Κώστας Λαμπρόπουλος, Συνομιλούντα Συναισθήματα

Μια σειρά έργων μεγάλων διαστάσεων σε καμβά, όπου με την έντονα εξπρεσιονιστική γραφή του ο καλλιτέχνης δημιουργεί έναν δικό του προσωπικό κόσμο αισθήσεων και σιωπής. Εσωτερικοί χώροι ασφυκτικά γεμάτοι από τις υπερμεγέθεις φιγούρες. Άνθρωποι με πρόσωπα αχαρακτήριστα, ενίοτε χωρίς τα βασικά χαρακτηριστικά τους – μάτια, μύτη, στόμα. Με τα μάτια άλλοτε κλειστά και άλλοτε με βλέμματα που κοιτάζουν μακριά αποφεύγοντας την άμεση ματιά στον θεατή ή στις υπόλοιπες μορφές της παράστασης. Σαν ο καθένας να είναι κλεισμένος στον κόσμο του. Μαζί και μόνοι. Τα χρώματα άλλοτε κινούνται σε μια παλέτα θερμών τόνων, με τα κοκκινοπορτοκαλί, κίτρινα και τις ώχρες να δεσπόζουν και άλλοτε σε τόνους του μπλε και της ώχρας, δημιουργούν μια ζεστή ατμόσφαιρα στα έργα του. Το σχέδιο και οι γραμμές έντονα εξπρεσσιονιστικές. Τα πρόσωπα μοιάζουν αδρά χαραγμένα, αλλά χαρακτηριστικά διαπνέονται απόμία γλυκύτητα,που δημιουργείται από κάποια σβησίματα και μαλακά περάσματα στις τονικότητες περιστασιακά.

Οι σκηνές που παρουσιάζει ο καλλιτέχνης χωρίζονται σε 2 κατηγορίες, τις απλές εικόνες της καθημερινότητας, όπου άνθρωποι σε ζεύγη ή και περισσότεροι απεικονίζονται είτε μέσα σε κάποιο σπίτι σε απλές καθημερινές στιγμές, τρώγοντας, βλέποντας τηλεόραση,κλπ, είτε σε κάποιο εξωτερικό χώρο, μία παραλία, ή μία βάρκα να κάνουν κουπί, καθώς και τις σκηνές εκείνες όπου μοιάζει οι μορφές να έχουν μια πιο μυστηριώδη δράση, άλλοτε κρατώντας μεγεθυντικούς φακούς, άλλοτε μια γυάλινη σφαίρα ή έναν φακό με τον οποίο φωτίζουν κάτι σαν να θέλουν να ρίξουν φως σε κάποιο μυστήριο.