«INHALE notes from behind a window»: Η νέα έκθεση του Απόλλωνα Γλύκα

Το σύμπαν του Απόλλωνα Γλύκα αποτελείται από φωτογραφίες και κατασκευές. Έχοντας «κληρονομήσει» ένα μεγάλο φωτογραφικό αρχείο από τους γονείς του, ο ίδιος ασχολήθηκε από νωρίς με το φιλμ και την εμφάνιση εικόνων. Εξελίσσοντας τα όρια του φωτογραφικού μέσου, ο Γλύκας αντλεί, μεταξύ άλλων, από το αρχείο του για να πραγματοποιήσει έργα υβρίδια, εγκλωβισμένα στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ εικόνας και αντικειμένου. Σχέσεις που διέπουν το περιεχόμενο των φωτογραφιών ξεπηδούν στον χώρο, γίνονται τρισδιάστατες μέσα από τις κατασκευές του, που συχνά φέρουν και οι ίδιες εικόνες.

Οι κατασκευές αυτές, μεταλλικές ή ξύλινες συνθέσεις από readymades και custom made λεπτομέρειες, λειτουργούν σαν πομποί νοημάτων που κρύβουν εσωστρεφή συστήματα. Η συναρμολόγηση αυτών των συστημάτων αποτελεί ακόμα ένα κομμάτι της κατασκευαστικής και σχεδιαστικής ικανότητας του Γλύκα να ανατρέπει τη συνήθη χρηστικότητα ενός αντικειμένου. 

Το σύνολο του έργου του, φωτογραφικό, γλυπτικό και σχεδιαστικό, αποτελείται από περίτεχνες και αρμονικές συνθέσεις και συνδέσεις, που αμφιταλαντεύονται μεταξύ γνώριμου και ανοίκειου. Όπως λέει και ο ίδιος: «Απομονώνουμε πράγματα που θέλουμε να δούμε, λειτουργούμε αποσπασματικά. Προσθέτουμε, και ίσως αφαιρούμε, για να δημιουργήσουμε μια τράπεζα εικόνων. Είμαστε σαν μηχανές αναζήτησης που αποθηκεύουμε όλα αυτά που αναζητάμε για να τα αναπαράγουμε όποτε θέλουμε ή και να τα χρησιμοποιήσουμε για άλλους σκοπούς.»

Για την έκθεση INHALE notes from behind a window, ο Γλύκας παρουσιάζει ένα νέο σώμα δουλειάς, επηρεασμένο από τις συνθήκες απομόνωσης που βιώσαμε το διάστημα των τελευταίων δύο χρόνων. Τον πυρήνα της έκθεσης αποτελούν φωτογραφίες του αστικού τοπίου που ο καλλιτέχνης τράβηξε από το εσωτερικό του σπιτιού του. Στις εικόνες αυτές η θεματική παραμένει σχεδόν η ίδια με στοιχεία όπως μια εξωτερική σκάλα, ένα παράθυρο, μια κεραία να αποκτούν πρωταγωνιστικό ρόλο. Παρά την απουσία της ανθρώπινης ύπαρξης από τις φωτογραφίες, τα στοιχεία αυτά προδίδουν την παρουσία ανθρώπων αλλά και την ανάγκη για επικοινωνία μέσα στην απομόνωση. Οι φωτογραφίες όμως δεν αποδέχονται τη δισδιάστατη φύση τους. Όπως και η όραση, έχουν βάθος και διακυμάνσεις. Ακολουθούν τους δικούς τους συνθετικούς κανόνες, και εμπεριέχουν αντικείμενα σαν ανάγλυφα που καταργούν την τρίτη τους διάσταση. 

Η φωτογραφική σειρά συνδέεται οργανικά με έξι γλυπτά-κατασκευές, και μαζί ακολουθούν τις διακυμάνσεις φωτός που συναντάμε στον χώρο. Σε μια χορογραφία μεταξύ τους, οι κατασκευές αποτελούν μια συνέχεια της αισθητικής των μεταλλικών λεπτομερειών που συναντάμε, μέσα από τις φωτογραφίες, στην ταράτσα του γείτονα. Το γλυπτό κατασκευή dependence (2022) και το Vaccum, που ενσωματώνουν readymades όπως ένα τριπόδι και ένα εργαλείο καθαρισμού τζαμιών, μοιάζουν βγαλμένα από τις εικόνες ενώ συνεχίζουν μέσα από στοιχεία τους, όπως το ασπρόμαυρο “πορτρέτο” ενός τσιγάρου, να μας δίνουν αναφορές για τη συνθήκη του εγκλεισμού και τις ανθρώπινες ανάγκες και εξαρτήσεις. Οι μεταλλικές κατασκευές αντανακλούν λεπτομέρειες που βρίσκονται στα φωτογραφικά κολάζ και μαζί συνθέτουν μια εγκατάσταση, όπου η υλικότητα και η χρηστικότητα αντιστρέφονται δημιουργώντας μια αίσθηση αυτονομίας και παράξενης οικειότητας.

Δύο από αυτές τις κατασκευές βρίσκονται σε συνθήκη αναμονής. Μια ράμπα με αναμμένα φώτα και ένα ready made κουτί μεταφοράς, στο οποίο βρίσκεται ενσωματωμένη μια μηχανή καπνού, μας δείχνουν μια άλλη όψη τους, πέρα από αυτήν του καθημερινού αντικειμένου που μας περνάει απαρατήρητο, ταράζοντας τη οικεία σχέση που έχουμε μαζί τους. Έτσι και το σύνολο του έργο του Γλύκα εκπλήσσει με την ικανότητα του να μετατρέπει με διαφορετικά μέσα και τεχνικές, το καθημερινό και το τετριμμένο σε κάτι το αξιοπρόσεκτο. 

Εύα Βασλαματζή

ιστορικός τέχνης και ανεξάρτητη επιμελήτρια