Μαρία Λοϊζίδου, déshabillé

Μεταξύ της χειρονομίας της κατασκευής και της χειρονομίας της χρήσης, η εικαστικός Μαρία Λοϊζίδου προτείνει ένα σύστημα παραγωγής αφήγησης. Η πρόταση déshabillé συντάσσεται με ένα βιβλίο, ένα ηχητικό δρώμενο και την εργασία της εικαστικού και του επιμελητή ως φροντιστές του εσωτερικού χώρου, μιας βιοτεχνίας passementerie (γαλόνια, τρέσες, σιρίτια, κορδόνια, φράντζες, φούντες, brandebourg, embrasses) σε δράση. Την περιοριστική αυτή συνθήκη θέτουν στους εαυτούς τους, προκειμένου να αποτελέσει εργαλείο στη πρακτική κατανόησης και να διευκολύνει τη διείσδυση του θεατή στα συσσωρευμένα στρώματα παραγωγής passementerie, εκατόν σαράντα τεσσάρων χρόνων λειτουργίας της βιοτεχνίας Μέντης.