Νάνος Βαλαωρίτης, Ελλάδα, η Χώρα του ποτέ και του πάντοτε

Μια σειρά χρωματιστών σχεδίων σε χαρτί, με την αναγνωρίσιμη γραφή του Βαλαωρίτη, εμπνευσμένα απ' την Ελλάδα και τη δύσκολη εποχή που περνά η χώρα μας. Ο ίδιος αναφέρει σχετικά:

" Ελλάδα, η Χώρα του ποτέ και του πάντοτε "

Ζούμε σε μια χώρα που δεν υπάρχει... έστω κι αν υπήρξε κάποτε..., ως μια λαμπρή εξαίρεση απ' τους θεοκρατικούς πολιτισμούς που την περικύκλωναν... Μια χώρα που ανέδειξε την υποκειμενική σκέψη, τη σκέψη του ελεύθερου ατόμου, εξ'ου έχουμε και την πληθώρα των Προσωκρατικών κοσμοθεωριών... πάντοτε διαφορετικές, Γη, Ύδωρ, Φωτιά, Νους, Άτομα, Αιθέρας, Μαθηματικά, Είναι, Γίγνεσθαι, Κίνηση, Ακινησία, Διάλογος και Ιδέα. Η ανήκουστη πληθώρα δεν ήταν υπαγόρευση του Θεού ή των Θεών μέσω του κλήρου, των ιερέων, αλλά μια ιδέα του καθενός.

Το γέλιο και η τραγωδία ήταν δύο άλλα είδη που απεικόνιζαν τα ανθρώπινα πάθη. Επίσης η Ιστορία και η Ποίηση.

Μέσα απ' τους γελωτοποιούς λοιπόν προσπάθησα να δώσω αυτή τη δημιουργική αταξία που χαρακτήριζε τους προγόνους μας, εφαρμοσμένη στο χτες, το σήμερα και το αύριο. Η σάτιρα των καταστάσεων δεν έχει σκοπό μόνο την άρνηση, αλλά κυρίως την κατανόηση της κατάστασης μας, που ισοδυναμεί κάθε τόσο με την ανυπαρξία.. Οι πολλαπλές κατακτήσεις μας εξαφάνισαν απ' τον πολιτισμένο κόσμο για αιώνες. Γίναμε δούλοι των περιστάσεων. Σήμερα πάλι, είμαστε δούλοι μιας περίστασης που την ονομάζουν οικονομική. Ένα ατελείωτο χρέος από την αρχή της νέας μας ύπαρξης που μας ωθεί στην ανυπαρξία, την πολιτική, οικονομική, εθνική και σε μια διαρκή αδυναμία να ανταπεξέλθουμε...

Η πολύ σοβαρή εδώ λειτουργία του γέλιου είναι να μας αφυπνίσει, στην αληθινή μας κατάσταση πέρα απ' τις εναλλασσόμενες ψευδαισθήσεις, κάθε φορά με καινούργια ονόματα, Ανάπτυξη, Αξιοπρέπεια, Αξιολόγηση, Ανεξαρτησία, Διαπραγμάτευση, Θρησκεία, Θεσμοί, Δογματισμός, Αγανάκτηση, Εθνική υπερηφάνεια, Ξενοφοβία, Διαφθορά, Διαφωνία, Αισιοδοξία, όταν όλα γίνονται και χειρότερα...

Η πρακτική σκέψη θα μπορούσε να υπερπηδήσει αυτά τα αλλεπάλληλα εμπόδια, γιατί δεν μας λείπει η εφευρετικότητα και το δαιμόνιο της επιβίωσης. Μόνο που πρέπει να τα εντοπίσουμε.
Ίσως τα γελαστά και λυπημένα πρόσωπα των γελωτοποιών να μας δείξουν το δρόμο.