Μιχαήλ Παρλαμάς, Θεοί+Τέρατα

Ο ιστορικός τέχνης και επιµελητής της έκθεσης Κωνσταντίνος Παπαχρίστου σηµειώνει: «Τα έργα του Μιχάλη Παρλαμά είναι μια κατάδυση σε έναν απροσδιόριστο και δυσπρόσιτο σύμπαν, γεμάτο αντιθέσεις. Ο κόσμος του, άλλοτε διαυγής και φωτεινός, άλλοτε επικίνδυνος και ζοφερός, είναι αυτόνομος, λειτουργεί με τους δικούς του ρυθμούς, χωρίς συμβατικούς κανόνες και τυπικότητες.

Αντλώντας στοιχεία από ετερόκλητους πολιτισμούς, καλλιτεχνικά κινήματα και ιστορικές περιόδους, ο Παρλαμάς γεμίζει ασφυκτικά τη ζωγραφική του επιφάνεια: Με την πρώτη ματιά, ένας ιδιότυπος «τρόμος του κενού» δίνει μια φιλοσοφική διάσταση στο έργο του, προκαλώντας τον θεατή να προχωρήσει βαθύτερα.

Παρά την πρώτη εντύπωση ενός εύληπτου, παραστατικού έργου, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Πίσω από τη δυναμική της επιφάνειας, κρύβεται η ουσία μιας πολυεπίπεδης διαδικασίας που προηγείται της ολοκλήρωσης κάθε έργου, γεγονός βέβαια που δεν είναι πάντοτε εύκολα αντιληπτό.

Αναλύοντας τη ζωγραφική του Παρλαμά, θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για τρία ουσιώδη επίπεδα που την καθορίζουν, τρεις διαφορετικές φάσεις δηλαδή πρωτογενούς ερμηνείας της.

Καταρχάς, είναι η δύναμη της πρώτης εντύπωσης η οποία με τη δύναμη του χρώματος και κυρίως την σχεδιαστική ικανότητα του καλλιτέχνη επιβάλλεται και εντυπωσιάζει. Στη συνέχεια, τα ετερόκλητα σύμβολα, άλλοτε προφανή και άλλοτε δυσνόητα εισάγουν τον θεατή σε ένα μαγικό, μυστικιστικό ίσως, κόσμο.

Τέλος, οι δυναμικοί συνδυασμοί που δημιουργούνται μεταξύ της εικόνας και του συμβόλου, της επιφάνειας και του βάθους, της πραγματικότητας και της φαντασίας, μπορεί αρχικά να περιπλέκουν την κατανόηση του έργου αλλά εντέλει δίνουν στον θεατή τη δυνατότητα να βρει τις δικές του, συνειδητές ή ασυνείδητες, αναλογίες. »