Νάνα Σαχίνη-All my pretty ones

Στην έκθεση παρουσιάζονται γλυπτά και γλυπτικές εγκαταστάσεις.

Ετερόκλητα υλικά, όπως χαλκός, σαπούνια, σατέν υφάσματα, φιλμ από ταινίες, καλάμια, μονωτικά υλικά και άλλα, συντίθενται, δομούνται και αναπτύσσονται μέσα από χειρονομίες τελετουργικές και αυτοσχεδιαστικές με ποικίλους συσχετισμούς κι αναφορές.

Μέσα από συνεχή ένταση και διαπραγμάτευση, εξετάζουν στιγμές αβεβαιότητας και την πάλη του «εγώ-σώμα/εσύ-σώμα/αυτό-σώμα/ο Άλλος-σώμα» .

Γίνονται το εν δυνάμει  υλικό – με τα λόγια της καλλιτέχνη για:

«μια θραυσματική αφή-γηση του εντός κι εδώ υπάρχει η αυθαιρεσία μου (της γλύπτριας) ότι

το να λέω ιστορίες σημαίνει ότι πρώτα τις έχω αγγίξει»

Ο τίτλος της έκθεσης, από το έργο του Σαίξπηρ «Μάκβεθ» και κατόπιν τίτλος-δάνειο ποιήματος της Αν Σέξτον, αν και στις δύο περιπτώσεις έχει να κάνει με την απώλεια αγαπημένων προσώπων (παιδιών του αντιπάλου του Μάκβεθ και του πατέρα της ποιήτριας αντιστοίχως) άρα και καταστάσεων, εδώ υιοθετείται με μια λοξή ματιά. Η ομορφιά και η οικειότητα, κατά την καλλιτέχνη, προϋποθέτουν ένα κοίταγμα προς τα μέσα. Αυτό το μέσα πολλές φορές είναι επισφαλές, φθαρτό, βίαιο έως απωθητικό, γεμάτο περίεργες αισθήσεις.

Μήπως όμως το-να-υπάρχουμε-μαζί-εκεί έξω είναι σε μόνιμη διαπραγμάτευση με τους όρους του εντός και της ενδιάμεσης σχέσης-επικοινωνίας μεταξύ τους; Μια προσπάθεια από-δαιμονοποίησης αυτού του κρυμμένου μέσα ή όπως λέει και ο τίτλος «όλα τα όμορφά μου, αυτά»