Χρίστος Λογαρίδης, Metavasis

Ο καλλιτέχνης λέει για το έργο του:

Ένα ταξίδι από πρόσωπο σε πρόσωπο, από σώμα σε σώμα, από εμπειρία σε εμπειρία, από απόγνωση σε ελπίδα και πάλι σε απόγνωση. Από φως σε άγνοια και πάλι πίσω στο φώς. Από τεχνοτροπία σε τεχνοτροπία, από σύνθεση σε αφαίρεση, από χρόνο σε χρόνο, σε κάτι δηλαδή, που γνωρίζουμε πως δεν υπάρχει.
Από τον κόσμο των ιδεών μεταβαίνουμε στην πλάνη του αισθητού κόσμου. Και αν όλα είναι μια ψευδαίσθηση, μήπως το μόνο που έχει νόημα να πράξουμε, είναι να χρωματίσουμε τις ψευδαισθήσεις μας με έντονα, όμορφα χρώματα;
Κάθε χρώμα είναι ένα συναίσθημα και ένας ολόκληρος εσωτερικός αόρατος κόσμος φανερώνεται και παλεύει να γίνει ορατός... Οι μορφές αλλάζουν, το ίδιο πρόσωπο, κατάσταση, κορμί, συναίσθημα, με το χρώμα παίρνουν άλλη υπόσταση.
Σημασία έχουν πια τα χρώματα που μας χαρίζονται, άλλοτε φωτεινά, ζεστά και άλλοτε ψυχρά ή σκούρα. Μια αέναη, άπειρη, άχρονη, αθάνατη μετάβαση συντελείται διαρκώς.
Αν όλα στο σύμπαν είναι όπως εδώ, σε διαφορετικές κλίμακες και διαστάσεις, όπως λένε οι φυσικοί, τότε ζούμε μια μετάβαση και από ζωή σε ζωή, από κόσμο σε κόσμο, ίσως και από σύμπαν σε σύμπαν.