Η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη εγκαινιάζει νέα πτέρυγα με μια έκθεση της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη

Τα «Έργα πέρα από τις γραφές του Καβάφη» της σημαντικής γλύπτριας θα φιλοξενηθούν στον καινούριο χώρο της Βιβλιοθήκης

«Χειρόγραφα» (2013) το έργο αυτό αποτέλεσε το έναυσμα για τη δουλειά που παρουσιάζει τώρα η Αλεξάνδρα Αθανασιάδου στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη

Το πολυσύνθετο εικαστικό σύμπαν της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη επέλεξε η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη για να εγκαινιάσει την καινούργια της πτέρυγα «Ιωάννης Μακρυγιάννης», έναν χώρο 200 τ.μ., στον οποίο η 92χρονη κιβωτός γνώσης προγραμματίζει να φιλοξενεί εκθέσεις τόσο σύγχρονης τέχνης, όσο και με υλικό από το πλούσιο περιεχόμενο της.

Η Αλεξάνδρα Αθανασιάδη εκτός από τα αγαπημένα της σκουριασμένα μέταλλα και τα σμιλεμένα από τη φύση ξύλα, χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη της τους εγκλωβισμένους σε πολυκαιρισμένες χειρόγραφες σελίδες στίχους του Κ.Π. Καβάφη και συνθέτει τη νέα της δουλειά με τίτλο «Έργα πέρα από τις γραφές του Καβάφη».

Αφετηρία για την έκθεση, η οποία πραγματοποιείται και με αφορμή την ανακήρυξη της Αθήνας ως Παγκόσμιας Πρωτεύουσας του Βιβλίου από την UNESCO, είναι η επανέκδοση του «Τετραδίου Σεγκόπουλου», ενός τετραδίου με 22 χειρόγραφα ποιήματα που ο Κ.Π. Καβάφης δώρισε στον κληρονόμο του Αλέξανδρο Σεγκόπουλο, και το οποίο κυκλοφόρησε το 1968 χάρη στον Γ.Π. Σαββίδη σε φωτομηχανική πανομοιότυπη έκδοση από τον «Ερμή».

Τα Άλογα του Αχιλλέως

«Ο γραφικός χαρακτήρας του Καβάφη, αλλά και το ίχνος που αφήνει η γραφή στην πίσω πλευρά κάθε σελίδας με ενδιαφέρουν πολύ.

»Γι' αυτό και επέλεξα 18 αντίτυπα από την συγκεκριμένη έκδοση, παλαίωσα τις σελίδες της με τσάι και καφέ, με μολύβι ή ακόμη και σκίζοντας τις άκρες κι άρχισα να δημιουργώ τα δικά μου βιβλία, άλλοτε πιο κλειστά, άλλοτε περισσότερο ανοιχτά ώστε τα αποσπάσματά τους να μην διαβάζονται πάντα εύκολα, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τον εαυτό μας: αποκαλύπτουμε ένα μέρος του κι ένα άλλο το κρατάμε κρυφό», περιγράφει η Αλεξάνδρα Αθανασιάδη.

Τον επισκέπτη υποδέχεται στον κήπο της Γενναδείου η μεταλλική εκδοχή των βιβλίων, ενώ μέσα στην αίθουσα αντικρίζει τρία καράβια από παλαιωμένα ξύλα που παραπέμπουν στο ταξίδι του δημοφιλούς ποιήματος «Ιθάκη» και παλιά παραμορφωμένα παράθυρα που «σχολιάζουν» τον εγκλωβισμό και την εσωστρέφεια του σύγχρονου ανθρώπου.

Την εικόνα ολοκληρώνουν ένας σιωπηλός καταρράκτης που πηγάζει από τον τοίχο αφήνοντας να πέσουν στο δάπεδο δεκάδες γκραφίτι και τα βιβλία της γλύπτριας, που είτε κρέμονται από τους τοίχους, είτε είναι αραδιασμένα πάνω στο τραπέζι που δεσπόζει στην αίθουσα, ώστε να μπορεί κανείς να τα αγγίξει.